Oh boy, echt supermottig opgestaan, na nochtans een goeie nacht. De combinatie van té veel drank en té veel eten zorgt ervoor dat heel mijn maag-darmsysteem overhoop ligt. Mijn vriend, die nochtans evenveel gegeten en gedronken heeft als ik, heeft uiteraard nergens last van.
Veiligheidshalve sla ik het ontbijt over. Dat stelde toch al niet zoveel voor… De twee en een half uur durende rit van Dinard naar Roscoff breng ik slapend in de auto door met een podcast in mijn oren. Met dank aan mijn vriend om supervoorzichtig te rijden en alle mogelijke obstakels zo rustig mogelijk te nemen.
We komen rond 13.30u in Roscoff aan en ik voel me eerlijk gezegd nog niet veel beter. We kunnen echter nog niet op de kamer omdat die nog niet gepoetst is. We laten onze bagage achter bij de receptie en verplaatsen de auto van de dure betalende parking vlakbij het hotel naar de gratis parking bij het station van Roscoff.
Vanaf het station wandelen we terug naar het centrum van Roscoff. Aan de waterkant treffen we een aantal restaurants naast mekaar aan die er allemaal redelijk goed uit zien. De meeste zaken zijn echter ondertussen al dicht omdat het 14u voorbij is. Uiteindelijk belanden we op goed geluk bij La P’tite Fabrik. Aangezien ik nog totaal geen hongergevoel heb, besluit ik het lot niet te tarten en ook de lunch te skippen. Ik drik enkel een cola (die ik lang genoeg laat staan om het koolzuurgas te laten ontsnappen) om wat suikers binnen te krijgen. (Cola is voor mij nog steeds het drankje dat ik associeer met enkele onaangename buikgriepepisodes uit mijn jeugd.) Jammer dat ik niet kan proeven van de burger met huisgemaakte blé noir blinis van mijn vriend of één van de andere bijzondere combinaties op de kaart (veel gerechten met algen, die lokaal geoogst worden). Het lijkt wel of ik in Frankrijk gedoemd ben tot maag- en darmproblemen.
Na deze niet-lunch zijn we net op tijd om de aankomst mee te maken van drie vissersboten die volledig volgeladen zijn met algen. Best spectaculair om te zien hoe een kraan met een grote grijper de algen met grote pakken tegelijkertijd in de wachtende container laadt. Het uitladen gaat trouwens verrassend snel en dat er nu en dan een pak slierten op de kaai terecht komt, leek niemand te deren. Omdat dit een tafereel is dat je niet elke dag ziet, leg ik het uitgebreid en uit verschillende hoeken vast op foto en film.
We wandelen verder in de richting van ons hotel en ontdekken een lange pier die eindigt in het water van de zee rond Roscoff. We lopen de pier af tot het einde, maar het is een beetje te fris om echt aangenaam te zijn. Na nog wat rondgelopen te hebben in Roscoff (dat er op het eerste gezicht erg mooi en gezellig uitziet), keren we terug naar het hotel.
Ik voel me nog altijd supermottig en mijn maag straft het feit af dat ik een cola gedronken heb. Aangezien het weer in de loop van de dag verslechterd is (het regent voor de eerste keer sinds het begin van onze vakantie), besluiten we de rest van de avond in de hotelkamer te blijven en wat filmpjes te kijken. Ook leuk!
Ook het avondmaal laat ik aan mij voorbij gaan. Ik hoop dat door vroeg in bed te kruipen er mij morgen een betere dag wacht!
Volgens mij worden er in Roscoff geen algen maar zeewier aan de kade gebracht. Roscoff staat namelijk bekend vanwege de meer dan 500 verschillende soorten zeewier die daar worden aangetroffen.
Zeewieren zijn macroalgen. In het Frans: algues marines of goémon. Je hebt eigenlijk twee soorten algen: macroalgen (zeewier) en microalgen. Ben het zelf ook moeten gaan opzoeken, hoor!
[…] Aja, want het is eb! Blijkbaar moeten we helemaal op het einde van die lange pier zijn die we de voorbije dagen al twee keer hebben afgelopen en waarvan het nut ons een beetje ontging. Mysterie bij deze […]
oei, ik ken er ook wat van om verteringsproblemen op reis te hebben maar doorgaans zijn ze wel binnen de dag voorbij…ik spendeer meestal een nacht en ochtend dichtbij sanitair, prop me vol medicatie die ik standaard bij heb wegens al te vaak nodig. ‘k heb er handje van weg om last te hebben op de terugreis dag.
enfin, ‘k heb tegenwoordig ook al vaak last bij Belgische restauranten. ‘k denk dat we thuis altijd botervrij koken en ik tegen bepaalde vetten niet kan. En ja…veel alcohol kan ook pijnlijk zijn.
Ik neem nooit medicatie. Ik vermoed dat dit een buikvirus was. Drie dagen last van gehad, moet ongeveer kloppen.
[…] at. Voedselvergiftigingen op reis, het begint zo langzamerhand een traditie te worden, zeker? En net als in Bretagne stond er vandaag een verhuisdag op het […]