student

Glazen huis

Deze ochtend ben ik even naar het glazen huis gaan kijken voordat ik op de trein naar Brussel sprong. Ik stond er samen met de Politika-kerstman die een beetje in een pinnige bui was. Twintig euro was de bijdrage van Politika, terwijl ze even daarvoor zaten te snoeven over de succesvolle fuif die ze de dag ervoor georganiseerd hadden. Tsss, dan konden ze toch op zijn minst een procentje van de winst afstaan.

Gelukkig hoor ik net via de live-stream van Strubru dat de Politika-bachers rond de 170 euro opgehaald hebben in de aula (tiens, en ik die dacht dat pol&soc-studenten gepatenteerde brossers waren). Dat compenseert voor hun zuinige presidium. 😉

Sommige dagen…

Gaat gewoon alles naar wens. En vandaag was zo’n dag.

Vanavond ben ik speciaal vroeger gestopt met werken om nog voor sluitingstijd in de Acco te zijn. Ik was er namelijk in geslaagd mij twee identieke bronnenboeken aan te schaffen ipv één bronnenboek en één handboek. (Don’t ask, die twee boeken leken nu eenmaal als twee druppels water op mekaar en ik heb last van een chronisch slaapgebrek.) Ik had mijn twee bronnenboeken gekocht bij de cursusdienst en die nemen geen boeken terug. Bovendien was ik het kassaticketje ergens kwijt geraakt.

Maar goed, wie niet waagt niet wint. Ik dus naar de Acco om te proberen dat bronnenboek om te ruilen. Voor een boek van 35 euro, kan je al eens wat moeite doen, nietwaar? Dus ik naar de infobalie van de Acco. Ik had geluk, de infobalie werd bemand door een manspersoon en meteen zag ik mijn kansen op succes stijgen.

Met mijn beste ik-ben-toch-zo-zielig-blik heel de kwestie uitgelegd. De vriendelijke meneer aan de infobalie wees mij erop dat het normaal niet de policy van de Acco is om boeken zonder kassaticket te ruilen, maar allez vooruit, voor één keer. En moest hij dan ineens het handboek voor mij bestellen, want dat was momenteel uitverkocht. Resultaat: een glunderende yab en een bon van 35 euro van de Acco, waar ik binnenkort mijn handboek mee kan betalen. :-)

Na deze succesvolle transactie ben ik nog even op het secretariaat van het CLT binnengesprongen om mijn opleidingscheques binnen te doen. Twee dagen voor de deadline. Ik ben een vurige aanhanger van het just-in-time-principe. 😉 Twee minuutjes werk en het was geregeld. En binnen twee weken zou het geld op mijn rekening staan.

Anyway, de service van de Acco rocks! Als’t goed is, mag het ook gezegd worden.

24-urenloop: een terugblik

Geen overwinning voor VTK dit jaar, helaas. Nuja, het was te denken dat de sportieve mannen en vrouwen van Apolloon zich geen tweede keer in de luren zouden laten leggen door de burgies. Toch heeft VTK geen reden om te treuren: de prijs voor het mooiste standje én die voor het lekkerste eten leverde twee vaten op die zeker voor de nodige overwinningsroes gezorgd zullen hebben in ‘t Elixir.

Wat mij betreft, was dit jaar een voltreffer. Dinsdagavond heb ik de opening meegemaakt, samen met Peter (ondanks de gemiste bus waren we toch nog mooi op tijd). Ulla Werbrouck die het startschot moest geven, had wel even een probleempje met het pistool dat dienst weigerde, maar gelukkig zijn er geen gewonden gevallen. 😉 Tijdens het eerste uurtje konden we ook genieten van de snedige commentaar van Mark Uytterhoeven die her en der standjes bezocht en interviews afnam. Om acht uur was er nog niet veel volk, maar zo rond tien uur (toen bleek dat de weergoden de 24-urenloop gunstig gezind waren) begon het volk toe te stromen. Fijne sfeer, mooie standjes, veel bekend volk en groene pannenkoeken. Een perfect recept voor een toffe avond.

Voor mijn studentenvereniging was het ook een geslaagde editie. Veel volk in onze tent en goed wat reclame kunnen maken voor de goeie zaak (open source) en onze diensten. Alleen de mannen van de teltent hadden wat klachten. Hun tent, cruciaal voor het automatische telsysteem, werd veel te laat opgesteld waardoor hun opstelling maar nét op tijd klaar was voor de start en er van de geplande testen niets meer in huis is gekomen. Gelukkig is verder alles goed verlopen. Toch denk ik dat daar voor volgend jaar betere afspraken gemaakt moeten worden.

