Zaterdag reden mijn vriend en ik met onze Cambiowagen richting Limburg. Mijn moeder vierde zondag haar verjaardag en mijn broer en ik hadden afgesproken om haar samen te bezoeken zaterdagochtend. Ik had een gigantische witte orchidee meegenomen als cadeautje. Of ze blij was met de orchidee, wie zal het zeggen, maar ik hoop alvast dat deze bloemen haar kamer en haar dagen in het rusthuis wat zullen opfleuren.
Na ons bezoek aan het rusthuis maakte ik kennis met de nieuwe huisgenoot van mijn broer en zijn vriendin. Mijn broer en zijn vriendin hadden zowaar een katje in huis gehaald! Een heus raskat dan nog wel: een ragdoll. Persoonlijk ben ik niet zo aan katten, want ik vind de meest katten vrij onverschillige en hautaine beesten, maar ik moet toegeven dat dit echt wel een mooi exemplaar was. Al is er duidelijk nog wat opvoedkundig werk nodig, want het katje kwam de hele tijd de aandacht opeisen terwijl we aan het middag eten waren. Het is dan ook nog maar een kitten, he. Spijtig genoeg heb ik met de hand op hart moeten beloven geen foto’s van de nieuwe huisgenoot te delen op het wereldwijde web, dus geen schattige kitten-foto’s hier.
De aanwezigheid van het katje was niet de enige verrassing, tijdens het gesprek dat mijn broer en ik met met vader hadden in de namiddag, kwam er weer een onaangename verrassing boven drijven. Serieus, hoe komt het dat sommige ouderen op een gegeven moment terug pubers lijken te worden? Moeilijk allemaal. Zeker als de ander partij niet voor rede vatbaar lijkt.
Enfin, een uitstap waaraan in stevig gemengde gevoelens overhield. Gelukkig waren er ‘s avonds mosselen van l’Etoile d’Or!
Ik zou andere magneetjes kunnen gebruiken, maar dat staat zo slordig. Ik zou ook terug kunnen gaan naar het Pakjeshuis en een tweede pakje kopen, maar ja, dan zit ik met een ijzeren draad op overschot. Iemand een paar flashy katjesmagneetjes te veel?