Ideale plek voor mensen die op zoek zijn naar een fotografielocatie die romantisch verval uitstraalt. Alleen jammer dat het er veel en veel te donker was, ik alleen een iphone op zak had en mijn trein op zich liet wachten, terwijl ik op dat moment al lang in de fotografiecursus had moeten zitten. Gelukkig had ik nog een wrap meegepikt op de receptie, zodat mijn inwendige mens alvast niks te kort kwam, ondertussen kijkend naar de verroeste overkappingen op het perron van Vilvoorde.
fotografie
De wereld in Time Lapse
Fabuleus. Een mens krijgt er zowaar goesting van om loopbaanonderbreking te nemen.
Een boeiend en onvergetelijk 2012 gewenst!
Photoshop
De laatste twee lessen van de fotografiecursus hebben we ons gefocust op het doorgronden van photoshop. Een kleine opfrissing kon alleszins geen kwaad, want als je bepaalde technieken niet vaak gebruikt, vergeet je achter welke knop, tabblad of menu ze zich verschuilen.
Gelukkig bleek de basis nog in mijn vingers te zitten en met wat trial and error was ik snel weer op de juiste weg. Het viel me op dat mijn medecursisten wat meer problemen hadden om de uitleg van de leerkracht te volgen en gehinderd werden door hun angst om iets verkeerd te doen. Iets wat eigen is aan een bepaalde generatie, denk ik, dat onwennige met software toepassingen en nieuwe technologieën in het algemeen.
Alhoewel ik zelf alles behalve een digital native ben, kan ik wel zeggen dat ik deze drempel niet ervaar. Ik probeer dan ook mijn medestudenten en de collega’s op het werk bewust te maken van deze psychologische drempel. Logisch nadenken brengt je al heel ver en als je dan eens iets verkeerd doet, ctrl-z is de enige toetsencombinatie die iedereen uit het hoofd zou moeten kennen.
Newcastle upon Tyne – een iphone impressie
Strobistjes in het donker
Gisterenavond met de collega’s uit de fotografiecursus gaan foto’s nemen in het Groot Begijnhof. Al moet ik zeggen dat de locatie, hoewel zeer mooi, me niet echt inspireerde. Veel te weinig omgevingslicht om er iets deftigs van te maken, waardoor je een kapotgeflitst model kreeg en een nog altijd veel te donkere achtergrond. Het was niet evident om de juiste balans te vinden.
Ik denk dat niemand echt overliep van enthousiasme, want de opwarmpauze in de Dijlemolens werd al gauw een opwarmuurtje. Gelukkig was de chocomelk Dijlemolens de ideale remedie om die verkleumde vingers weer op temperatuur te krijgen.
Fotoshoot!
Vanavond poseerden drie knappe kerels voor de lens van mij en mijn mede-leerlingen. Het internet is toch een geweldige plek. Je plaatst een oproep op twitter of facebook en hup, daar dienen zich spontaan enkele modellen aan. Eén van de modellen was een medestudent van mijn vriend en had ooit nog bij mij in één of ander aartsmoeilijk burgievak gezeten. Leuk om nu kennis te maken met zijn vriend. Echt een fijn koppeltje en wat een compatibiliteit! Een informaticus en een psycholoog, kan een koppel elkaar nog beter aanvullen? Ze zagen er superverliefd uit, en dat terwijl ze toch al zes jaar samen zijn. Knap! En dat geldt ook voor de foto’s. Ik hoop dat de modellen er zelf ook blij mee zijn.
(En ja, ook nu weer raakten we het laatste kwartier van de les pas echt op dreef.)
(Oja, we hebben strobistje gespeeld, wat hilarische taferelen opleverde van mensen die op de grond lagen met twee flitsen of op stoelen klommen om toch maar de juiste belichtingshoek te vinden.)
Konz – impressie
Fotowedstrijd
Meestal neem ik niet de moeite om aan fotowedstrijden deel te nemen. De (vaak veel beter uitgeruste) concurrentie is nu eenmaal té groot en hun foto’s zijn gewoon zoveel beter dan die van mezelf. Maar kijk, het kan verkeren. Mijn eerste kleine overwinning is binnen. Een foto van mij is geselecteerd voor een Italië-kalender. Ok, er waren maar 110 deelnemers in totaal en ik had dus een kans van meer dan 1 op tien om te winnen, maar ik ben er toch blij mee. Hoezee!
Fotoshoot
Er stonden al een product shoot, bewegingsfoto’s, pinhole photography en technische camera op het programma, maar een echte model photoshoot hadden we dit schooljaar nog niet gedaan. Een kleine Facebook-oproep later stelde een ex-collega van me zich kandidaat. Ze had nog nooit als model voor een lens gestaan, maar zag het helemaal zitten. En terecht, de resultaten mogen gezien worden. Vooral de “stoute blik” was een succes bij mijn mannelijke mede-studenten. Ons model liet zich zelfs gewillig schminken door één van de mannen (die uiteraard de tijd van zijn leven had, totdat hij wat fond de teint op haar nieuwe kleedje morste…)
We experimenteerden eerst met zacht licht. Twee grote softboxen om het model vooraan te belichten en twee softboxen om de witte achtergrond uit te branden. Daarna gingen we aan de slag met een zwarte achtergrond en hard licht. Dit zorgde voor een heel ander, meer “edgy” effect. Hoewel het model er heel erg mooi uitzag onder zacht ligt, leverde het harde licht een interessantere foto op om naar te kijken. Zoals dat meestal gaat, begonnen we tegen het einde van de les pas goed op dreef te geraken, maar toen moesten al die studiolampen spijtig genoeg alweer opgeruimd worden.
Mensen fotograferen, blijft toch mijn favoriete fotografiediscipline. Een fijn einde van een zware werkweek.