Miscommunicatie

Ondanks het feit dat ik deze week maar liefst drie dagen van de vijf opleiding gehad heb over communicatie, luisteren, hoe een boodschap over te brengen en vervolgens concrete afspraken te maken, stond mijn vriend rond het middaguur in de stripwinkel (mét mijn gsm) en zat ik mij thuis na afloop van de laatste fotobespreking van het jaar af te vragen waar hij in godsnaam uithing.

Heeft hij de boodschap gehoord? Waarschijnlijk wel.
Heeft hij ze begrepen? Neen.
Heeft hij ze toegepast? Absoluut niet.
Heeft hij ze aanvaard? Tja, als hij ze al niet begrepen heeft…

Gelukkig bestaat er zoiets als het internet en zijn mensen tegenwoordig altijd en overal online. Zo kregen we toch nog een happy end.

Twee keer een zucht van opluchting

De eerste keer omdat ik na een heroïsche zoektocht op de Brusselse kerstmarkt eindelijk een toilet vond om mijn met gluhwein en chocomelk gevulde blaas te ledigen.

De tweede keer omdat ik mijn rugzak (mét netbook én portefeuille én treo én sleutelbos én 3G-stick) terugvond, die ik, voor het aanvatten van de heroïsche zoektocht naar het toilet, door overmatige druk op mijn blaas inderhaast in het kerstmarktcafé vergeten was.

De tweede zucht was nét iets dieper dan de eerste.

Faux Gras de Gaia

Persoonlijk eet ik geen fois gras. Ik vind het voederproces wreed en het eindproduct niet eens bijzonder lekker.  Liefhebbers die vinden dat fois gras bij de feestelijkheden horen, hebben nu echter een andere optie: faux gras, een diervriendelijke alternatief van Gaia en ‘t is nog goedkoper ook. Probeer het eens.

Saai

Ik weet niet of jullie dit ook zo ervaren, maar boy oh boy, wat worden sommige mensen saai eens ze zich voortgeplant hebben. Waar vroeger de gesprekken nooit schenen stil te vielen, duiken steeds meer genante stiltes op. Het is een verschijnsel dat zich godzijdank niet bij iedereen voordoet. Wij hebben genoeg vrienden met kinderen waar ik uren mee kan praten. Wat het verschijnsel des te vreemder maakt. Wat maakt dat sommige mensen zich na een geboorte enkel en alleen nog maar kunnen interesseren voor babypraat?

Social weekend

Zoef, dat was het weekend. Zo zag het er ongeveer uit:

Zaterdagochtend haastte ik me naar de laatste fotografieles van het jaar. Het thema was flitsen. Dit was de eerste les dat ik echt het gevoel had dat ik iets nieuws leerde. Begrijp me niet verkeerd, ik ben heel blij dat ik me eindelijk voor een fotografiecursus ingeschreven heb, maar van de technische kant van de zaak en de basisregels voor composities was ik al redelijk goed op de hoogte. Waar ik wel veel aan gehad heb, zijn de fotobesprekingen. Heel interessant om horen wat anderen van jouw foto’s vinden. Ik zie deze cursus als een eerste stap om het niveau van mijn foto’s te verbeteren, want er is nog veel groeimarge. Ik heb me ook meteen al ingeschreven voor de vervolgcursus.

In de namiddag was het tijd voor onze wekelijkse sport ‘door de Delhaize rennen en op zo kort mogelijke tijd zoveel mogelijk boodschappen doen’. Oefening baart kunst, want ik denk dat we alweer een nieuw record gevestigd hebben. We hadden naar goede traditie niet zoveel tijd want om drie uur kwam het petekindje van mijn vriend haar allereerste Sinterklaas ophalen. Ik denk niet dat het petekindje zelf erg onder de indruk was, maar de ouders des te meer. 😉 We aten gebakjes met veel chocolade, truffels van de wereldwinkel, en negerinnentetten van de kerstmarkt. Chocolade-overdosis, inderdaad.

Na het petekindje en haar ouders uitgewuifd te hebben, bereidden we ons voor op de volgende shift. Nichtjes J en L vervoegden ons zo rond een uur of zeven. Ze hadden twee geweldige cadeautjes bij: een kerstboompje versierd met chocoladetruffels en de uitbreiding van Weerwolven, ons favoriete groepsgezelschapsspel. J en L zijn twee boeiende vrouwen (en nog single!) met een interessante job en een open kijk op de wereld. Genoeg inspiratie om een avond lang het gesprek geen minuut te laten stilvallen. Tussen het babbelen door aten we sint-jacobsvruchten, teriyaki, spaghetti met scampi en appeltjes in currysaus en een heel klein beetje cookies and cream ijs om het laatste gaatje te vullen.

Zondag bestond het plan erin lang in bed te blijven liggen. Dit plan werd echter doorkruist door onze lieve buren. ‘s Namiddags waren we uitgenodigd op een housewarming/verjaardagsfeestje. Eigenlijk waren we al voor een eerder feestje gevraagd, maar door een dubbele boeking in mijn agenda, konden we er toen niet bijzijn. Daardoor zaten we nu in een gezelschap van onbekenden en was het soms wat zoeken naar gemeenschappelijke onderwerpen. Iets waar ik minder goed in ben als ik te weinig geslapen heb. Maar de taart was lekker en ons cadeautje viel in de smaak. Meer moet dat niet zijn.

Liftproblemen

Laat me jullie vertellen dat er leukere dingen zijn dan veel te vroeg op een zondagochtend gewekt te worden door een brandalarm. Niet dat er brand was of zo, neen, de buurvrouw had in paniek op het brandalarm geduwd omdat haar man vast zat in de lift. Gelukkig had ze de common sense om het alarm snel weer af te zetten of we hadden nog stoere brandweermannen de trappen van ons gebouw zien oprennen. Natuurlijk waren mijn vriend en ik allebei meteen klaarwakker. Ik in pyama de gang op om te zien wat er aan de hand was. Gelukkig had de man van de buurvrouw iets meer gezond verstand en heeft hij het nummer van de firma dat in de lift hangt, gebeld. De liftfirma vertelde hem hoe hij de deuren kon open maken en zichzelf kon bevrijden. Na een vijftal minuten was hij eruit.

De lift is nog steeds buiten werking. Benieuwd hoe lang het zal duren voordat het mankement gerepareerd is. Ondertussen nemen wij vrolijk de trap. Veel gezonder.

Stinkerd

Komt mijn vriend gisterenavond thuis van een avondje stappen met oud-collega’s. Stinken, niet te doen. De heerlijke geuren van gluhwein en pannenkoeken die nog in mijn neus hingen, werd meteen verdrongen door een kwalijke rooklucht. Ik heb hem verplicht zijn kleren meteen in de wasmachine te gooien en zijn jas is momenteel verbannen naar het terras om de kwalijke geur kwijt te geraken. Ongelooflijk dat er nog altijd mensen zijn die het voordeel van een rookvrije omgeving niet inzien.