Return to Horia

Ik geef toe, er begint zich een zeker patroon af te tekenen onder mijn favoriete lunchplekjes in Brussel. Want het is beslist niet de eerste keer dat ik bij Horia uitkom. Ik heb nu eenmaal een zwak voor mediterrane mezze en hummus in het bijzonder. Voor mijn peer coach daarentegen was dit het eerste bezoekje aan Horia. Het was de eerste keer dan mijn peer coach en ik samen lunchten, dus kende ik zijn smaak nog niet echt. Horia was bijgevolg een beetje een gok, maar het bleek een goede te zijn.

Mijn peer coach vond het heel lekker en we hadden een echt fijne babbel samen. Hoewel we al een tijd elkaars peer coach zijn, wijden we onze gesprekken voornamelijk aan het werk (logisch natuurlijk als je elkaar moet coachen). Privé-onderwerpen kwamen tot nu toe maar vluchtig aan bod, dus was het leuk om hem ook eens de andere kant van deze hardwerkende en nauwgezette teamverantwoordelijke te leren kennen: een atleet en liefhebbende vader van twee met een zwak voor Spanje. Misschien moeten we tijdens onze volgende lunch Spaans tegen elkaar babbelen!

IMG_4932[1]

Couscous lunch met de collega’s

Deze vrijdag was mijn laatste werkdag alvorens aan twee weekjes vakantie te beginnen en het was lekker rustig op het werk. Het lukte me zelfs om mijn mailbox terug te brengen tot onder de honderd ongelezen mails! Een ideaal moment om met de aanwezige collega’s (vier pittige dames) nog eens te gaan lunchen. Onze eerste keuze (een Vietnamees) was helaas gesloten wegens met een foodtruck aanwezig op Tomorrowland, maar onze tweede keuze, Horia, was gelukkig wel open. En we hadden dubbel geluk: op vrijdag serveert Horia couscous. Hoera! We veroverden een plekje in de zon op het terras en lieten ons de couscous met kefta smaken.

IMG_4172[1]

En dan kreeg ik na de lunch nog een onverwacht cadeautje van een collega: roze flipflops met rozen op! Achter de flipflops zit een bijzonder verhaal. Door een ongelukkige samenloop van omstandigheden verloor de collega die mij de flipflops cadeau gaf, op vakantie in Thailand bijna haar middelste teen. Gelukkig kon ze terecht in een privéziekenhuis niet ver van de plek waar het bizarre ongeval met de scooter gebeurd was. De dokters daar verzorgden de heel diepe snee en naaiden haar teen mooi weer aan haar voet vast. Gelukkig bevond de wonde zich onderaan haar voet, dus een eventueel litteken zal niet zichtbaar zijn.

De eerste dagen nadat ze van haar reis terug kwam, kwam ze dus op slippers naar het werk omdat de wonde nog niet volledig genezen was. Ik had haar gecomplimenteerd met haar mooie roze flipflops en blijkbaar had ze diezelfde flipflops voor een prikje in solden zien staan. En zo werd ik een paar roze flipflops rijker!

IMG_4170[1]

Lunchen bij Horia

Vrijdagmiddag had ik afgesproken met een ex-collega om samen te lunchen. De ex-collega in kwestie is een Brusselaar, dus goed op de hoogte van de culinair interessante plekjes in Brussel. En zo ontdekte ik de heerlijke mezze van Horia, op een kleine tien minuten wandelen van mijn werk, dan nog wel. Mijn collega was er iets eerder dan ik en had meteen een tafeltje op het zonnige terras in de autovrije straat ingenomen. Ik moet zeggen dat ik zeer te spreken ben van de metamorphose die Brussel momenteel ondergaat. Het gaat ongetwijfeld prachtig zijn, eens de nu autovrije Anspachlaan helemaal klaar is en vol met gezellige terrassen zal staan. Je voelt de buurt nu al herleven. De auto kan wat mij betreft niet snel genoeg uit het stadscentrum gebannen worden.

De mezze (biologisch én lokaal, wat wil een mens nog meer?) waren trouwens heerlijk. En het deed me deugd om te horen dat mijn collega zo’n toffe nieuwe job heeft gevonden. Ik weet dat de laatste maanden bij ons op het werk voor hem heel moeilijk waren en ik zie duidelijk dat hij helemaal herleeft nu hij zich wel gewaardeerd voelt voor het werk dat hij doet.

IMG_3284