tielt-winge

Heerlijke avond bij L’oh

De ouders van mijn petekindje stelden een tijdje geleden voor om samen iets te gaan eten bij restaurant L’oh in Tielt-Winge niet zo ver van hun huis. Zoals jullie weten ben ik altijd wel te vinden voor een nieuwe culinaire ervaring, dus prikten we een datum en reserveerde mijn vriend een Cambio. Omdat het restaurant letterlijk op vijf minuten rijden is van het huis van onze vrienden, spraken we af dat we bij onze vrienden zouden blijven overnachten, zodat we zonder problemen konden genieten van een glaasje. Onze vriendin drinkt amper, dus zij bood heel vriendelijk aan om bob te zijn.

En amai, wat een ontdekking. Een toprestaurant verstopt in een landelijke gemeente waar je zoiets eigenlijk niet verwacht. De bediening kon hier en daar misschien nog wat beter (heel vreemd dat de ober zaken uit de kasten vlak achter onze tafel moest komen halen), maar het eten was topkwaliteit! We startten de maaltijd met de huiscocktail van Hagelandse wijn, citroengras en rabarber (en een alcoholvrij aperitief voor onze vriendin) en waren meteen vertrokken voor een culinaire ontdekkingsreis. Het kaaskarretje met artisanale kazen van kaasaffineurs Van Tricht vormde de waardige afsluiter van de maaltijd. Zo fijn om uit een mooi aanbod aan kazen je persoonlijke favorieten te kunnen kiezen. Heel bijzonder ook: de heren konden de avond afsluiten met een degustatie van whisky (voor onze kameraad) en rum (voor mijn vriend). Nog in geen enkel ander high end restaurant deze mogelijkheid op de kaart zien staan. En dat voor de schappelijke prijs van 18 euro. Top!

Hapjes bij het aperitief:

IMG_3584

Wilde zeebaars, verjus, groene aardbeien:

IMG_3586

Bot, witte asperge, Noordzee garnaal:

IMG_3587

Flammkuchen, Taggiasche olijf, aioli met traaggegaard buikspek & pulled pork:

IMG_3589

Ongelooflijk lekker traaggegaard buikspek & pulled pork mét truffel:

IMG_3594

Lam, aubergine, sumak:

IMG_3599

Chariot artisanale kazen van Van Tricht:

IMG_3601

IMG_3602

Verwonderende whisky:

IMG_3608

Verwonderende rum:

IMG_3610

Zoetjes voor bij de thee:

IMG_3613

Ik sliep uitstekend in de logeerkamer/speelkamer in de kelder van het chique huis van onze vrienden. Wat een luxe! Na wat uitgeslapen te hebben, startten we deze zondagochtend op het gemak met een simpel ontbijt met verse pistolets en kaas. Als tegengewicht voor de uitspattingen van de zaterdagavond. 😉 De twee jongens, terug van hun logeerpartijtje bij de oma en opa schoven ook mee aan tafel. Zeker voor herhaling vatbaar!

Geocaching rond de Gempemolen

Zaterdag hadden mijn vriend en ik afgesproken om samen met onze vrienden uit Heverlee te gaan geocachen. Een afspraak die al een dikke twee maanden in mijn agenda stond, maar die toch wat onderhandeling vergde om geconcretiseerd te raken. Een eerste voorstel om naar Borgloon te trekken, zag ik niet direct zitten. We hadden tijdens onze vakantie in Puglia al veel in de wagen gezeten en ik wilde liever ergens naartoe met het openbaar vervoer of de fiets. En zo kwamen we terecht bij de Gempemolen, op fietsafstand van Leuven.

Mijn vriend en ik zijn niet bepaald de beste fietsers en die bluebikes fietsen wel goed, maar zo’n zware stadsfiets is niet bepaald ideaal om hellingen te beklimmen. We vertrokken dus ruim op tijd (11.45u) om op ons gemak te kunnen fietsen langs een fietsknooppuntenroute. Twee hellingen heb ik effectief moeten afstappen, maar verder genoot ik van de mooie fietstocht. Een route die ons trouwens niet onbekend was, want verschillende keren langs gekomen tijdens de coronacrisis.

We waren een kleine tien minuten te vroeg voor onze afspraak van 13u, dus besloten we nog iets te gaan drinken op het mooie terras van de Gempemolen. Uiteindelijk waren onze vrienden zelf een kwartier te laat, maar geen erg, die limonjito (een mojito met limoncello) smaakte!

De namiddag brachten we al wandelend door op plekken die mijn vriend en ik herkenden van onze vele coronawandelingen. De mannen focusten zich op het zoeken van caches, terwijl ik en mijn vriendin wat bijpraatten over de vakantie en haar zoontje zich uitleefde op zijn loopfiets. Tot hij op een steile bergaf keihard tegen de grond smakte en de fun gedaan was. Resultaat: geschaafde knieën en armen en een dikke lip. Ocharme het manneke. Tot mijn grote verbazing raakte hij nog vrij snel getroost na die heftige smak tegen de grond, maar de rest van de wandeling zat hij toch vooral in de buggy.