Woensdagavond ben ik dan rechtstreeks van mijn werk naar een (verplicht) seminarie geweest, nog even bij de cursusdienst binnengewipt (alwaar de cursussen die ik nodig heb, alwéér uitverkocht waren) en daarna linea recta naar de 24-urenloop, met een kleine pit-stop bij nonkel K om wat overbodig materiaal af te zetten. Tijdens de eindceremonie begon het natuurlijk te regenen, maar niemand die daar veel last van had. Er werd gefeest dat het een lieve lust was onder begeleiding van vuurwerk en de Leuvense studentenfanfare.

We zijn na de eindceremonie nog wat blijven plakken tijdens de afbraak. Napraten, evalueren, u kent dat wel. Om tien uur ‘s avonds zijn mijn vriend en ik nog snel iets gaan eten bij de ViaVia, want ik had al van ‘s middags niks meer gegeten. En een hongerige maag slaapt slecht.

Tot volgend jaar!

Het leven van een buschauffeur

Respect. Deze ochtend was het weer van dat. Stampvolle bus, fietsende studenten die plots voor, achter en naast de bus opduiken, vrachtwagens die de weg blokkeren, omgevallen fietsen die half op straat liggen, voetgangers die zonder omkijken de straat oversteken, wegenwerken, strakke tijdschema’s,… Ik stond vanochtend helemaal vooraan in de bus en ik kan u zeggen, ik schrik mij elke keer een hoedje als er opeens een fietser uit het niets verschijnt. Ja, echt, respect.

Studentikoos weekend

Naar aloude getrouwe gewoonte ben ik weer veel te laat met mijn verslagje van vorig weekend. Maar met de hete adem van het nieuwe weekend in de nek, doe ik een kleine inspanning om in een notendop samen te vatten waar ik mij vorig weekend mee bezig gehouden heb.

Het weekend stond voor het grootste deel in het teken van mijn studentenvereniging. Zaterdag werd er vanaf de namiddag druk vergaderd en werden er plannen gesmeed voor de werking van het komende jaar. Een nieuwe voorzitter werd unamiem verkozen. De voorzitter is een goeie vriend van mij en een briljante geest, ik ben ervan overtuigd dat onder zijn leiding onze vereniging een nieuwe elan zal krijgen.

Om het jaar goed in te zetten zijn we na al dat vergaderen, plannen en brainstormen zaterdagavond gaan wokken à volonté in de Wok Dynasty. Ditmaal ben ik erin geslaagd mij niet tot barstens toe vol te eten (hét probleem met die all you can eat-formules). Wel spijtig dat de Wok Dynasty al sloot om 23.00u en er daardoor geen tijd meer was voor de traditionele afsluiter met saké. Ach, een ander keertje dan maar.

Zondag stonden onze medewerkers (allez, een deel daarvan toch) ‘s ochtens om half acht paraat in het station van Leuven. Bestemming: Blankenberge. Als je met zo’n vrolijke bende bent, vliegt de tijd en voordat we het wisten had de trein ons op onze bestemming gebracht. Eerste stop: het strand! Met de voetjes in het water. Het weer was ons welgezind, het water was een tikje fris, maar daar wenden de voetjes snel aan.

Iedereen hield het droog (zelfs de nieuwe voorzitter) en na nog wat van de zilte zeelucht genoten te hebben, vervolgenden we onze tocht naar Sealife. We hadden medelijden met de zielige zieke zeehondjes en vonden zeeotters coole, maar gemene beesten. Het personeel was heel vriendelijk en gaf een goeie uitleg over het wel en wee van de beestjes. Sealife heeft ook (evidemment) zeer mooie aquaria. Mijn persoonlijke favoriete beestjes waren zonder twijfel de zeepaardjes. Zo mooi, zo kwetsbaar en zo’n geëmancipeerde mannetjes. 😉

‘s Middags (nuja, middag, het was ondertussen al twee uur voorbij) zijn we iets gaan eten in een taverne op de dijk. Mosselen voor mij! Van al die zee- en waterdieren te bekijken, krijgt een mens honger.

De verdere namiddag vulden we met een nerdactiviteit bij uitstek: geocaching. Dit keer hadden we meer geluk dan bij onze vorige poging, we vonden alle aanwijzingen en na een schitterende wandeling langs de zee en in de duinen ontdekten we de schat. Hoera voor ons! Geocaching is écht een heel leuke activiteit om in groep te doen. Vooral multicaches zijn een aanrader voor wie houdt van schatzoeken.

Nadat we de schat gevonden hadden, sprongen (of een minder dynamisch werkwoord) we op de kusttram en namen we de trein naar huis.

Een geslaagd weekend om het academiejaar mee te beginnen.