Een evenement in het schoonste museum van het land dat volledig in het teken stond van de kunsten van een aantal topchefs, ja, dat kon ik toch niet links laten liggen.

Mijn baas had aangeboden mij een lift naar Antwerpen te geven en dat aanbod had ik gretig aangenomen, want met het openbaar vervoer ben ik wel iets langer onderweg. Natuurlijk was mijn baas iets later dan afgesproken (hij heeft een agenda die nog drukker is dan de mijne), maar daar had ik al rekening mee gehouden. Gelukkig leidde Waze ons via een bijna filevrije route naar Antwerpen. En zo’n ramp zou het wel niet zijn als we een paar minuten later dan 19u aankwamen.

Helaas is mijn baas ook iemand die graag dicht bij zijn bestemming parkeert. Om een lang verhaal kort te maken: we deden er een half uur over om een parkeerplaats te vinden en reden ons verschillende keren vast op de wegenwerken rondom het KSMKA-gebouw. We draaiden letterlijk rondjes, terwijl onze bestemming dichtbij was, maar steeds buiten bereik bleef. Uiteindelijk parkeerden we ons op de werf zelf (waarvoor we eerst moesten telefoneren om de code vast te krijgen). Die werf lag er bijzonder modderig en nat bij. Ideaal om door te laveren op hoge hakken.

Eerst probeerden we binnen te geraken langs de bediendeningang, maar we liepen dood op een glazen deur en natuurlijk waren de bedienden die we even daarvoor nog zagen, opeen spoorloos verdwenen. Aan de andere kant van die deur zagen we een stroom mensen het museum binnen lopen, maar de mensen aan het onthaal gebaarden ons dat ze geen badge hadden om ons binnen te laten. Noodgedwongen moesten we dus helemaal terug lopen, opnieuw door de modder waden om uiteindelijk aan de hoofdingang te geraken. Ik slaakte alleszins een zucht van verluchting toen we eindelijk binnen waren.

Ik haastte me naar het toilet om de laag modder van mijn schoenen te schrapen en wil me bij deze verontschuldigen bij de kuisploeg, die zich de dag nadien ongetwijfeld zullen afgevraagd hebben welke werkman met zijn modderlaarzen in dat prachtig witte toilet was binnen geraakt.

Na deze ietwat moeilijke start, verliep de rest van de avond vlekkeloos. Ik had fijne gesprekken met mijn collega’s en liep een aantal oude bekenden tegen het lijf. Culinair was dit ook een topavond. Amai, zoveel verfijnde gerechtjes geproefd! Het ene al lekkerder dan het andere. Proficiat aan al de topchefs die speciaal voor deze gelegenheid hun beste kookkunsten boven gehaald hadden. Een speciale vermelding verdient ook de zeer aimabele heer van Wijndomein Oud Conynsbergh, die met veel passie uitleg gaf over de wijnen die hij uitschonk. En de heerlijke alcoholvrije cocktails van Bôtan Distillery mochten er ook zijn!

Het gebouw zelf was prachtig versierd met bloemen en de bijzondere verlichting gaf aan elke ruimte een heel bijzondere sfeer. Een beetje alsof je in een betoverd paleis rondliep.

Seppe Nobels aan het werk:

Varkenswangetjes van chefkok Seppe Nobels:

Beetroot in salt crust, red-leaved chicory, radish pickled in Elixir d’Anvers, crispy barley, goat’s cheese, red sorrel, lime zest, fried ‘hanekam’ (girolles), chicory, cream of beetroot, fenugreek and tamarind van chefkok Seppe Nobels:

Tartare of mowi salmon, dulce algae espuma, galanga sorbet, lemongrass van chefkok Tim Meuleneire:

Tim Meuleneire en het schilderij waardoor hij zich liet inspireren:

Carpaccio of scallops, flan of artichoke & jalapeno, umami sauce, fermented garlic & botargo van chefkok Tim Meuleneire:

Bone marrow patato, smoked sour cream, royal belgian caviar door chefkok Michael Yates:

De vriendelijke heer en lekkere wijn van wijndomein Oud Conynsbergh:

De inspiratie van Dennis Broeckx:

En als afsluiter van de avond mochten mijn gezelschap en ik proeven van heerlijke Royal Belgian Caviar: