nieuwjaarsbrief

Een rustig weekend

De bedoeling was om heel veel Spaans te blokken, maar uiteindelijk kwam daar naar slechte gewoonte niet veel van in huis. Ik heb de hete adem van de deadline in mijn nek nodig om uit de startblokken te schieten. Op studeervlak altijd al een uitsteller geweest en dat is met het ouder worden helaas niet verbeterd. Gelukkig beperkt deze slechte eigenschap zich enkel tot mijn studeerprestaties en heb ik er voor andere activiteiten geen problemen mee om dingen op voorhand in te plannen.

Dus gingen we zaterdag een taartje eten op de nieuwjaarsreceptie van de stad Leuven. Helaas vond ik geen beeldje in mijn taart, maar ik won wel en passant een bon van 25 euro voor de INNO. Ik werd door een vriendelijke jongedame van ROB-tv geconfronteerd met drie uitspraken die zogezegd uit de mond van Louis Tobback kwamen. Er zat echter één nepuitspraak tussen en het was mijn taak om die eruit te vissen. Nu moeten jullie weten dat ik het citatenboek van ons aller burgervader naast mijn bed heb liggen, maar momenteel nog niet verder dan de kaft ben geraakt. Dus het koud zweet brak mij al een beetje uit. Gelukkig bleken de twee échte citaten bijzonder makkelijk te detecteren en was ik zonder veel moeite 25 euro rijker. Danku, ROB-tv! Misschien moet ik toch eens proberen naar jullie reportages te kijken.

Zaterdagavond aten mijn vriend en ik een wildmenu bij L’Etoile d’Or voor een gunstprijsje, met dank aan Social Deal. Ik snap eerlijk gezegd niet goed hoe de handelaars voordeel kunnen halen uit het aanbieden van zulke grote kortingen, zeker omdat ik vaak dezelfde handelaars zie terugkeren. Een zaak kan toch amper winst maken op het bedrag dat de klant betaalt minus het percentage dat Social Deal zelf afhoudt van dat bedrag? Maar goed, tegen een lekker etentje met een wildstoofpotje en crème brûlée als dessert, zeggen wij geen neen.

Zondagmiddag ging ik naar de mama en papa van mijn petekindje om zijn allereerste nieuwjaarsbrief in ontvangst te nemen. We lunchten eerst gezellig onder volwassenen, terwijl mijn petekindje zijn middagdutje deed. Ik kreeg een leuke brief in de vorm van de kerstbal, al vermoed ik dat de mama een handje geholpen heeft met het knutselwerk. :-) Mijn petekindje had als cadeautje bij de brief een flesje chocoladejenever voor mij uitgekozen, waar ik uiteraard zeer blij mee ben. Hij demonstreerde ook in één moeite dat hij nu moeiteloos zich kan rechttrekken en op twee benen blijven balanceren. De weg naar de onafhankelijkheid is ingezet!

 

 

Een bijzondere zaterdag

De eerste zaterdag van het nieuwe jaar was er eentje om in te kaderen. Een aaneenschakeling van eerste keren, altijd leuk om de routine van het dagelijkse leven te doorbreken.

Het petekindje van mijn vriend las voor het eerst haar nieuwjaarsbrief voor. En ze deed dat werkelijk schitterend. Met veel overgave en een bijzonder goede intonatie. Heel knap voor zo’n ding van drie. Uiteraard kreeg ze daarna een centje en een dikke knuffel.

Omdat we haar extra in de watten wilden leggen, nu ze de aandacht van de mama en papa met een extra zusje moet delen, namen we haar mee naar een binnenspeeltuin in de buurt. Handig, zo’n binnenspeeltuin, je laat het kind in kwestie los op de speeltuigen en vervolgens zie het je het kind alleen nog maar terug als het dorst of honger heeft. Werden binnengespeeld: een fristi in recordtempo, een flesje water dat iets spaarzamer genuttigd werd, een K3-ijsje en een kleine portie spaghetti. Het petekindje was superbraaf, alleen bij het naar huis gaan, werden we even op een scène getrakteerd, maar dat had ik wel verwacht. Ik ben er alleszins zeker van dat ze ‘s nachts als een roosje geslapen zal hebben, ze was helemaal uitgeteld toen we haar bij haar ouders afleverden.

Vanuit de Kempen reden we vervolgens door naar Brussel voor het verjaardagsfeestje van een collega van mijn vriend. Dezelfde collega wiens huwelijk we een aantal jaar geleden bijwoonden. Spijtig genoeg is het huwelijk ondertussen alweer voorbij, maar geen erg, beide ex-echtgenoten hebben opnieuw de liefde gevonden. Ik wist niet zo goed wat te verwachten van een Pools verjaardagsfeestje, maar eigenlijk feitelijk had ik het moeten weten: een overdaad aan drank en eten. En een gastheer en gastvrouw die voortdurend bezorgd vroegen of we wel genoeg te eten of te drinken hadden. Dik spijt van die veel te grote en niet zo bijster lekkere spaghetti die we in de binnenspeeltuin binnengepropt hadden.

We knoopten een heel fijn gesprek aan met een Roemeens koppel dat plannen had om voor hun huwelijksreis naar Japan te gaan, haalden herinneringen op aan Japanse onsens, lachten wat geforceerd met de grapjes van een absoluut onverstaanbaar Engels sprekende Pool, vroegen ons af tot welke taalfamilie Fins behoort (Oeraals, net zoals het Ests) en vergat ik in een vlaag van verstandsverbijstering dat Roemeens een Romaanse taal is. Tijdens de rit naar huis herinnerde mijn vriend me eraan dat we van het Roemeense koppel met wie het zo goed klikte een uitnodiging gekregen hadden voor hun trouwfeest in Bulgarije, maar dat dit samenviel met ons reeds geplande weekend in Kopenhagen. En dat vond ik even heel erg spijtig, maar tja, een mens kan niet alles hebben, zeker?