Afscheid van Texel – 5 november 2017

Onze laatste dag alweer. Voorbij gevlogen, dat verlengde weekendje. We ontbeten voor de laatste keer samen, pakten al onze spullen bij mekaar en vertrokken dan om de ferry van 11u te halen. Ik vond het oprecht jammer Texel achter me te moeten laten en ik ben er zeker van dat dit niet mijn laatste bezoek aan dit mooie eiland zal zijn.

Het tochtje met de ferry naar Den Helder was in een zucht voorbij. We parkeerden de auto’s in het centrum van Den Helder en liepen daar wat rond. Op zondagvoormiddag lag het (bijzonder charmante) Den Helder er nogal uitgestorven bij en de kinderen waren na een actief weekend duidelijk allemaal moe, wat valpartijen en veel geween, gebok en gezeur opleverde. We rondden ons weekendje af met een gezamenlijk lunch bij Kade 60, een zeer kindvriendelijk restaurant in een oud warenhuis. De kinderen smulden van pannenkoeken versierd met slagroom en van die kleurrijke suikerbolletjes. Ik hield het op een lekkere kom soep met vers gebakken brood. Al genoeg gegeten dit weekend. 😉

IMG_3420

IMG_3443

IMG_3449

IMG_6223

Na de maaltijd namen we afscheid van elkaar. De data voor het weekend volgend jaar zijn al ingepland!

De terugrit verliep supervlotjes, alweer met dank aan de digitale speelgoedjes. We waren mooi op tijd bij de zus en schoonbroer van mijn vriend om drie vermoeide zusjes af te leveren en zelf de benen onder het tafel te kunnen schuiven voor het avondmaal.

Ondanks het ietwat tegenvallende weer, vond ik dit één van de beste weekends met de nichtjes tot nu toe. Met dank aan mijn beste vriend: een goede nachtrust!

Zeehonden spotten en bezoek aan een kaasboerderij – 3 november 2017

Tot mijn eigen grote verbazing bijzonder goed geslapen. Geen nachtmerries of nachtelijke muggenjachten die ditmaal mijn nachtrust kwamen verstoren. De meisjes waren blijkbaar rond half zeven wakker wakken geworden, maar mijn vriend heeft dat professioneel aangepakt door hen aan te manen nog een beetje te slapen en toen dat niet lukte hen voor de tv te zetten zodat ik nog wat kon slapen. De held!

We ontbeten allemaal samen in het appartementje van onze vrienden en vertrokken mooi op tijd naar het haventje van Oudeschild voor een boottochtje met Het Sop. We meldden ons aan twintig minuten voor inschepen en gebruikten de wachttijd om een beetje rond te lopen in het charmante haventje van Oudeschild.

IMG_2940

Ik was op voorhand een beetje zenuwachtig dat iemand van de kinderen of ikzelf zeeziek zou worden, maar gelukkig was de zee bijzonder rustig en verliep het hele tochtje in optimale omstandigheden. Naast ons waren er nog vier andere mensen aan boord, heel gezellig. De kinderen vonden het vooral geweldig dat ze door verrekijkers mochten turen en één voor één aan het roer mochten plaatsnemen. De zeehonden op de zandbanken vonden ze wel leuk, maar konden hun aandacht niet lang vasthouden. De schipper was supersympathiek en heel vriendelijk en open naar de kinderen toe. Hij legde ons ook haarfijn het verschil uit tussen de twee soort zeehonden in de Waddenzee: de gewone zeehond en de grijze zeehond. It’s all in the nose, baby!

IMG_2947

IMG_2966

IMG_3014

IMG_3048

IMG_3058

IMG_3066

IMG_3071

Tijdens de terugtocht mochten de kinderen de meeuwen voeren. Volgens mij hét hoogtepunt van hun dag. Het brood voor de meeuwen was in een paar tellen verdwenen, waarna de schipper vol gas gaf. We vlogen we haast over de golven en de meisjes vonden het fantastisch. Even vreesde ik dat we op het nippertje toch nog een zeezieke zouden hebben, toen het oudste nichtje van mijn vriend zei dat ze zich niet zo goed voelde, maar toen waren we letterlijk nog maar een drietal minuten van de haven verwijderd. Oef!

