Sommige mensen zien we echt veel te weinig. Ondanks ons goeie voornemen van de vorige keer, dateerde de vorige afspraak met het vriendenkliekje van ‘t cité (officiële benaming studentenwijk Arenberg) alweer van augustus vorig jaar. Het is vreemd dat het er niet vaker van komt om af te spreken, want als we elkaar zien, wordt er altijd goed gelachen en de gesprekken vallen nooit stil. Hoofdonderwerp was gisterenavond de huwelijksaankondiging van S en L (iets om naar uit te kijken!) en het verblijf van drie maanden van vriend L in Canada. We duimen trouwens allemaal superhard dat vriend L zijn ambities om prof te worden kan waarmaken, wat dan meteen een verdubbeling van het aantal proffen in mijn vriendenkring zou betekenen. Ook fijn om zien dat mijn vriend en mijn ex-vriend zo goed met mekaar overeenkomen. Ben trouwens erg blij dat mijn ex-vriend zo’n toffe vriendin gevonden heeft. Wie weet komt daar ook nog een trouwfeest van. 😉
purpur
De PurPur is niet meer
Snik. Waar ga ik nu smoothies moeten gaan drinken? 
Of heeft er misschien iemand zin om samen met mij aan een wild horeca-avontuur te beginnen? Ik heb hier thuis al geoefened met smoothies, nu alleen nog leren koken. 😉
Stripjes!
Daarstraks ben ik de stripbon (voor stripboeken, you dirty minds!) die ik voor mijn verjaardag gekregen had, gaan verzilveren. De oogst bestaat uit acht nieuwe strips. Ik vermoed dat ik daar toch minstens twee dagen mee zoet zal zijn. 😉 Om de uitbreiding van onze stripcollectie te vieren, zijn we vervolgens iets gaan eten in de PurPur. Mijn reclamecampagne voor dit gezellige rookvrije restaurant begint zijn vruchten af te werpen, want we zijn er drie bekenden tegen het lijf gelopen. 😉 Een tafeltje is snel bijgeschoven en zo werd ons dineetje voor twee, een dineetje voor vier.
De derde bekende was in het gezelschap van een jongedame die ik alleen maar van ziens kende en zag er duidelijk een beetje betrapt uit. Zij hadden elkaar vast belangrijke dingen te zeggen, want ze zijn niet bij ons komen zitten. 😉 Jaja, wie weet zijn we wel getuige geweest van het ontluiken van een prille romance. Zal hem er binnenkort eens over aan de tand voelen…
Update 17/11: Miskoop van het jaar: Twee albums uit de Cyberkiller reeks van Plumail – Godard, uitgeverij Vinci. Een album dat zoveel fouten bevat dat het ongewild grappig wordt. Voor de liefhebbers van camp.
Supergezellige avond
Soms hoeft je echt geen spectaculaire dingen te doen om je geweldig goed te amuseren. Een etentje met mijn kleine broertje en zijn vriendin in de Muy Sapore bijvoorbeeld (bij deze heb ik mijn maandelijkse plicht om jullie restaurant te vermelden op mijn blog weer vervuld, jullie kennen mijn rekeningnummer 😉 ). Gezellig babbelen over Pixies, jeugdboeken (Roald, I love you), pedagogische stages en nog veel meer. En als afsluiter een lekkere smoothie. Ter compensatie van weer maar eens een uitgelopen vergadering deze namiddag.
Life can be good.