Onze laatste momenten in Wenen brengen we met ons vijven door op ons appartement in de Maria-Theresien-Straße. We kochten samen broodjes en koffiekoeken bij één van de vele bakkers in het metrostation voor ons laatste ontbijt in het mooie Wenen en smullen deze op aan de ronde tafel van het appartement. De kokend hete thee die de zus en ik gekocht hebben, moeten we noodgedwongen laten staan, want die weigert af te koelen.

Na het ontbijt pakken we onze spullen bijeen en nemen we de metro en de City Airport Train terug naar de luchthaven. Drie kwartier later dan ik had gepland… We zitten naar mijn aanvoelen wat krap in de tijd, want ik ken de luchthaven van Wenen niet en ik heb er geen idee van hoe lang we onderweg zullen zijn naar onze gate. We moeten wat langer wachten op de metro dan we gewoon zijn (misschien omdat het zondag is?) en ik voel me wat zenuwachtig worden. Bij aankomst in Wien Mittespoor de dames dan ook aan om een klein sprintje te trekken om de City Airport Train te halen die binnen vijf minuten vertrekt.

Dat lukt wonderwel! En vervolgens vertrekt dat CAT natuurlijk vijf minuten later dan het geplande vertrekuur. Maar ik ben al blij dat we erop zitten en geen half uur moeten wachten op de volgende.

Op de luchthaven vinden we makkelijk de weg naar de juiste terminal. We moeten de valiezen zelf inchecken. Iets wat ik altijd wat vervelend vind, want ik heb altijd wat schrik dat ik die plakker dan niet goed vastmaak en dat mijn valies verloren gaat. Maar goed, er is geen andere optie. We hebben de mogelijkheid om ook de carry on bags van de jongedames in te checken. Aangezien ons dat wat gesleur kan besparen, besluiten we dat te doen. Wanneer alle valiezen voorzien zijn van de juiste tags, zetten we ze één voor één op de bagageband. En jawel, we hadden het kunnen denken. De carry on bag van het jongste nichtje wordt geweigerd. De reden: niet zwaar genoeg. Echt waar, ik hoop dat ze volgende keer allemaal drie keer zo veel kledij meenemen! Ofwel veel meer souvenirs kopen…

Niet dat de jongedames op het vlak van souvenirs hun best niet gedaan hebben. De buit: één t-shirt, een hoop kettinkjes en armbandjes, haarspelden, één iphone lightning kabel (die ik gekocht heb in een Apple store, omdat de middelste haar kabel op het appartement had laten liggen en haar smartphone plat was), één armbandje met lapis lazuli, heel veel ansichtkaartjes, blikken doosjes met muntjes en andere prulletjes.

De twee andere carry on bags kunnen we gelukkig wel gewoon inchecken. Eén verderlichte carry on bag, dat krijgen we nog wel in het bagagecompartiment van het vliegtuig getild. 😉

De zus van mijn vriend en ik nestelen ons aan de gate en de jongedames sprinten meteen weg naar de tax free winkels. Benieuwd of ze nog iets naar hun gading zullen vinden, want naar mijn ervaring is alles in die tax free winkels dik overprijsd…

Het boarden begint mooi op tijd en de vlucht terug naar Brussels Airport verloopt verder vlekkeloos. Onze valiezen laten gelukkig niet lang op zich wachten en dan is het tijd voor het weerzien met de echtgenoot en papa, die ons staat op te wachten bij de Arrivals.

De schoonbroer van mijn vriend biedt aan mij in Leuven af te zetten, een aanbod waarop ik graag inga. We nemen afscheid voor de deur van mijn appartement in Leuven. Wetende dat we elkaar snel weer zullen zien.

Wat mij betreft is dit tripje naar Wenen, op wat gezeur hier en daar na, alvast een heel fijne ervaring geweest. Ik zie het zeker zitten om nog eens op stap te  gaan met deze vier topvrouwen!