Van zo’n spannende boottocht wordt een mens hongerig! ‘s Middags lunchten we bij snackbar Veronica, een zeer sympathieke en kindvriendelijke plek waar je aan de toog allerlei heerlijkheden kan bestellen en je via een buzzer gewaarschuwd wordt wanneer je eten klaar is. Hun visbereidingen waren uitstekend en ik kon het oudste nichtje zelfs overhalen om wat gefrituurde inktvisringen te proberen die ze zowaar lustte! Een mirakel! Zelf at ik een overheerlijk broodje met verse garnalen en wat gefrituurde vis, inktvis en garnalen. Echt voortreffelijk en heel erg goedkoop.

IMG_6202

IMG_6203

Na het middagmaal reden we naar Kaasboerderij Wezenspyk. We volgden de aangeduide wandeling en ontmoetten kalfjes, kippen en varkens. Het leukste was het kleine veerpontje dat je handmatig moest bedienen om een brede sloot over te steken. De kinderen vonden het geweldig. Na het pontje liepen we letterlijk tussen de schapenstront en het was een beetje zigzaggen om te vermijden dat we in een dikke stront trapten. Nog wat verder leken we ogenschijnlijk niet meer verder te kunnen, dus keerden we op onze stappen terug. Pas later realiseerden we ons dat we de cirkel gewoon hadden kunnen rond maken.

De kaasmakerij zelf lag helaas stil, maar het winkeltje met bijhorende (zeer minimale) tentoonstelling over hoe je kaas maakt, was wel open. We bleven er niet lang, want de kinderen vonden het maar saai en besloten iets te gaan drinken in Den Hoorn.

IMG_3102

IMG_3104

IMG_3110

IMG_3111

IMG_3124

IMG_3132

Het was nog niet zo makkelijk om ergens een parkeerplaats te vinden, dus zetten we onze wagens op de parking van de Spar, we waren toch van plan om daar wat later te gaan winkelen om de ingrediënten te kopen voor een spaghettifeestmaal. We bewonderen het mooie kerkje van Den Hoorn en vonden na eerst op nogal onvriendelijke wijze buiten gezet te zijn in een andere brasserie een mooie tafel in De toegift @klif 12, een bizarre mengeling van een theater en een brasserie. We waren er de enige klanten, zodat de kinderen zonder problemen tussen de lege stoelen van het theater konden rondlopen. Een lekker glaasje witte wijn ging vlotjes binnen en de kinderen smulden van een typisch Holland streekproduct: bitterballen.

Daarna keerden we terug naar de Spar. Onze kameraad bleef met de jongens in de wagen zitten, terwijl mijn vriend en ik, samen met onze vriendin en de drie meisjes gingen winkelen. Hoe rollenpatroonbevestigend! Tot hun grote vreugde had de Spar kleine winkelkarretjes voor kinderen en ik denk dat onze drie blondines zowat alle harten van winkelend Den Hoorn veroverd hebben. 😉

Na het winkelen zette ik alle meisjes één voor één onder de douche terwijl onze vriendin zo vriendelijk was de spaghetti klaar te maken. Het oudste nichtje at heel flink haar bord spaghetti leeg en ook de jongste ging voor een twee portie spaghetti mét gehakt zónder saus. Het middelste nichtje vond het echter nodig een gans drama te maken van de maaltijd. Bokkig niet willen eten en daarna komen zeuren dat ze honger had. Een echte diva. Dat gaat wat geven in de pubertijd.

IMG_3176

Het slaapritueel verliep zoals de vorige avond: mijn vriend die op een stoel in de kamer van de meisjes wachtte tot ze in slaap vielen, hen nu en dan streng toesprekend als er weer eentje niet wilde zwijgen.

En toen alle kinderen sliepen, konden de volwassenen eindelijk onderuit zakken met een welverdiend glas wijn. Een bijzonder geslaagde dag op Texel!

