OMG, wat een verschrikkelijke nacht. Mijn welverdiende nachtrust werd verstoord door de moeder aller voedselvergiftigingen. Het werd mij al snel duidelijk dat er iets in mij zat, wat mijn lichaam er zo snel mogelijk en langs eender welke kant uit wilde. Ik denk dat ik niet hard moet nadenken wat de oorzaak van deze voedselvergiftiging is: de rauwe zeevruchten die ik gisterenmiddag, een beetje tegen beter weten in, at. Voedselvergiftigingen op reis, het begint zo langzamerhand een traditie te worden, zeker? En net als in Bretagne stond er vandaag een verhuisdag op het programma.

Het ontbijt sloeg ik natuurlijk over. Zo jammer, want het was echt uitstekend. Ik deed mijn best me bijeen te rapen, aan te kleden en de valiezen te pakken, ondanks mijn duizeligheid van de vele toiletbezoeken en de slechte nacht. Gelukkig lijkt alles er nu min of meer uit te zijn, maar voor de zekerheid, nemen we toch een rol toiletpapier mee in de wagen. Mijn vriend rijdt naar een apotheek in Ostuni, maar daar staat zoveel volk aan te schuiven, dat hij het opgeeft en we besluiten rechtstreeks door te rijden naar onze B&B in Lecce.

Om 11.20u arriveren we daar. Da’s te vroeg voor het check-in uur vermeld op onze reservatie, maar tot mijn grote opluchting laat de vriendelijke eigenaar ons al meteen op de kamer. Ik kruip direct in bed om nog wat te bekomen van mijn nachtelijke avonturen en mijn vriend gaat op zoek naar een apotheek om mij van medicatie te voorzien en een winkel om voor zichzelf een lunch te kopen.

De lunch sla ik over en nadat ik nog wat gedoezeld heb in bed, voel ik me genoeg hersteld om de rest van de namiddag op een ligzetel aan het zwembad van het hotel te kunnen doorbrengen. Het is trouwens de laatste dag dat we van het zwembad kunnen profiteren, want de eigenaar zei dat hij het zwembad morgen zal laten leeglopen om enkele herstellingen uit te voeren.

Tegen het avondmaal voel ik me voldoende hersteld om twee beschuitjes en een klein broodje te eten. Mijn lichaam lijkt geen aanstalten te maken om komaf te maken met dit voedsel, dus besluiten we ‘s avonds toch naar Lecce te rijden. Vlak voor het blauwe uurtje start, parkeren we onze auto buiten het historische centrum. We genieten van onze wandeling door de mooie historische straatjes en snuiven de sfeer op in de Zuiderse stadje. Onze eerste indruk van Lecce is alvast heel positief.

Omdat ik nog niet helemaal de oude ben na de aanslag van de voedselvergiftiging, kruipen we vroeg in bed. Hopelijk voel ik me morgen beter en kan ik weer volop genieten van het al moois dat Puglia te bieden heeft.