Een ander meisje verzorgt vandaag het ontbijt en al snel wordt duidelijk dat dit haar eerste werkdag is. De ontbijt service verloopt chaotisch en traag. Haar werkwijze is ondoordacht en inefficiënt: dienbladen met borden en bestek voor het ontbijt kan je toch al makkelijk de dag op voorhand klaar zetten? Dan komt het er ‘s ochtends gewoon op aan wat broodjes, boter en belang op de daarvoor voorziene bordjes te leggen? Of je kan de bordjes met beleg al gewoon de avond op voorhand klaarmaken en afgedekt in de koelkast plaatsen.

Enfin, ja, de best stuurlui staan aan wal, zeker? We pakken onze koffers en mijn vriend haalt de auto op, die we bij terugkeer uit Silves een paar straten verder geparkeerd hadden om te vermijden dat we de extreem smalle straatjes van Alte moesten inrijden. Yep, door ervaring wijzer geworden.

Vanuit Alte is het een uurtje rijden naar Portimão, onze volgende bestemming. Onderweg genieten we opnieuw van de prachtige Portugese landschappen onder een stralend zonnetje.

We steken de Arade Rivier over (hier een pak breder dan in Silves) en rijden Portimão binnen. En ja, ook in Portimão is parkeren geen sinecure. We vinden een plek waar we kort kunnen parkeren en wandelen naar Villa Rio Guesthouse Suites om te vragen of het mogelijk is de koffers daar achter te laten (check-in is pas om 16u). We hebben heel veel geluk, een kamermeisje opent de deur en geeft ons meteen de code van de toegangsdeur zonder ook maar naar onze naam of reservatie te vragen. Ik ga ervan uit dat dat komt omdat wij er superbetrouwbaar uitzien, maar veilig kan ik deze handelswijze niet echt noemen. We informeren of we de koffers al kunnen achter laten en het meisje wijst naar een smalle plek langs de trap waar onze valiezen net tussen passen. Ideaal!

We wandelen terug naar de auto, parkeren deze fout vlak voor de deur van ons Guesthouse om de koffers te kunnen uitladen, maken gebruik van de pas verkregen deurcode en droppen onze valiezen af in de smalle ruimte langs de trap. Vervolgens parkeren we onze wagen in een ondergrondse parkeergarage.

Ons eerste echt noemenswaardige wapenfeit in Portimão is een bezoek aan het Tourism Office waar we een boottochtje boeken naar de befaamde grot van Benagil. Tijd om de innerlijke mens te versterken! Bij restaurant Esquina, dat zich effectief op een straathoek bevindt, eten we een simpele maaltijd: een soep met wat brood voor mij en een omelet voor mijn vriend.

Tot onze grote teleurstelling blijkt zowat alles in Portimão gesloten tot 15u. Blijkbaar zijn ook Portugezen fan van de siësta. We besluiten dan maar een wandeling te maken langs de rivier tot aan de spoorwegbrug en vervolgens naar de ruïnes van een klooster dat we gespot hebben op google maps. Helaas: de ruïnes zijn volledig afgeschermd met een hoge muur en kunnen niet bezocht worden. Spijtig, want ze zagen er erg fotogeniek uit.

Tijd voor een bezoekje aan het Museu de Portimão, dat een aantal jaren geleden bekroond werd met de European Museum of the Year Award. Het museum vertelt het verhaal van het Portimão van weleer, waar alles draaide rond het inmaken van sardines en de ganse stad op het ritme van de visvangst en de fabriek leefde. Heel boeiend is de oude zwartwit documentaire die heel het inmaakproces toont. Het museum gaat uiteraard nog verder terug in de tijd en stelt ook een aantal archeologische vondsten tentoon. Ik vind de scenografie erg verfrissend en snap waarom dit museum bekroond werd.

Ik ben spijtig genoeg minder fan van de tijdelijke tentoonstellingen in het museum, met werken van, naar mijn mening, eerder middelmatige kunstenaars. Maar ik hoor graag jullie appreciatie van onderstaande kunstwerken (die naar mijn mening de beste werken uit het aanbod waren):

Een mens krijgt dorst van al die geschiedenis, dus besluiten we iets te drinken op het mooie terras van wijnbar/restaurant Faina vlakbij het museum. Het is er aangenaam zitten, maar de bediening laat te wensen over. Een drankkaart krijgen we niet te zien (bizar voor een wijnbar) en we moeten verschrikkelijk lang wachten op onze twee glaasjes wijn. Goeie wijn, slechte service.

Vervolgens doen we een poging twee kerken in het centrum van Portimão te bezoeken, maar in de parochiekerk Igreja da Nossa Senhora da Conceição is net een dienst aan de gang en de Igreja do Colégio dos Jesuitas is gesloten om wille van corona. Jammer.

Oh well, geen erg, tijd om terug te keren naar ons hotel en in te checken. Het inchecken gaat vlot en we zijn erg tevreden over het prachtige guesthouse dat zich verstopt achter de lelijke voorgevel. Onze mooiste verblijfplek tot nu toe.

Aangezien er niets meer te bezoeken valt, gaan we maar wat vroeger eten dan voorzien. Het is naar Portugese maatstaven uiteraard nog erg vroeg om te eten en de restaurants zijn nog maar net aan het openen, maar beter zo dan weer beginnen aan een oeverloze zoektocht naar een geschikt restaurant. We belanden als allereerste klanten op een zeer aangenaam terrasje bij restaurant Lusana, twee huizen verder dan restaurant Esquina waar we ‘s middags aten.

Ik bestel octopus en mijn vriend eend met appelsien. Lusana is een restaurant én een wijnbar, maar ook hier weer: geen drankenkaart te bespeuren. Misschien is het in Portugal de gewoonte dat je aangeeft wat voor wijn je lekker vindt en raadt het personeel je dan een wijn aan? Ik informeer of ze espumante hebben en jawel, dat hebben ze. Daar hoeven we niet lang over te twijfelen: graag een flesje, aub!

Mijn vriend bestelt nog een medronho als afsluiter en daarna keren we terug naar ons hotel. We trekken ons badpak aan voor een verfrissende duik in het minizwembad van ons guesthouse. Het ommuurde tuintje is bijzonder sfeervol ingericht met mooie planten en ligstoelen. Het water is echter behoorlijk fris en mijn vriend besluit het gewoon bij relaxen op de ligstoel te houden. Ik laat me niet kennen en duik het water in.

We sluiten de dag af met een heerlijk warme douche en kruipen moe maar tevreden in bed.