Dus ja, gisteren ben ik naar de 4de Dag van de Cultuurcommunicatie geweest. Een dag die als ondertitel het ietwat zweverige “c’est arrivé près de chez vous” had. Hoe ik juist op die dag terecht gekomen ben, is mezelf ook een beetje een raadsel, maar hey, een free lunch en een fijne mogelijkheid om wat te netwerken, sla ik nooit af. 😉
Enkele impressies van de dag:
– Netwerken wordt moeilijker naarmate je meer mensen kent. Die mensen hebben dan de neiging om bij jou te komen staan en zo leer je moeilijker nieuwe mensen kennen. Het magere resultaat van een dagje netwerken: één nieuwe kennis. 
Maar wel fijn gebabbeld met oude kennissen. 
– Engelstaligen zijn gewoonweg geboren om presentaties te geven. Geen enkele Nederlandstalige presentatie gezien die ook maar in de buurt van de vlotheid en welbespraaktheid van de Engelsen kwam.
– De boodschap die de mannen van de Mortierbrigade daar kwamen verkondigen, ontging mij volkomen. Bovendien nog nooit iemand zoveel euh’s in één zin horen gebruiken. Nog pijnlijker: hun presentatie was doorspekt met filmpjes, maar omdat die niet over het netwerk konden afgespeeld worden, hebben ze daar niks van kunnen laten zien. Tof hoor, zo’n presentatie waarin gezegd wordt: “En nu zou ik u een tof filmpje willen laten zien, maar ‘t gaat niet.” Wat een flater! Waarom hadden ze die filmpjes niet op voorhand gedownload naar hun harde schijf? Dat is toch het minste wat je kan doen als je een presentatie voor 700 man moet geven. Afgang.
– Verder moet ik bekennen dat ik ‘s namiddags stiekem een andere sessie ben gaan volgen dan die waarvoor ik ingeschreven was. Het grote mediadebat leek me net iets interessanter dan nog maar eens een uiteenzetting over de digitale stad. Het grote mediadebat was volledig volzet toen ik mij inschreef, maar gelukkig vond ik nog een plekje. Met dank aan de persoon die niet is komen opdagen. Een goeie keuze bleek al snel. Het debat, gemodereerd door Chantal Pattyn, leverde een interessante uitwisseling van gedachten op tussen Peter Vandermeersch, Karl van den Broeck en Yves Desmet.
– De speech van Bert Anciaux was saai, duurde veel te lang en ik vermoed dat Bertje hem op voorhand niet gelezen had, want hij struikelde regelmatig over zijn woorden. De speech was ook te veel in schrijftaal opgesteld. Zinsconstructies met veel bijzinnen bekken nu eenmaal niet zo vlot.
– En het eten? Wel, dat was voortreffelijk. Subliem gewoon. Voor al uw feestjes en recepties, één adres: Vive la nourriture. Tijdens de lunch twee grote borden naar binnen gespeeld. En op de receptie ‘s avonds mij opnieuw laten verleiden door de verrukkelijke hapjes (en de goeie wijn) en dat terwijl ik uitgenodigd was voor een diner bij bevriend koppel N en U. Al een geluk dat N en U nog niet klaar waren met het bereiden van het eten toen ik bij hen aankwam. Ik was verdorie blij dat ik al die wijn en hapjes nog even kon laten verteren voordat ik aan het driegangenmenu begon. 😉
