Onze laatste dag in Parijs goed begonnen met een lekker uitgebreid ontbijt. Lijn collega en ik pakken onze valiezen en begeven ons naar de hotelreceptie om uit te checken. Wellicht omdat het zondag is, treffen we daar de portier die ons de voorbije avonden altijd vriendelijk gegroet heeft bij onze terugkeer in het hotel. Het is duidelijk dat gasten uitchecken niet zijn dagdagelijkse bezigheid is, want het kost hem heel wat moeite om de uitcheckformaliteiten te vervullen. Vervolgens ontspint zich een vaudeville met onze koffers. Bij het koppel dat vlak voor ons uitcheckte, zuchtte hij al dat hij geen plaats meer had om de valiezen te bewaren en wanneer wij hem onze koffers overhandigen, lijkt hij wel de wanhoop nabij. Ostentatief opent hij alle bewaarplaatsen voor valiezen om te tonen dat er écht geen plaats is. Nochtans lijkt mij dat hij de koffers gewoon wat moet herschikken om plaats vrij te maken. Uiteindelijk zet hij onze twee koffers bovenaan een steile trap. Voor mijn geestesoog zie ik mijn koffer (inclusief laptop van het werk) al van de trap donderen, maar de portier verzekert ons dat onze koffers veilig staan. We zullen er maar het beste van hopen.

Helaas, ook op onze laatste dag in Parijs regent het. We duiken dan maar de metro in (samengevat: te veel trappen en veel te warm) voor een bezoekje aan het Musée des Arts Forains, dat allerlei kermisobjecten zou tentoonstellen. We moeten overstappen in Olympiades en komen uiteindelijk aan in metrostation Cour Saint Emilion, een mooi, ruim en modern metrostation. Wat een contrast met de andere metrostations die we al bezocht hebben!

Helaas, het Musée des Arts Forains blijkt een privaat museum te zijn dat enkel op afspraak te bezoeken valt. Dat stukje informatie was mij ontgaan op hun website. De security aan de ingang is behoorlijk onvriendelijk wanneer we informeren of het alsnog mogelijk is een ticket te kopen. We zien immers mensen langs ons passeren die het museum binnen gaan. Kaartjes verkopen is duidelijk niet de taak van deze twee heren en qua klantvriendelijkheid komen ze niet verder dan wijzen naar het plakkaatje met de telefoonnummer van het museum (les parisiens…). Mijn collega en ik doen een poging om binnen te geraken op het telefoonnummer, maar we krijgen geen gehoor. Wij zijn allebei zwaar teleurgesteld, want de glimp die we kunnen opvangen van het museum ziet er alvast veelbelovend uit, met echte paardenmolens en verklede mensen. Jammer.

We brengen dan maar een blitzbezoekje aan Bercy Village gelegen aan Cour Saint-Emilion. Bercy Village is een collectie van voormalige pakhuizen waarin vroeger een wijnmarkt gehouden werd en die nu prachtig gerenoveerd zijn om onderdak te bieden aan winkels en gezellige restaurantjes. De centrale wandelstraat is mooi versierd met kleurrijke ballonnen. Jammer dat het nog te vroeg is om te lunchen. We nemen wel even de tijd om te kijken de fantastische fotografische kunstwerken van Laurent Pons, die de wereld van Star Wars naar de straten van Parijs brengt.

Dik tegen onze goesting begeven we ons opnieuw naar de metro voor een bezoekje aan onze tweede keuze: Musée Jacquemart-André. Dat museum is gelukkig wel open en blijkt een onverwacht schot in de roos te zijn. Het gebouw op zich (de voormalige privé-woonst van Édouard André en Nélie Jacquemart) is op zich al meer dan de moeite van een bezoek waard. Het koppel verzamelde tijdens hun leven een prachtige kunstcollectie en hun bescheiden stulpje vormt het perfecte decor om deze verzameling te tonen.

Maar er is meer, we hebben het geluk de tijdelijke tentoonstelling van werken uit La collection Alana te kunnen bezoeken, een privéverzameling van Italiaanse renaissancekunst in Amerikaanse handen. De werken zijn werkelijk van topkwaliteit en zowel mijn collega als ik zijn echt onder de indruk van de tentoongestelde kunst. Bij mij zijn het vooral de prachtige kleuren en het oog voor detail van de kunstenaars die mijn aandacht trekken. Naar sommige werken kan je gewoon blijven kijken. Magnifiek. Een echte toptentoonstelling!

Wanneer we buiten stappen na ons bezoek (dat veel langer geduurd heeft dan verwacht), schijnt onverwacht de zon. De herfstzon op ons gezicht doet deugd en zo komt die zonnebril zowaar toch nog van pas. Onverwacht, maar zeer welkom!

Omdat het zo’n prachtig weer is besluiten we te voet naar ons hotel terug te wandelen om optimaal te genieten van deze mooie namiddag. We passen chique winkelgalerijen zoals Le Printemps en Galeries Lafayette. Omdat er zoveel te zien is, vorderen we te traag en dreigen we daardoor in tijdsnood te geraken. Dus nemen we toch maar de metro naar Oberkampf. We moeten nog eten en we lopen liever niet het risico om onze Thalys naar Brussel-Zuid te missen.

Tripadvisor leidt ons naar Crêperie Gigi om (eindelijk) te kunnen genieten van een heerlijke, met calvados geflambeerde pannenkoek, vergezeld van huisgemaakte warme chocomelk. Een betere afsluiter van dit weekend hadden we ons niet kunnen wensen.

Terug in het hotel blijken onze beide koffers nog mooi aan de bovenkant van de trap te staan. Hoera! Een zeer onaangename rit met valiezen in een stampvolle metro zijn we terug in station Paris-Nord. We kopen er wat chocolaatjes voor de collega’s en voor onszelf een paar macarons voor de terugrit op de trein.

De terugrit verloopt zonder problemen en we komen zelfs wonder boven wonder stipt op tijd aan in Brussel-Zuid. De NMBS is zo vriendelijk om naadloze aansluiting naar Leuven te voorzien door mijn trein naar Leuven een kwartier vertraging te bezorgen. Soms wil het ook wel eens meezitten met het openbaar vervoer.

Een fijn weekend dat smaakt naar meer.