Ferry van Den Helder naar Texel – 2 november 2017

Na een bijzonder goede nachtrust (je kon een speldenkop horen vallen, zo stil!), ontbeten mijn vriend en ik op het gemak samen met zijn ouders. Na het ontbijt namen we afscheid en reden we met de wagen van mijn vriend’s moeder naar zijn zus en schoonbroer. Gedaan met de rust, want daar werden we opgewacht door drie enthousiaste jongedames van 5, 6 en 8 jaar oud. We laadden al onze bagage in de splinternieuwe Opel Zafira en vertrokken met ons vijven blij gezind naar Texel.

De autorit verliep vlotjes dankzij smartphones en tablets. Ik kan me nog goed voor de geest halen hoe ik als kind opzag tegen die urenlange saaie autoritten, dus als er moderne hulpmiddelen bestaan om verveling en gezeur tegen te gaan, dan zal ik niet aarzelen om daar dankbaar van gebruik te maken.

Rond lunchtijd besloten we de snelweg af te rijden en in de buurt van Utrecht op zoek te gaan naar een leuke plek om te eten. Helaas konden we wegens de wekelijkse marktdag niet parkeren op de parking bij de brasserie die ik gevonden had. En al de overige parkeerplekken waren natuurlijk ook ingenomen door enthousiaste marktbezoekers. We reden dus op goed geluk verder en kwamen zo terecht bij Café De Punt in Baambrugge. Een bijzonder aangename ervaring: kindvriendelijk en goedkoop en lekker eten. Ik at een slaatje met geitenkaas en nog wat stukken van de pizza margarita die de middelste jongedame niet meer wilden opeten. Al was die chocomelk met slagroom die ze even daarvoor had gedronken er wel bijzonder vlotjes ingegaan.

slaatje met geitenkaas

Daarna was het even doorrijden om op tijd bij de ferry te geraken. Iets te veel tijd verspild tijdens de middagpauze. We waren nochtans goed op tijd vertrokken. Ferry’s en wij, het blijft een moeilijke combinatie. Uiteindelijk waren we mooi op tijd bij de inscheepplaats in Den Helder en konden we een tiental minuten later met onze Opel Zafira de TESO ferry oprijden.

We genoten, ondanks de stevige wind, van het zonnetje op het buitendek, maar de kinderen vonden het al snel te koud (of wilden liever in de speelhoek op de grote touch screens gaan spelen, dat kan natuurlijk ook). De ganse overtocht duurde amper vijftien minuten. Jammer, want ik had nog wel even langer op deze comfortabele boot willen blijven rondhangen. Zonder twijfel de mooiste en modernste ferry die mijn vriend en ik tot nu toe genomen hebben.

IMG_2855

IMG_2863

IMG_2864

Op Texel aangekomen reden we rechtstreeks naar Hotel Duin en Bos. Terwijl mijn vriend samen met onze vriendin de paperassen in orde maakte, speelden de kinderen op het kleine speeltuintje. Ze gingen nogal wild tekeer op de trampoline en ik zag mijn vriend en mezelf al in een flits met een kind zonder voortanden naar spoed rijden, maar gelukkig kwam iedereen er ongehavend vanaf.

IMG_2867

IMG_2874

We reserveerden een tafel voor negen personen in het restaurant van het hotel en maakten nog een wandeling naar zee voor het avondmaal. De heentocht vonden de kinderen geweldig: verstoppertje en tikkertje spelen, de volwassenen laten schrikken (Halloween was net achter de rug) en ook de zee zelf vonden ze fantastisch. Al was ik minder een fan van dat gooien met zand naar elkaar.

De terugweg was echter een ware strijd. Het middelste nichtje van mijn vriend wilde niet meer stappen en haalde al de truken boven om dat te benadrukken. Op de grond liggen, met de voeten slepen, zeuren dat ze dood ging van de honger. En al onze overredingskracht leverde uiteraard helemaal niks op. Van pure miserie heeft mijn vriend dan toegegeven en haar op zijn schouders gezet, hoewel ze daar eigenlijk te oud voor is. Enfin, wat acteerprestaties betreft, had ik haar bijna de Oscar voor beste actrice gegund.

