Op tijd opgestaan, want ik had tickets gereserveerd voor een bezoekje aan de kathedraal van Barcelona om 10u. We wandelden in de richting van de kathedraal op zoek naar een plek om samen te ontbijten. Een licht ontbijt zou volstaan, want in de namiddag stond er een food tour op het programma.

We belandden in een biologische zaak die bij een supermarktketen hoorde met de bekend klinkende naam Veritas. We konden een leuk plekje aan een toog bemachtigen met zicht op de Capella de Santa Àgueda. Ik hield het bij een smoothie en een croissant gevuld met chocolade. Kwestie van mezelf te sparen voor de food tour. 😉

Stipt om 10u stonden we aan de ingang van de kathedraal, klaar voor een eerste of (in het geval van mijn vriend en mezelf) hernieuwde kennismaking met dit historische bouwwerk. Natuurlijk was er weer een audioguide in de prijs inbegrepen, die je kon downloaden en die niet helemaal naar behoren werkte. Op dat vlak kan er nog wat vooruitgang geboekt worden!

De kathedraal op zich blijft natuurlijk een indrukwekkend bouwsel, zij het dat de verschillende uitbreidingen die in de loop der jaren werden toegevoegd naar mijn mening niet altijd even goed bij elkaar passen. Via een lift konden we een bezoek brengen aan het dak en daar genieten van het uitzicht op de omgeving. Het hoogtepunt van een bezoek aan de kathedraal blijven naar mijn mening de mooie pandgang en de ganzen in de binnentuin. Het contrast met onze vorige bezoeken aan deze plek kon amper groter zijn: terwijl het vroeger drummen was om ook maar glimp van een gans op te vangen, konden we nu een uitgebreide fotoshoot met ganzen doen. Er waren amper bezoekers in de kathedraal. Die coronacrisis heeft toch ook voordelen!

Tot onze vreugde was vandaag de zon opnieuw van de partij, na een mindere dag gisteren. Na ons bezoek aan de kathedraal wandelden we op het gemak doorheen de pittoreske straatjes van de Barri Gòtic, via het mooie Plaça Reial naar het vertrekpunt van de food tour. Plaats van afspraak was restaurant Els Tres Tombs.

We waren een beetje te vroeg, wat mij de gelegenheid gaf alvast een paar fotootjes van de buitenkant van Mercat de Sant Antoni te nemen. Het duurde niet lang voordat onze gids verscheen: Lusi uit Armenië. Een zeer bijzondere dame die al op verschillende plekken in Europa en Azië gewoond had: Armenië, Duitsland, Rusland en nu dus in Spanje. Lusi was volgens haar bio tevens een fitness bikini kampioen. Ik wist niet goed wat ik me daarbij moest voorstellen, maar ze toonde mij wat competitie foto’s, waarvan ik danig onder de indruk was. Op de foto’s zag ik indrukwekkende spierbundels en een lichaam zonder ook maar één grammetje vet. Ik vroeg haar hoe lang ze moest trainen om zo’n resultaat te bereiken en dat was toch zo’n vier uur per dag, in combinatie met een zeer streng dieet. Wat meteen betekende dat ze van geen enkele van de hapjes op onze food tour kon meeproeven. Meteen was ik verzoend met mijn eigen vetrolletjes. 😉

Ik moet zeggen dat ik Luci een bijzonder fascinerende dame vond, met haar afgetrainde lichaam, opgespoten lippen, valse wimpers en veel te zware make-up. Amper een meter zestig groot, maar barstend van energie en vol met interessante wetenswaardigheden over Barcelona en de plaatselijke eetcultuur. We startten de food tour uiteraard in Mercat de Sant Antoni met jamón, manchego en allerlei andere vleeswaren. We nestelden ons op krukjes aan een toog terwijl de uitbater van de zaak voor ons plakjes jamón van de gedroogde varkenspoten afsneed. We leerden ook hoe je écht ‘pa amb tomàquet‘ (pan con tomate) maakt. Je wrijft eerst de knoflook over het brood en daarna wrijf je er de tomaat over. Je snijdt dus de tomaat niet in stukjes, zoals wij de dag voordien gedaan hebben. We zijn nooit te oud om iets bij te leren. Bij deze tapas dronken de alcoholliefhebbers onder ons een glaasje vermout. Een goed begin!

