squash

Dubbel sportief

Eén uur salsa + één uur squash op één avond! En nadat ik mijn squashpartner op overtuigende wijze had ingemaakt, had ik het gevoel nog energie over te hebben voor een bijkomend uurtje salsa.

Ik zou echt wat meer tijd moeten vrijmaken om te sporten, heb er achteraf altijd zo’n deugd van. Misschien binnenkort nog eens gaan rollerbladen als het weer wat beter wordt.

Prognose

Tijdens een welverdiende squashpauze (squashen na een Indische maaltijd met een glaasje wijn erbij blijkt toch niet zo optimaal te zijn) kwam het gesprek onvermijdelijk op de gevolgen van de brutale aanval op mijn squashpartner, ondertussen al meer dan een jaar geleden. Nog altijd heeft hij last van hoofdpijn, concentratieproblemen en lichtgevoeligheid. Zijn medicatie is alweer veranderd en helpt een beetje om de concentratieproblemen te onderdrukken. Toen ik hem vroeg naar zijn prognose zag ik de onzekerheid in zijn ogen. Zijn artsen willen nog even afwachten, maar wat als het nooit meer beter wordt dan dit? Ik mag er niet aan denken.

Mannenzweet

Heel erg tof dat squashen, maar boy, wat kan het stinken, daar bij Squash De Vaart. Een goed ventilatiesysteem behoort duidelijk niet tot de prioriteiten. ‘t Is nochtans nodig. Soms val ik ver achterover van de geur van verschaald mannenzweet dat in de squashboxen hangt. Letterlijk adembenemend. De schok is het grootste bij het binnengaan, maar zelfs na een uur spelen hangt die geur nog mijn neusholtes.

En ook in de bar hangt een bepaald onfris geurtje. Waarom al die mannen na het squashen niet eerst een goeie douche nemen om daarna in de pinten te vliegen, het is mij een raadsel. Toen ik daarstraks een watertje bestelde aan de toog, moest ik spontaan ergens anders gaan staan. Zo’n walm wasemde er uit de poriën van één van de klanten. Horrible.

Al een geluk dat een stevige verkoudheid ervoor zorgt dat mijn reukorgaan slechts op halve kracht werkt. Maar dan nog…

Een goeie opwarming!

Vandaag maakte ik een bijzonder goeie squashbeurt. Alles lukte. De balletjes die meestal nét buiten zijn, landden nu allemaal nét binnen en het ene lucky shot volgde op het andere. Mijn squashpartner kreeg er grijze haren van (ok, misschien had hij er al een paar op voorhand). Ik wijt mijn uitzonderlijke prestaties geheel en al aan de salsa-opwarming. Een uurtje salsa-les blijkt de perfecte voorbereiding voor een uurtje hard op een balletje meppen. Dat ga ik meer doen!

Squash reboot

Gisterenavond voor het eerst sinds maanden nog eens gaan squashen. Na de verhuis van mijn squashpartner naar Mechelen, was het een tijdje zoeken naar een vervanger. Het deed me alleszins veel deugd om gisteren opnieuw mijn racket ter hand te kunnen nemen. Al moet ik er wel bij zeggen dat ik vandaag met spierpijn opgestaan ben. 😉

Een uitputtende squashpartij

Mijn squashpartner, ‘t is een geval apart. Sympathieke kerel, daar niet van, maar hij leeft soms wat met zijn hoofd in de wolken. ‘t Is al meermaals voorgevallen dat ik tevergeefs op hem stond te wachten omdat hij onze afspraak vergeten was (de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat dit zich niet meer heeft voorgedaan sinds hij zich een iphone heeft aangeschaft en ik hem de dag zelf sms dat het squash is). Of hij is te laat, omdat hij de weg is kwijtgeraakt door een omleiding of iets aan de hand heeft met zijn fiets/auto/whatever.

Ik ben ondertussen dus wel het een en ander gewoon. In plaats van mij op te jagen, lees ik in het Guidomagazine dat gratis ter beschikking ligt in het squashcenter en wacht ik geduldig tot hij komt opdagen (ok, sommige dagen al iets minder geduldig dan andere, ik geef het toe). Enfin, om jullie maar mee te geven dat ik niet bepaald verbaasd was toen hij vandaag alweer te laat was. Zijn excuus was echter geweldig: hij was vandaag tijdens zijn middagpauze nieuwe sportschoenen gaan kopen. Flashy blauwe dingen met witte strepen. Erg cool. Alleen jammer dat hij met twee rechterschoenen was thuisgekomen. En dan had hij die schoenen nog aangedaan ook en wilde hij proberen zo te squashen. Dat heb ik hem toch maar uit het hoofd gepraat. In plaats van ons in het zweet te squashen, hebben we dan maar iets gedronken. Maar ik heb wel heel hard gelachen. Zo typisch.

Jammer dat ik mijn iphone niet bij had om het koddige gezicht van mijn squashpartner met twee rechterschoenen aan zijn voeten met jullie te delen.