IMG_5079

IMG_5093

IMG_5094

IMG_5110

IMG_5113

IMG_5114

IMG_5116

IMG_5117

IMG_5118

IMG_5120

We sloten de fijne namiddag af waar we begonnen waren: op het terras van de Gempemolen. Ik ging voor een aantal klassiekers: tonijncarpaccio, steak tartaar en als dessert lauwwarme rijstpap met kinnekessuiker een gouden lepeltje. OMG, die rijstpap was hemels. Daarvoor alleen al zou ik opnieuw naar de Gempemolen fietsen.

IMG_5130

IMG_5134

IMG_5138

IMG_5145

Wij bleven eigenlijk iets te lang op het terras plakken, want tegen dat mijn vriend en ik aan onze terugtocht begonnen was de zon al bijna onder. Dapper besloten we ons alsnog aan de knooppuntenroute te wagen die ik op voorhand had opgezocht. En ja, het was een heel mooie route doorheen velden en bossen, maar sommige stukken doorheen het bos waren zo donker dat ik amper kon zien waar ik reed. Niet helemaal verantwoord, dus. We deden over dit stuk van de route een uur en twintig minuten. Nog langer dan ons heenrit, dus.

De knooppuntenroute die wij gevolgd hebben: 80 – 5 – 83 – 29 – 99 – 98 -97 – Gempemolen – 96 – 22 – 66 – 20 – 84 – 11

Afkoelen in Tielt-Winge

De weersvoorspellingen voor zaterdag zagen er fantastisch uit. Een ideale dag om een duik te nemen in het splinternieuwe zwembad van het gezin van mijn petekindje. Omdat het zo’n mooi weer was, besloot ik gebruik te maken van de Urbee Go app en met de elektrische fiets naar Tielt-Winge te trekken. Helaas vond ik geen enkele fiets waarvan de batterij meer dan drie streepjes had (maximum is vijf), wat wellicht wat te weinig was om een uur heen en een uur terug te fietsen. Ik besloot het er toch op te wagen, maar de fiets in de laagste stand te zetten en op rechte stukken of stukken die bergaf gingen, in de stand nul te fietsen.

Doordat ik zowel op het Martelarenplein (waar een rommelmarkt stond) als op het Benedenplein was gaan zoeken naar een fiets met een zo vol mogelijke batterij, had ik serieus wat tijd verloren. Daardoor besloot ik niet de scenic route te nemen, maar de kortste weg naar Tielt-Winge (langs de N2). De route was uitgerust met een goed fietspad, maar toegegeven, het was niet zo tof om de hele tijd langs een drukke baan te fietsen. Het fietsen op de laagste stand viel gelukkig goed mee en slechts zo nu en dan zette ik de fiets in stand drie, wanneer ik een heuvel moest nemen. Daarbij hield ik angstvallig de batterij in het oog (stom dat het niet mogelijk is om de batterij van zo’n deelfiets zelf op te laden). Gelukkig waren er grote stukken bergaf, waarop ik gewoon in nul kon fietsen.

Ik slaagde er uiteindelijk zelfs in een beetje tijd goed te maken en was een kwartiertje later dan gepland bij onze vrienden in Tielt-Winge. Daar moest natuurlijk eerst en vooral het nieuwe zwembad uitgebreid bewonderd worden. Ik moet zeggen dat ik erg onder de indruk was van de mooie manier waarop het zwembad aansloot op hun nieuwe terras en ingewerkt was in hun tuin. Erg knap en stijlvol, wat uiteraard te verwachten was van een architecte. 😉 Natuurlijk kon ik het niet laten zelf een duik in het aangenaam warme (29 graden) water te nemen. Amai, mocht ik een huis met een zwembad hebben, ik zou dagelijks een duik in het water nemen. Weer of geen weer. Nat word je toch. 😉

IMG_9095

Na het fijne zwempartijtje speelden we nog een spelletje regenwormen en toen was het al tijd voor het avondeten. Mijn vriendin had een lekkere pasta op tafel getoverd. Lekker met een glaasje Italiaanse witte wijn. En het dessert, vanille-ijs met verse aardbeien en warme chocoladesaus, paste perfect bij het heerlijk zomers weer.

IMG_9103

IMG_9104

IMG_9105

Aangezien ik zondag supervroeg moest opstaan om mijn vlucht naar Valencia te halen, maakte ik het niet te laat en vertrok ik rond een uur of acht. Toegegeven, ik had ook weinig zin om een uur in het donker naar huis te fietsen. Voor de terugweg koos ik wel voor de scenic route, nog steeds erg zuinig doend met de batterij van de elektrische fiets. En jawel, goed gemikt: de batterij was net leeg op vijf minuten fietsen van het station. Volgende keer hoop ik toch een fiets aan te treffen met een volle batterij. 😉