In memoriam Marcel Marlier

De naam zegt jullie waarschijnlijk niks (en eerlijk gezegd, mij ook niet), maar zijn tekeningen van Tiny, dat brave meisje met de blozende wangetjes, hebben Marcel Marlier onsterfelijk gemaakt. Voor mij zal Tiny voor eeuwig en altijd het meisje zijn dat me liet kennismaken met het mij toendertijd heel mysterieus in de oren klinkende bloemencorso (tot op de dag van vandaag heb ik nog nooit zo’n corso in ‘t echt gezien, een schande is het, zeker na mijn oproep van drie jaar geleden).

In “Tiny in de bergen” maakte ik voor het eerst kennis met steenbokken en bergmarmotten, die ik, net als de bergen zelf, nog nooit in ‘t echt had gezien. De boekjes leverden me stof om weg te dromen over wagens vol met geurende bloemen en reizen naar verre landen. En ja, Tiny was een beetje saai en afgeborsteld, maar ze zag tenminste een stuk van de wereld. Iets waarvan ik als klein meisje alleen maar kon dromen.

Belspelletjes

Als niet-tv-bezitter heb ik er persoonlijk niet veel last van, maar ik ben blij voor alle wel-tv-bezitters dat die oplichterij eindelijk uit de ether verdwijnt. Wat me wel stoort is de enorme hypocrisie van de politici over dit onderwerp. De manier waarop deze spelletjes goedgelovige zielen duperen, is al jaren gekend. Het is een schande dat daar een tv-programma over gemaakt moet wordt voordat men in actie schiet.

Ben Ali pakt zijn biezen

De verlicht despoot van Tunesië zit nu waarschijnlijk ergens te bekomen in een luxueuze villa in Saoedie-Arabië. Zijn rijk is definitief uit. Laat ons hopen dat het land niet in chaos wegzakt en dat nieuwe verkiezingen de bevolking een vrijer en democratischer land zullen brengen.

Tunesië was één van de eerste verre landen die mijn vriend en ik samen bezochten. In het jaar 2001, ondertussen al bijna tien jaar geleden. Een reis die vooral memorabel was omdat we in België landden twee uur voordat het eerste vliegtuig in de Twin Towers vloog en de wereld voorgoed veranderde. In mijn herinneringen is Tunesië een warm (letterlijk en figuurlijk) op toeristen gericht land met veel te veel opdringerige verkopers. Enkele foto’s die we toen in de hoofdstad Tunis en op de site van Carthago maakten. (De slechte kwaliteit van de foto’s laat zien hoe zeer de digitale fotografie er in de laatste jaren op vooruit gegaan is.) En oja, het was streng verboden het presidentieel paleis te fotograferen.