technopolis

Een dagje Technopolis

Doordat mijn vriend en ik de kerstvakantie zo vrij mogelijk gehouden hadden, was het mogelijk om op het kerstdiner een last minute afspraak in onze planning te schuiven: een dagje Technopolis met onze vrienden en hun twee slimme dochters van acht en zes jaar oud.

In de voormiddag viel de drukte goed mee, maar na het middagmaal stroomde de grote massa toe. De twee meisjes vonden het superleuk, maar voor mij blijft Technopolis nog altijd in hetzelfde bedje ziek: gewoon te weinig écht knappe, technologische toepassingen. De meeste installaties zijn ondertussen hun houdbaarheidsdatum al lang voorbij en er zijn gewoon té veel installaties die stuk zijn. Ook het aanbod in het restaurant zou wel een opfrisser kunnen gebruiken: waarom niet inzetten op gezonde maaltijden ipv junkfood? Maar goed, daar ging het voor ons niet om, het hoofddoel was om wat quality time met onze vrienden door te brengen en dat is prima gelukt.

We liepen trouwens nog vrienden van ons tegen het lijf die met hun twee kindjes ook een bezoekje aan Technopolis brachten. Ik moet toegeven dat ik in het verleden niet genoeg moeite gedaan heb om onze vriendschap te onderhouden, dus wellicht is ‘kennissen’ een betere term dan ‘vrienden’. Nochtans waren we tijdens onze studententijd best wel close. Maar je weet hoe dat gaat, op een bepaald moment beginnen de gesprekken stroever te gaan en op den duur begin je je af te vragen wat je elkaar nog te vertellen hebt…

Da’s alvast mijn goed voornemen voor 2017: vriendschappen niet kunstmatig rekken. Soms moet je je gewoon neerleggen bij het feit dat mensen veranderen. En nu ik ouder word, investeer ik liever in kwaliteit dan in kwantiteit.

Technopolis Mechelen

Deze zondag zijn we met twee bevriende koppels en een roedel kinderen naar Technopolis in Mechelen geweest. Een vervolg op ons Speelgoedmuseumuitstapje in april.

Ik was nog maar één keer eerder in Technopolis geweest, maar dat was voor een vergadering, dus dat telt niet. Dit was dus mijn eerste kennismaking met dé plek die kinderen moet enthousiasmeren voor de wondere wereld der wetenschap. En ik vond het een ontzettende tegenvaller. Veel opstellingen waren stuk of duidelijk verouderd. Die domme rfid-armbandjes wilden maar niet uitgelezen worden. Die touchscreens werkten niet. Veel opstellingen vond ik gewoon te complex, zelfs voor oudere kinderen. Welk kind wil er nu een ellenlange uitleg lezen voordat het aan een proefopstelling kan beginnen? Er waren ook weinig opstellingen die je als volwassene samen met de kinderen kon doen. Interactiviteit werd niet echt gestimuleerd. Een grondige opfrissing zou Technopolis beslist geen kwaad doen.

Maar weten jullie wat? De kinderen vonden het allemaal fantastisch. Van de tweejarige tot de achtjarige. Ze amuseerden zich rot met al die verouderde en kapotte spullen. Maar of ze ook iets bijgeleerd hebben, dat durf ik toch zwaar te betwijfelen.

Gelukkig was het eten in de Ridder van Musena was nog altijd even lekker!