Een goed gevulde week

Een geweldig drukke en stresserende werkweek achter de rug waardoor ik mening avondje later dan gepland aan mijn bureau gezeten heb, maar daar wou ik het hier eigenlijk niet over hebben. Want ondanks de drukte op het werk, boden de avonden een fijn tegengewicht aan al de stress. Een overzichtje:

  • maandag: de bachata danslessen beginnen steeds beter te gaan en mijn vriendje vindt het zelfs beter meevallen dan verwacht
  • dinsdag: een geweldig squashpartijtje, lang geleden dat ik nog zo goed gespeeld heb
  • woensdag: heel veel foto’s verwerkt
  • donderdag: naar de 6de Vlaamse Improcup geweest met mijn vriendje en één van onze mede-studenten uit de Spaanse les, bij momenten goed gelachen en na de finale nog iets gaan drinken in de Domus (ongeveer het enige café in de buurt dat nog open was, is donderdag geen uitgangsavond in Leuven?)
  • vrijdagmiddag: een female only twunch waar ik iets bijleerde over personal branding en de 4 C’s
  • vrijdagavond: het jaarlijkse alumni-etentje van mijn studentenvereniging. Een avond waarop de oud-medewerkers straffe verhalen vertellen over de goede oude tijd aan de huidige medewerkers. Het eten in de Wiering viel tegen, maar het gezelschap maakte veel goed (de mama en papa van mijn toekomstige petekindje waren er ook). Het viel me wel op hoe ongelooflijk braaf die studenten van tegenwoordig geworden zijn. Man, dat was in mijn studententijd toch wel anders. Uiteraard hebben we, als anciens, de boel mee afgesloten in (alweer) de Domus (wat is dat met al die cafés die om middernacht al sluiten!). Fijn om zien dat de studentenvereniging waar ik zoveel van mijn tijd in gestopt heb, het nog altijd prima doet.

Samenloop van omstandigheden

Ik was vandaag een beetje aan de late kant voor de squash, ditmaal niet door toedoen van de NMBS, maar wel omdat ik simpelweg te lang op het werk was blijven zitten (één dag afwezigheid en mijn mailbox liep alweer over). Dus sprong ik in zeven haasten op mijn fiets om er een mooi sprintje richting squashclub uit te persen, toen ik merkte dat er parkeerwachters in onze straat rondliepen. Normaal hebben we een bewonerskaart, maar die is al een tijdje vervallen en omdat het leasingcontract van de wagen nog moet overgezet worden naar onze nieuwe bvba, besloten we nog even te wachten met de aanvraag van een nieuwe bewonerskaart tot alles in orde was. En natuurlijk, net die ene keer dat we de wagen niet op het Engels plein geparkeerd hadden, komen ze opschrijven. Ik maakte rechtsomkeer en drukte op de bel van ons appartement om snel aan mijn vriend te melden dat er parkeerboetes werden uitgedeeld. Zegt mijn vriend mij via de parlofoon dat hij op dat moment mijn collega aan de lijn had “waarvan het geluid niet werkte”. Ik in de war, hij nog meer.

Nu moeten jullie weten dat ik mijn trouwe iphone één keer in de week achterlaat om te gaan squashen. Ik zie er het nut niet van in dat ding mee te nemen en het risico te lopen dat hij gestolen wordt terwijl ik op een balletje sta te meppen. Omdat de iphone bleef rinkelen had mijn vriend toch maar opgenomen, denkend dat het dringend was. En net op dat moment belde ik aan. Ik kan me zijn verwarring levendig voorstellen. Enfin, de problemen raakten opgelost en de auto werd verzet (helaas te laat, want de parkeerretributie was een feit).

Door dat alles was ik uiteraard hopeloos te laat op de squash. Maar toch nog eerder dan mijn squashpartner. Ik begon al lont te ruiken en na een dik kwartier alleen tegen een balletje gemept te hebben, realiseerde ik me dat hij waarschijnlijk onze afspraak weer vergeten was en dat ik mezelf als tegenstander zou hebben voor de rest van het uur. Ik heb alleszins flink doorgemept, want ik slaagde erin mijn twee balletjes in het plafond te kloppen. Gelukkig kreeg ik er eentje uit de grote voorraad “in het plafond geklopte” balletjes van de squashclub. Nog een kwartier later komt de uitbater mij melden dat mijn squashpartner er niet meer zou geraken. Dat had ik tegen dan ook wel door, maar kom, ik was nu toch goed bezig.

Op de terugweg van de squash hielp ik nog een verdwaalde buitenlandse studente uit de nood die dacht dat het busstation aan de Vaartkom lag. Had ik tenminste het gevoel dat mijn eenzaam squashuurtje toch nog ergens nuttig voor was geweest.

Volgende week beter?

Geurtjes

Over een overweldigend parfum gesproken. Het squashveldje dat we betraden voor ons wekelijks squashpartijtje was gans doordrongen van de zweetgeur van de vorige squashers. Penetrant is een understatement. Mijn service liet het er spontaan van afweten.