appartement

Voor mijn archief

Omdat het leuk is om binnen X aantal jaar te kunnen zeggen, op die dag heb ik dat gekookt voor die gasten, even voor mezelf opschrijven wat onze gasten vorige week zondag15 februari te eten kregen. Gelukkig was de zieke helemaal genezen en kon hij met volle teugen genieten van een glaasje wijn en een lekkere maaltijd.

Dit aten wij:

  • Als voorgerechtje scampi in een pittig tomatensausje, geserveerd met ciabatta. De scampi waren aan de pikante kant omdat mijn vriendje een beetje overdreven had met het aantal rode pepertjes. Maar het smaakte!
  • Als hoofdgerecht serveerden we alweer een recept van Jamie Oliver. Kip met paddenstoelen in een jasje van bladerdeeg met een sausje van mosterd, room en witte wijn, vergezeld van sla, kumato‘s en hertoginnenaardappeltjes. Dit recept probeerden we al eens uit op Oudjaar 2007 en het smaakte nog altijd even lekker.
  • Voor het dessert ontbrak ons de inspiratie en hielden we het op de klassieker der klassiekers: ijs van Häagen-Dazs.

‘t Was lekker!

Drie uur vergaderen over pietluttigheden

Al een geluk dat het maar één keer per jaar Algemene Vergadering is. De grijze zonnewering op het hoogste terras is dus goedgekeurd en het voorstel om aan alle ramen dezelfde gordijnen te hangen is er gelukkig niet doorgekomen. They can’t be serious, right?

Chance dat ik in goede stemming was na een bijzonder verzorgde receptie mét chocoladefontein. Innovatief zijn, begint met lekkere hapjes.

Hoestsiroop

Alles was uitzonderlijk goed gegaan. De champignons gevuld met pesto, zongedroogde tomaatjes en kaas, de pasta met scampi in currysaus, de banario smoothie (met banaan en oreokoekjes), het viel allemaal in de smaak. Totdat ik vol trots, zoals het een goede gastvrouw betaamt, de jassen van de schoonfamilie ging halen en hen met de nodige zoenen uitgeleide wilde doen.

Tot mijn grote verbazing hoorde ik opeens het geluid van brekend glas. Op de vloer aan mijn voeten vormde zich in twee tellen een mooie dikke plakkerige plas met bruinrood spul. Ik: “euh, what the hell happened?” Want dat plakkerige spul kwam mij helemaal niet bekend voor. Bleek dat de vader van mijn vriend een ganse fles hoestsiroop in zijn jaszak had zitten. 

Een fles hoestsiroop. Origineel. Kuch.

Jeugdig bezoek

Deze namiddag twee baby’s van respectievelijk 6 en 8 maanden over de vloer gehad voor een stukje taart en een kopje koffie. Gelukkig waren ze vergezeld van hun ouders. 😉 En wat bleel: baby U, 6 maanden, had vreselijk veel schrik van baby O, 8 maanden, die nochtans de hele tijd vriendelijk naar hem aan het lachen was. Telkens als baby O maar in de buurt van baby U kwam, zette baby U het op een hartverscheurend huilen. Om daar prompt mee te stoppen als baby O uit het gezichtsveld verdween en opnieuw te veranderen in een superbrave, lieve en lachende baby. De mama van baby U probeerde de schrik weg te nemen, maar niets hielp. Nochtans gaat baby U naar de crèche. ‘t Zal dus persoonlijk zijn. 😉

Oja, zo’n babybezoek is ook erg praktisch. Baby O had een soort para-achtige kruiptechiniek ontwikkeld. Ik denk dat hij elk stukje van de vloer van onze leefruimte stofvrij gemaakt heeft. Handig zeg! En hij was bovendien bijzonder geïnteresseerd in mijn schoenen: blinkend paars met een strikje, meer is er niet nodig om een kind te entertainen. ;-0

Kaas en wijn

Gisteren was het een bijzondere dag. Niet alleen door het bezoek van Sinterklaas en de cadeautjes die hij achterliet, maar ook omdat mijn nonkel en tante uit Antwerpen met hun kroost voor het eerst op bezoek kwamen. Ja, ik weet het, ondertussen wonen we al bijna twee jaar op ons appartement. Schandalig dat mijn nonkel en tante er nog niet geweest waren, maar echt, het is bijna onmogelijk om hun vier zonen tegelijkertijd op dezelfde plaats samen te krijgen. Ook nu ontbrak er eentje, spijtig genoeg.

