Meesbergwandeling

Deze namiddag genoten van een fijne wandeling met onze vrienden uit Herent en hun twee geweldige dochters. De wandeling vertrok aan de ons ondertussen vertrouwde Sint-Mauruskerk, een blue-bike ritje van Leuven verwijderd. Al had ik op voorhand in iets meer detail naar de route moeten kijken, want googlemaps leidde ons langs ingrijpende wegenwerken waar het niet echt plezant fietsen was. De fietsknopenroute op de terugweg was alvast een pak aangenamer!

De wandeling bracht ons langs statige lanen en pittige klimmetjes mét een uitzicht op Leuven in de verte. Hoewel de wandeling zelf nieuw voor ons was, hadden we toch al stukken van deze route eerder bezocht. Niet verbazingwekkend, uiteraard, de hoeveelheid nog niet bewandelde routes rondom Leuven slinkt weekend na weekend.

Tip voor wie op zoek is naar een bijzondere vakantiewoning: The Trumpet House:

Hét leukste vonden de meiden de bijzondere straatnamen die we onderweg tegenkwamen. Met alles winnaar: het Sukkelpad.

We sloten het weekend af met heerlijke sushi, smaakt altijd na een stevige wandeling!

Bergbroekwandeling en aperitieven bij de vuurkorf

Jaja, ook in 2021 zetten we de traditie van de coronawandelingen verder! Deze zaterdag hadden we afgesproken met onze vrienden uit Wijgmaal en hun twee zonen om samen de Bergbroekwandeling in Holsbeek te doen. We vertrokken opnieuw aan de Sint-Mauruskerk voor een wandeling van zo’n elf kilometer. Kwestie van het nieuwe jaar meteen sportief in te zetten (en na de wandeling samen iets te kunnen drinken in de tuin van onze vrienden), haalden mijn vriend en ik onze Blue-bikes van stal om naar Holsbeek te fietsen.

Een fietstocht van ongeveer twintig minuten laten, parkeerden we onze fiets op het ondertussen vertrouwde pleintje bij de kerk. Een paar minuten later arriveerden onze vrienden met de wagen. We lieten de champagne die we meegenomen achter in de wagen van onze vrienden en vertrokken.

Wijzer geworden na de vorige wandeling in de Mosselgoren, trok ik mijn dikke sneeuwlaarzen aan. Als het helpt tegen de sneeuw, dan ongetwijfeld ook tegen de modder! En dat bleek een verstandige beslissing te zijn. Amai, zoveel modder! Aan de moddersporen te zien, was het duidelijk dat er veel volk ons was voorgegaan. Ongetwijfeld te danken aan de nominatie voor Wandelknooppunt Route van het jaar 2020. Op sommige stukken van de wandeling, zakten mijn laarzen tot aan mijn enkels weg in de modder. Laat ons hopen dat we die plakkerige modder er nog af zullen krijgen…

Na in het begin van de wandeling wat tegengesputterd te hebben, steeg het enthousiasmeniveau van de jongens toen we op onze eerste modderige hindernis stootten. Voor mij mocht het eerlijk gezegd een tikkeltje droger geweest zijn. Al denk ik dat ik nog eens ga terugkomen om deze wandeling in de zomer te doen, de route moet dan echt prachtig zijn.

Na slechts één slippertje in de modder van de kleinste van ons gezelschap, keerden we na de wandeling terug naar onze fietsen. Volgende halte: het huis van onze vrienden in Wijgmaal. Geheel coronaproof liepen we via de aan hun tuin grenzende weide van de boer naar hun lounge achteraan in de tuin. Onze vriend stak een gezellig vuurtje aan en wij kraakten samen een paar flesje champagnes om te toasten op een gezond en voorspoedig 2021. Oorspronkelijk was het de bedoeling om enkel samen te aperitieven, maar het was lekker warm bij het vuur en we bleven plakken. Onze vrienden toverden wat bitterballen en frietjes op tafel en daarmee hadden we een avondmaal. Smaakt ideaal bij een glaasje champagne! Dat ik door al die champagne een plasje moest gaan doen in de weide van de boer, zal deze me ongetwijfeld vergeven. 😉

Uiteindelijk waren we pas rond 23u terug in Leuven. Spontane feestjes, zijn de beste feestjes!

PS: Wel jammer van de dikke blaar op mijn hiel die ik overhield aan deze wandeling met sneeuwlaarzen.

Dutselhoekwandeling in Holsbeek

Een beetje een twijfelachtig weertje, deze zondag, maar dat hield ons niet tegen om er toch op uit te trekken. Ditmaal fietsten we richting Holsbeek. We vertrokken aan de pittoreske Sint-Mauruskerk voor de Dutselhoekwandeling. Wat startte als een gemakkelijke wandeling doorheen de velden, ontpopte zich tot een heus hindernissenparcours in het Dunbergbroek, dat zelfs na de voorbije droge weken nog erg nat en zompig was.

Na uit het broek ontsnapt te zijn, beklommen we de Chartreuzenberg. Zeer mooi loofboombos met charmante holle wegen. De gedichten die Natuur en Bos her en der verspreid in het landschap had aangebracht, gaven de wandeling een extra meerwaarde.

Vlak voor het einde van onze wandeling liepen we nog een kapelletje binnen, waar een gebed hing opgedragen aan “de mensen die wereldwijd slachtoffer zijn van het virus en voor allen die patiënten met hun zorg en deskundigheid begeleiden”. De rare mengeling van beelden en voorwerpen in dit kapelletje had iets ontroerend. Ik ben zelf niet gelovig, maar heb altijd al een zwak gehad voor kapelletjes. Zo’n kapelletje doet me terugdenken aan mijn jeugd, toen we met het kinderkoor tijdens Mariamaand mei de tocht langs de verschillende kapelletjes in onze omgeving muzikaal opluisterden. Kapelletjes associeer ik ook altijd met mijn oma, wiens huis vol stond met religieuze voorwerpen uit Lourdes, Banneux en Scherpenheuvel. Een passend einde van onze wandeling.