IMG_2885

IMG_2898

IMG_2907

Gelukkig duurde de terugtocht maar een klein half uurtje en was er daarna de gezellige warmte van restaurant Bosq. Opeens waren alle kinderen weer helemaal opgeknapt. 😉 Het restaurant was eigenlijk een beetje te chic om te dineren met kinderen, maar ze deden echt hun best om het ons naar de zin te maken, met kleurplaten en kleurpotloden en aangepaste kindergerechten. De gerechten op de kaart waren erg verfijnd. Mochten we enkel onder volwassenen geweest zijn, zouden we zeker voor het proeversmenu gegaan zijn, maar nu hielden we het op twee kleine gerechtjes. Het was heerlijk! En omdat alle kinderen zo flink waren geweest tijdens het diner kregen ze nog een ijsje als dessert.

IMG_6180

IMG_6184

Na het avondmaal stak ik de twee jongste meisjes nog snel onder de douche om het zand van hen af te wassen en toen was het afwachten tot ze in slaap zouden vallen. Met drieën op één kamer was dat natuurlijk een hele opgave. Mijn vriend had besloten een nieuwe taktiek uit te testen: met een stoel in de kamer zelf plaatsnemen totdat ze in slaap lagen. Dat werkte gedeeltelijk, want hij moest hen toch nog vaak streng tot stilte aanmanen.

Uiteindelijk sliepen ze alle drie en slopen we stilletjes de deur uit naar het appartementje van onze vrienden naast ons om met een glas wijn te klinken op onze eerste namiddag en avond op Texel. Via facebook messenger en de ingebouwde camera van zijn laptop hield mijn vriend de leefruimte van ons appartementje in het oog. Zo konden we op ons gemak van de wijn genieten zonder ons zorgen te hoeven maken dat we niet zouden merken wanneer één van de meisjes zou opstaan.

Aankomst in België – 1 november 2017

Lang lang voordat er sprake was dat mijn vriend en ik naar Genève zouden verhuizen, prikten we de datum voor het jaarlijkse weekend met onze vrienden en hun twee zonen. Na een paar stevige discussies, besloten mijn vriend en ik de uitdaging aan te gaan en zijn drie (3!) nichtjes mee te nemen op weekend. De allereerste keer dat de vrouwen in de meerderheid zouden zijn! Ik zag het zitten, want het jongste nichtje (bijna 5) van mijn vriend is een schatje en ik had haar al wat voorbereid op ons weekendje door haar te zeggen dat zij de coolste van allemaal was. Je kan niet vroeg genoeg beginnen werken aan een positief zelfbeeld!

Op 1 november (geen officiële feestdag in protestants Zwitserland) kwam mijn vriend wat vroeger terug van zijn werk en namen we de bus naar de luchthaven. Ruimschoots op tijd om nog even bij onze favoriete Thai langs te gaan voor een curry als avondmaal. De vlucht naar België verliep supervlotjes en in Zaventem werden we opgewacht door de schoonbroer van mijn vriend, die ons met zijn splinternieuwe voiture (als in: de dag zelf in de garage opgehaald en bijgevolg slechts enkele tientallen kilometers op de teller) kwam ophalen. En, en, en: wij mochten deze wagen gebruiken voor ons uitstapje naar Texel met zijn drie dochters!

IMG_6153

De schoonbroer van mijn vriend leverde ons af bij de ouders van mijn vriend, alwaar we onthaald werden op vers gemaakte soep en fruitsla. Ik kon nog net plaats maken voor een vers gemaakte fruitsla (Thaise curry vult nogal) terwijl we de ouders van mijn vriend vertelden over onze wedervaringen in Zwitserland. We gingen op tijd slapen, want de ervaring leert dat vorige weekends nogal nefast waren voor mijn slaap en aangezien ik nogal slecht slaap in Genève, wilde ik absoluut vermijden al uitgeput aan het weekend te beginnen.

Onze kraaknette kamer met proper gewassen lakens en speciaal voor ons gekochte kussens en donsdekens deed me alvast het beste hopen!