werkweek

Eerste (halve) werkweek zit erop!

Een werkweek die zich nog een beetje in vakantiemodus afspeelde. Overal gaan vertellen hoe tof het wel niet was in Canada en Chicago, zelf luisteren naar de vakantieverhalen van de collega’s die naar Frankrijk, Montenegro, Kroatië, Slovenië, Albanië, Italië,… waren geweest, elke middag een terrasje doen (woensdag aan een staantafeltje bij de Noordzee, donderdag op het dakterras van de Koninklijke Bibliotheek en vrijdag ramen bij de Samourai) en tussendoor druk achterstallige mails verwerken. Kwestie van de overgang naar het werkleven niet te bruusk te maken. 😉

Enne, superblij dat de maple syrup cookies uit Canada bij mijn collega’s in de smaak vielen. Een groter succes dan mijn mochi uit Japan en gedroogd varkensvlees uit Singapore. 😉

De eerste werkweek van 2015

En jawel, na een paar dagen werken, lijkt het alweer alsof die zalig rustige kerstvakantie tot een ver verleden behoort.

Normaal is januari een vrij rustige maand bij ons op het werk. Dit jaar was het echter van bij de start een stressy bedoening, omdat er in de eerste week al meteen belangrijke klanten op bezoek kwamen en ik dit bezoek moest helpen voorbereiden. Kwam daarbij dat ik in dezelfde week een presentatie moest geven over een complex juridisch onderwerp aan een kritisch publiek. Iets wat me toch wel wat nerveus maakte. Tel daar vervolgens nog bij op dat ik een ganse dag verplichte opleiding ingepland had staan en je begrijpt dat ik meteen uit de startblokken moest schieten.

Gelukkig verliepen zowel het belangrijke bezoek als mijn presentatie vlotjes, thanks for asking.

Tussen al het werk door was er thank goodness nog plek voor een klein beetje fun: onze traditionele nieuwjaarslunch!The big boss had veel energie gestoken in een originele speech aangepast aan de locatie. Heel fijn gedaan. Het uitgebreide buffet was lekker, alleen had de cateraar er helemaal niet aan gedacht dat er zich vegetariërs onder ons gezelschap konden bevinden. De enige optie voor hen was een pasta met kaassaus. Vegetariërs die een voorgerechtje wilden, konden kiezen uit kerstomaatjes en wat blaadjes sla. Toch echt niet meer van deze tijd, vind ik dat.

Deze foto geeft meteen de locatie weg van onze nieuwjaarslunch:

IMG_6138[1]

Een goed gevulde werkweek

Maandag:

  • Vroeg opgestaan voor een vergaring die om negen uur begon. Door treinproblemen helaas tien minuten te laat. Gelukkig was ik niet de enige die te laat was. Al moet ik zeggen dat hij mij nog niet vaak overkomen is dat ik meer dan drie kwartier te laat kom op een belangrijke afspraak.
  • ‘s Avonds met de bus naar El Peligroso voor onze achtste Bachata les. Het einde van deze lessenreeks komt in zicht. Omdat de vervolgcursus pas in september start, hebben mijn vriend en ik besloten ons opnieuw voor de beginnerscursus in te schrijven. De danspasjes nog wat verder indrillen, zal ons geen kwaad doen.

Dinsdag:

  • De meest memorabele dag van de week wegens overvloedige sneeuwval. Mijn werkdag begon met twintig minuten vertraging door het feit dat de NMBS en moeilijke weersomstandigheden niet echt compatibel zijn. Maar wie ben ik om te klagen? Sommige van mijn collega’s geraakten pas tegen het middaguur op het werk en anderen zijn er zelfs nooit geraakt.
  • ‘s Namiddags kregen we toestemming om vroeger naar huis te gaan, maar toen de berichten mijn bereikten over overvolle perrons in Brussel centraal en opgepakte mensenmassa’s zonder dat er treinen te bespeuren vielen, besloot ik wijselijk nog wat langer door te werken. Tegen zeven uur pakte ik mijn boeltje. Ik was nog maar net onderweg naar het station toen ik een telefoontje kreeg van mijn vriend: de enige trein die aangekondigd werd was er één richting Leuven, verder vielen er bitter weinig treinen te bespeuren. Ik perste er een sprintje uit en probeerde ondertussen niet uit te glijden. Gelukkig zag de conducteur met van de trappen afsprinten en wachtte hij nog even. Just in time. En geen seconde moeten wachten. Ideaal! Deze rampdag op het vlak van openbaar vervoer heb ik zonder al te veel hinder overleefd.
  • Ons babybezoek ‘s avonds zegden we uit veiligheid toch maar af. We zijn een winter zonder winterbanden doorgekomen en hadden niet bepaald zin om ons geluk verder op de proef te stellen.
Woensdag:
  • Waren er nog vertragingen met de trein, maar niets dramatisch.
  • Woonde ik de vernissage van Hieronymus Cock – De renaissance in prent bij en liet ik me overdonderen door de prachtige details van de etsen en gravures. Een absolute aanrader.
  • Haastte ik me vervolgens naar de squashzaal om mijn squashpartner in stijl in te maken.

Donderdag:

  • Had ik twee vergaderingen op hetzelfde moment en moest ik een verscheurende keuze maken. Gelukkig was ik nog op tijd voor het happy hour en kon ik de werkdag afsluiten met een glaasje wijn.
  • ‘s Avonds woonde ik de voorstelling van De Rouille et D’Os bij tijdens het Disability Filmfestival. De grote zaal in het Provinciehuis zat stampvol. Er moesten zelfs wat fans van Matthias Schoenaerts de deur gewezen worden. Opvallend veel vrouwen in de zaal, trouwens. Ik maakte ook voor het eerst kennis met het concept van fluistertolken. Een toffe, inclusieve avond. Een schitterend initiatief, dat Disability Filmfestival.

Vrijdag:

  • Had ik een relatief rustige werkdag, waardoor er tijd overbleef om te snoeien in het archief dat mijn voorganger me naliet. Hopen en hopen papier weggegooid, maar niet zonder eerst de nietjes eruit verwijderd te hebben. Awoert voor nietjes!
  • Gaan we seffens een bezoekje brengen aan onze vrienden die pas verhuisd zijn. Benieuwd naar hun nieuwe woonst!
En zo is het alweer weekend voordat ik er goed en wel erg in had.