Na nog wat rondgelopen te hebben in Mercat de Sant Antoni wandelden we terug richting het oude stadsgedeelte van waaruit we deze ochtend waren vertrokken. We maakten een tussenstop voor een bezoekje aan de 360° lounge bar op het dak van Hotel Barcelo Raval. Hier moet het in de zomer fantastisch zijn om een cocktail te drinken en te genieten van het uitzicht. Nu was het een tikkeltje aan de koude kant. We maakten een obligate groepsfoto, met dank aan Lusi, en namen vervolgens zelf heel veel fotootjes van het uitzicht.

We vervolgden onze tocht om uit te komen bij de volgende overdekte markt. Het duurde even voordat we door hadden dat we gewoon de achteringang van Mercat de la Boqueria genomen hadden, die duidelijk veel groter was dan wij initieel dachten, want dit achterste gedeelte was ons tijdens ons eerste bezoekje dinsdag gewoonweg helemaal ontsnapt.

Terwijl we rondliepen in de Mercat de la Boqueria gaf Lusi ons allerlei goeie eettips. Ze gaf ons zoveel suggesties dat we vermoedelijk nog een aantal keer zullen moeten terug komen om die allemaal te kunnen uitproberen…

Tijd voor het hoofdgerecht van vandaag: vegetarische paëlla. We kregen allemaal een grote portie en zochten ons een plekje in de zon op het plein achter Mercat de la Boqueria. Het smaakte ons!

En ja, jullie hoeven niet te raden wat het dessert was zeker? Churros con chocolate! Ik kan niet ontkennen dat ik daar stiekem al de hele tijd naar zat uit te kijken. We hadden een rustig moment getroffen in Café Petritxol en konden uitgebreid genieten van deze zoete zonde. Al moet ik eerlijk toegeven dat de grote attractie voor mij vooral de vloeibare, dikke chocoladesaus is waarin je de churros moet doppen. Het was zo lekker dat ik gewoonweg nog een tweede kopje bestelde (zonder churros, wel te verstaan)

Als afscheidscadeautje bezorgde Lusi ons nog een pak tips voor originele souvenirs en goeie cocktail bars. Een fijne namiddag!

Omdat het zo’n zalig zonnig waar was, slenterden we langs de Ramblas en het Monument a Colom naar de haven, waar we ons vergaapten aan de jachten van de superrijken. Ooit hoop ik de lotto te winnen en eens een weekje de befaamde Titania af te huren. Alleen jammer dat ik niet op de lotto speel. 😉

Van al dat wandelen krijgt een mens dorst, nietwaar? Na een korte wachttijd konden we een tafeltje voor zes versieren op het mooie zonnige terras van La Gavina met uitzicht op de boten in de haven. We bestelden onze eerste karaf sangría en genoten van de zon op ons gezicht. Om de jongelui te entertainen haalden we Black Stories boven. Iedereen content!

Om de dag in stijl af te sluiten, besloten we gebruik te maken van één van de tips van Lusi: genieten van het uitzicht vanaf de Skybar op Plaça de Catalunya. Onderweg passeerden we nog even bij het Palau Reial Major, alweer een brokje geschiedenis dat we van ons lijstje konden schrappen. Terwijl ik aan onze vrienden uitleg aan het geven was over de rijke geschiedenis van deze plek botste ik keihard met mijn knie aan tegen een dissident paaltje dat zich onverhoeds op mijn weg bevond. Eerlijk: als onze vrienden er niet bij waren geweest, had ik luidop gevloekt van de pijn. Nu moest ik mezelf noodgedwongen beperken tot wat binnensmonds gemompel en mocht ik de rest van de trip flauwe grapjes aanhoren elke keer ik in de buurt van een paaltje kwam. 😉

Na een korte wachttijd bracht de lift ons naar het hoogste verdiep waarop de Skybar is gelegen. Het terras bevond zich in open lucht, maar is gelukkig voorzien van terrasverwarmers. We waren net op tijd om het blauwe uurtje te kunnen meepikken en genoten van het fabuleuze uitzicht op Plaça de Catalunya. Prachtig! We waren bijzonder blij dat het personeel ons een tafel toewees vlakbij een terrasverwarmer, want na zonsondergang werd het behoorlijk frisjes.

Ik had nog niet veel honger na de copieuze food tour en bestelde mij een soepje en een cocktail. Aja, ik kan niet van een Skybar genieten zonder cocktail, hé! Zowel soep als cocktail waren middelmatig, maar natuurlijk kom je hier vooral voor het uitzicht.

Toen het ons té koud werd, keerden we terug naar het appartement voor wat spelletjes. De vermoeidheid sloeg toe bij de twee pubers, wat leidde tot een kleine ruzie over de spelregels van Exploding Kittens. Gelukkig vielen er geen gewonden en na een goeie nachtrust zal dit drama ongetwijfeld vergeten zijn. 😉