Opgestaan om 8.30u, omdat mijn vriend al in de voormiddag met zijn collega heeft afgesproken om samen naar de Caves Ouvertes Vaudoises te gaan. Een beetje te vroeg voor mij, na een zeer intensieve werkweek had ik graag wat bijgeslapen. Maar goed, een lekkere douche later, voel ik me al heel wat frisser.

Het ontbijt in hotel Modern Times (genoemd naar een film van Charlie Chaplin) is werkelijk fenomenaal. Zowel mijn vriend als ik genieten uitgebreid van het buffet. Kwestie van een stevige bodem te leggen voor al die Zwitserse wijn. 😉

De receptie bestelde een taxi voor ons om 10.10u, maar uiteindelijk moeten we nog een dik kwartier wachten tot de taxi aankomt. Wat maakt dat we een beetje te laat aankomen bij het station van Chexbres. Gelukkig heeft de Engelse collega van mijn vriend al onze bandjes en ons wijnglas opgehaald zodat we niet veel tijd verliezen.

We maken meteen kennis met de twee Turkse jongedames die hem vergezellen. Beetje een bizar verhaal: een gemeenschappelijk Turkse collega van mijn vriend en de Engelsman, had aan de Engelsman gevraagd om de jongedames mee te nemen naar de Caves Ouvertes, omdat hij zelf in Turkije zat. We zijn dus op stap met twee wildvreemden. De twee jongedames zijn opgetut alsof ze naar een feestje gaan, met make-up, hippe kledij en zelfs panty’s. De weersvoorspellingen verwachten vandaag temperaturen tot 30 graden. Hum. Interesting.

Gelukkig klikt het meteen met de twee jongedames, zelfs al kan één van de twee maar oppervlakkig Engels. Laat ons zeggen dat haar Engels alleszins stukken beter was dan mijn Turks. Ik ben zelfs vergeten hoe in het Turks tot tien te tellen. Een skill die ik ooit leerde toen ik in het ziekenhuis een kamer deelde met een Turks meisje na het operatief verwijderen van mijn vier wijsheidstanden. Beide dames overladen me met complimenten over mijn blauwe ogen. Meteen gescoord. 😉

Onze eerste stop van de dag is Domaine Pierre-Luc Leyvraz, niet ver van het station van Chexbres. We genieten van onze eerste proevertjes en maken verder kennis met de Turkse dames, die elkaar blijkbaar op de tennisles hebben leren kennen en nu regelmatig samen op reis gaan. Het is voor allebei hun eerste bezoek aan Zwitserland. In totaal zullen ze hier vijf dagen verblijven. Wel heel kort, vind ik persoonlijk, maar goed, ze worden meteen al ondergedompeld in de authentieke Zwitserse cultuur.

We steken schuin de straat over om het volgende wijndomein te bezoeken. Jomini vins. Hier krijgen we een heuse rondleiding in de wijnkelder. Zeer boeiend, maar enkel in het Frans. Een beetje lastig dus voor de Turkse dames die geen woord Frans kunnen. Ik informeer bij de gids of hij ook wat uitleg kan geven in het Engels, maar helaas… Mijn vriend en ik doen ons best om zoveel mogelijk te vertalen, maar die technische wijntermen zijn voor geen van ons beiden parate kennis. Nuja, we kunnen wat toffe fotootjes maken. Ideaal voor de instagram account van de twee knappe dames.

In de kelder mogen we proeven van een Chardonnay rechtstreeks uit het vat. Voor mij de eerste keer. De Chardonnay moet nog een tijdje rijpen, maar je proeft nu al dat de wijn potentieel heeft. Na de proeverij in de kelder steken we de straat over om een fijne selectie van vijf verschillende Jomini wijnen te proeven: een chardonnay, een mur blanc grand cru, een rosé, een barriques en we sluiten af met een glaasje bubbels. Prompt haalt één van de twee Turkse dames een zakje met walnoten en gedroogde vijgen afkomstig uit haar tuin boven. Duidelijk een vrouw die op alles voorzien is. We laten het ons smaken!

Volgende halte: Domaine Bovy. Ons bezoek aan dit wijndomein met de prachtige tuin was ons in 2019 zo goed bevallen, dat we er geen probleem mee hebben om dit bezoek dit jaar nog eens te herhalen. Met wat geluk weten we een prachtige, grote tafel in de schaduw te bemachtigen. We bestellen een variation de poissons de nos lacs en een assortiment végétarien. Vrij prijzig allemaal, maar wel zeer lekker en verzorgd. Wanneer ons brood op is doen we een poging om een portie extra te krijgen, maar de ober laat ons weten dat dat niet mogelijk is. Gelukkig kunnen we rekenen op onze nieuwe Turkse vriendin, die prompt een zakje met brood uit haar handtas tovert. Ongelooflijk!

Wat later voegen zich nog drie extra personen bij ons gezelschap in de tuin: een oud-collega van de Engelsman (half Algerijns, half Frans, wonend in Zwitserland), een Nederlander die voor de Europese Commissie in Brussel werkt en een Poolse jongedame die een tijdje in West-Vlaanderen gewoond heeft en bijgevolg een heel klein beetje Nederlands spreekt met een schattig Pools/West-Vlaams accent. Wat een boeiend internationaal gezelschap! De gesprekken springen van de hak op de tak, maar nooit valt er een stilte. En ja, wijn helpt natuurlijk om de tongen lost te maken. Al blijven we naar mijn goesting een beetje te lang in de tuin zitten. Er zijn nog zoveel andere caves te ontdekken!

Na licht aandringen van mijn kant beginnen we aan een wandeling door de mooie UNESCO werelderfgoedterrassen van Lavaux. We kunnen die Turkse jongedames toch niet naar huis laten gaan zonder dit prachtig stukje erfgoed bewonderd te hebben? Tijdens de wandeling vraag ik onderweg twee meisjes om een foto van ons gezelschap te maken. De meisje blijken Spaans en Italiaans te zijn en lopen na de fotosessie een stukje met ons mee. Leuk, zo kan ik mijn Spaans nog wat oefenen!

We passeren langs een schattige kiosk, La Chapelle Vente de Vins Didier Imhof en natuurlijk kunnen we de verleiding niet weerstaan om een flesje te kopen voor onderweg. We zijn allemaal uitgerust met stoffen zakjes die rond onze hals hangen en waarin perfect een wijnglas past. Iedereen is al stevig in de wind en we smeren overvloedig zonnecrème om onze tere velletjes te beschermen tegen de brandende zon. Het is ondertussen zo warm dat de twee Turkse jongedames ergens onderweg hun kousen uittrekken. Chapeau dat ze het zo lang hebben volgehouden!

Onze laatste halte is Clos des Moines, een mooie gelegen kasteeltje waar we nog meer lekkere wijntjes proeven. De Poolse jongedame komt opeens aanzetten met één of andere likeur of elixir, dat ik een beetje overmoedig binnen kap. Straf spul… En wellicht niet zo verstandig om dat te drinken na al die wijn.

We wandelen met zijn allen naar het treinstation van Rivaz met de bedoeling onze wijndomeintocht af te ronden, maar ons gezelschap weet ons alsnog te overtuigen een flesje te delen bij Domaine Chaudet, vlakbij het treinstation. Dat was wellicht de fles te veel, want mijn pijp was toen wel ongeveer uit. Trop is te veel. Dus belde mijn vriend een taxi, namen we afscheid van onze oude en nieuwe vrienden en keerden we terug naar ons hotel.

Mijn vriend en ik waren allebei doodop, dus na het douchen kropen we vroeg in bed om onze roes uit te slapen. Morgen is er nog een dag!