Stipt om 9u zaten mijn vriend en ik volgens afspraak aan de ontbijttafel, waar onze vrienden uiteraard al op ons zaten te wachten. Er zijn nog zekerheden in het leven. Het ontbijt was erg verzorgd met voldoende keuze uit warme en koude gerechten en uitstekend brood met lokaal gewonnen zout!

Wij zorgden voor een stevige bodem, want vandaag stond er een fietstocht van 59,2 km op het programma. Enfin, dat was de intentie, want mijn vriendin heeft tijdens haar studententijd een fietsongeval gehad en was niet volledig gewonnen voor het idee van een fietstocht. Het kostte dus wat overredingskracht om haar te overtuigen, maar de aanhouder wint. Bovendien was het ideaal fietsweer vandaag.

De eerste helft van de route stopten we regelmatig onderweg om wat foto’s te nemen en te genieten van de prachtige natuur van Schouwen-Duiveland. We beklommen een uitkijkpunt in een natuurgebied en de Plompe toren van Burgh-Haamstede.

Het mooiste stuk van de tocht was het gedeelte dat ons door de Domaniale bossen voerde. De tweerichtingsfietspaden kronkelden door het prachtige bos en de kleine niveauverschillen maakten dit een fijne fietsuitdaging. Mijn vriendin vond dit stuk dan weer heel wat minder omdat het hier redelijk druk was en ze door de vele bochten niet goed kon inschatten of er al dan niet tegenliggers op haar pad zouden komen.

Na het bos volgde nog een druk stuk op een fietspad dat langs een gewone weg lag. Onze kameraad werd zowaar aangereden op het fietspad door een wagen die te ver uitweek naar rechts. Gelukkig ving het stuur de klap op en hield onze vriend er geen letsel aan over, maar goed voor het vertrouwen van de enigszins onervaren fietsers was dit uiteraard niet.

Onze lunchpauze brachten we door in het bijzondere drukke en toeristische Renesse. We parkeerden onze elektrische fietsen in een woud van andere fietsen en wurmden ons tussen de mensenmassa door om een goeie lunchplek te vinden. Dat laatste bleek uiteindelijk mee te vallen. We belandden bij Simpel waar we van een simpele lunch genoten. Een portie garnaalkroketten gaat er altijd wel in bij mij, terwijl mijn vriendin zowaar een écht broodje kroket bestelde.

Na een vlotte lunch trakteerden we onszelf op een ijsje bij ICE@sea. Ondanks de lange wachtrij moesten we niet lang aanschuiven voor ons ijsje. ICE@sea was duidelijk efficiënt georganiseerd. We zochten een plekje in de schaduw om ons ijsje op te eten, want ook vandaag deed de zon uitbundig haar best.

Na de lunch fietsten we verder. Dit stuk van de fietstocht hadden we vaak wind op kop, waardoor we beroep moesten doen op de ‘sport’ stand van onze elektrische fietsen om vooruit te geraken. Eens te meer realiseerde ik mij wat een geweldige uitvinding zo’n elektrische fiets is. Onze vrienden hadden wel aanmoediging nodig om de ‘sport’ stand te gebruiken, omdat ze nog nooit met een elektrische fiets gereden hadden, hadden ze wat angst om zonder batterij te vallen. Uiteraard wil niemand graag met zo’n zware elektrische fiets met lege batterij tegen de wind in trappen. Gelukkig konden we hen gerust stellen.

Door het onervaren gezelschap fietsten we op een wat trager tempo dan mijn vriend en ik met ons tweetjes zouden fietsen. Daardoor besloten we de route wat in te korten om niet in de problemen te komen met de timing voor het avondeten. Het laatste stuk sloegen onze vrienden vroeger af naar hotel Hof van Alexander, terwijl mijn vriend en ik hun dochter en zoon op sleeptouw namen voor een laatste stukje fietsen en een kleine fotoshoot op de fiets. Dat was er de ganse dag nog niet van gekomen.

We klokten af op iets van een 55 kilometer in totaal. Niet slecht als je ermee rekening houdt dat onze vrienden zelden tot nooit fietsen.

Na een deugddoende douche reden we met de wagen naar Brouwershaven. Voor het avondmaal had ik daar een tafel voor zes gereserveerd bij Proeflokaal De Schatkamer. Aangezien onze vrienden van tapas houden en mijn vriend en ik van goede wijn, lag de keuze voor dit restaurant voor de hand. Tot onze verbazing bleek de uitbaatster van de zaak een vriendelijke Vlaamse dame te zijn. Haar Nederlandse echtgenoot was de chefkok.

Ik startte de maaltijd met een glaasje prosecco en (of course!) een portie oesters, waarvan ik er eentje afstond aan de dochter van onze vrienden. Vervolgens genoten we met ons zessen van een heerlijke tapasplank. Per bestelling mochten we maximaal zes tapas bestellen. We startten met de koude tapas, gevolgd door de warme tapas. Alles was even lekker en verzorgd en we genoten van de gemoedelijke sfeer in het gezellige restaurant.

Mijn vriend en ik maakten van de gelegenheid gebruik om wat lokale wijntjes van wijndomein De Kleine Schorre te proberen. We proefden de Auxerrois en de Blanc. Spijtig genoeg serveerde De Schatkamer de Barrique van De Kleine Schorre niet per glas. Gelukkig stonden er meer dan genoeg andere lekkere wijntjes per glas op de wijnkaart. Wat een luxe!

Een mooie afsluiter van een fantastische dag.