Met mijn broer en zijn vriendin erbij, waren we in totaal met negen personen. En dat vond ik net te veel om voor te koken. Ik had niet veel zin om de ganse avond in de keuken te staan. We kozen voor een gemakkelijk alternatief: een kaastafel. Geen werk aan en heel erg lekker. Voor de zekerheid had ik wel even geïnformeerd of iedereen kaas lustte. Ik had beter moeten weten, want scouts eten alles. 😉

Het was een heel geslaagde avond. Lekkere kaas vergezeld van goeie wijn om de tongen los te maken. We vertelden over onze reis naar Australië en de wonderbaarlijke dingen die we daar zagen. Informeerden nogmaals wanneer de jonge heren het ouderlijke huis zouden verlaten. Nog niet al te snel blijkbaar, ze hebben het veel te goed bij de mama. 😉 We zijn er niet in geslaagd alle kaas op te krijgen, maar dat lag zeker niet aan onze gasten. We kunnen dus nog een paar dagen nagenieten…

Tobouter and friends

Sinds gisteren heeft ons appartementje er een nieuwe inwoner bij. Hij werd eerst een beetje argwanend onthaald door de andere appartementsbewoners. Tobouters hebben namelijk de naam niet gemakkelijk in de omgang te zijn. Gelukkig bleek deze Tobouter nog niet de kwaadste. Al is er geen discussie mogelijk over wie de aanvoerder van het gloednieuwe trio is. 😉

Onverwacht bezoek

Gisterenavond was ik op mijn gemak mijn tanden aan het poetsen, terwijl mijn vriendje in bed op mij lag te wachten, toen ik plots gemorrel aan de deur hoorde. Ik verwijderde snel de overtollige tandpasta en deed een sprong naar de deur die plotseling openging. Minstens even hard geschrokken als wij: werkmens die de plantjes kwam water geven en zich vergist had van dag waarop we terugkwamen. Jammer, want een paar extra dagen Australië, daar zou ik beslist geen neen tegen zeggen.

Al een geluk dat we niet net in onze blote flikker de chachacha stonden te dansen. 😉

Vrolijke vrijdag

Ik wilde dit weekend vertellen over wat ik vrijdag deed, maar die plannen kwamen in de verdrukking door wat ik zaterdag en zondag deed en niet deed. Toch vind ik dat vorige vrijdag memorabel genoeg was om er toch nog een kleine uiteenzetting aan te wijden.

Mijn belevenissen tijdens de werkdag sla ik gemakshalve over, niemand zal behoefte hebben aan nog eens wat gezeur over vergaderingen. Vrijdagavond was echter andere koek. We startten onze avond met een Mexicaans etentje in de Vera Cruz. Met de bonnen die ik elk jaar toegestuurd krijg voor mijn verjaardag was het een heel voordelig etentje. Zeker omdat we voor één keer de margarita-verleiding konden weerstaan. Niet moeilijk, we wisten immers dat we mojito’s in het vooruitzicht hadden.

Na een portie werkelijk voortreffelijke fajitas trokken we naar de openingsreceptie van de vereniging die op het gelijkvloers van onze appartementsblok huist. De lokalen waren al langer open, maar nu waren ze ongeveer volledig afgewerkt en alle bewoners van het gebouw hadden een uitnodiging gekregen. Jongens, dat was niet zo’n goeie beslissing. We werden bijna omvergestaard. Toegegeven, ik had een niet zo bescheiden décolleté aan, maar ik voelde me bepaald ongemakkelijk onder al die blikken van oude madammekes en meneren. Gelukkig was er de vriendelijke meneer van de radioclub die ons een privérondleiding gaf.

Van de ene rondleiding naar de andere. Na de tegenvallende receptie (geen druppel drank gezien), woonden we een paar straten verder een fijne pre-housewarmingparty bij. Al een geluk dat we zelf een flesje schuimwijn bijhadden, want de rumleverancier liet op zich wachten. 😉 Chic volk komt altijd te laat, nietwaar? Tijdens de rondleiding in het leuke huisje werd ons het geheim van de vastgeketende kelderbewoners verklapt. Handig om de was en de strijk gedaan te krijgen, naar het schijnt.

Toen dan eindelijk de drank samen met twee sympathieke bloggers gearriveerd was, begaf ik mij naar de keuken om met wat kunst- en vliegwerk mojito’s te maken. Help me eraan denken dat ik de volgende keer geschikte mojitoglazen meeneem én mijn eigen stampers. De icecrusher daarentegen bleek een geheel overbodig accessoire te zijn door de aanwezigheid van mini-ijsblokjes in plastic zakjes. Sorry alvast voor het plakkerig achterlaten van je keuken, werkmens.

Het was een supergezellige avond, met toffe gesprekken, nu en dan een nerderig zijsprongetje (ik pleit schuldig), steken boven en onder tafel en jawel, we mochten de sympathieke verovering van Kathleen in het echt bewonderen. We sloten de avond af met een paar spelletjes weerwolven. Duivels koppel Ntone en Greet kunnen in de toekomst, wat mij betreft, by default gelyncht worden. Volgens mij waren ze 75 procent van alle keren weerwolf. En toch bleven de mensen mij maar by default lynchen. Why? Why?

De nieuwe lampen

De lamp die boven onze eettafel hangt:

Van deze lampen hebben we er vier (twee in de leefruimte, eentje in de keuken en eentje in de hal):

Dit eenzame spotje hangt in het halletje dat naar de wc en de badkamer leidt:

Dit is de lamp die wel al hadden gekocht voor de slaapkamer, maar die nog steeds niet opgehangen was:

En dit is de lamp in het toilet die voor licht zal zorgen tijdens onze eenzame afzondering aldaar:

Dit is de nieuwe lamp die we in de berging hebben laten installeren ter vervanging van de vorige lamp die te weinig licht gaf:

En last but not least, onze wc-rolhouder!