Op een zonnige zaterdagochtend spoorden mijn vriend en ik van Leuven naar het verre Poperinge. De treinrit verliep vlotjes en we slaagden er zelfs in, mits een klein sprintje, de krappe overstap in het station van Gent-Sint-Pieters te halen. Tot onze grote verbazing kwamen we zelfs stipt op tijd aan in het station van Poperinge. Van daaruit was het maar een paar minuten stappen naar Hotel Amfora, gelegen op de Grote Markt van Poperinge, waar we onze vrienden uit Wijgmaal troffen. Aangezien slechts één van onze twee kamers klaar was, zetten we alle bagage op die kamer.
We genoten van een snelle lunch in het restaurant van ons hotel. Een slaatje met garnaalkroketten, daar doe je mij altijd een plezier mee! Dikke dankjewel trouwens aan het personeel dat ervoor zorgde dat we snel ons eten hadden. We waren immers gebonden aan een strakke timing voor de namiddag!
In het hotel hadden we elektrische fietsen gehuurd en we fietsten aan een stevig tempo naar onze eerste afspraak van de dag: om 13.30u werden we met ons vieren bij Domein Vidaigne verwachten. Eigenlijk waren we een kwartier te laat vertrokken, maar dankzij het gebruik van de turbo stand op onze elektrische fiets en mijn uitstekende navigatiekunsten (kuch, danku googlemaps), kwamen we uiteindelijk een dikke vijf minuten te laat aan. En we zouden zelfs op tijd geweest zijn, ware het niet dat googlemaps niet goed wist waar de ingang van het wijndomein lag.
We parkeerden onze fietsen en werden bijzonder vriendelijk onthaald door een koppel kranige zeventigers in hun prachtig gelegen buitenverblijf (hun hoofdverblijfplaats was Ieper). We kregen niet alleen een rondleiding doorheen de wijngaarden van het domein, maar ook doorheen de prachtige tuin met bomen en struiken die daar nog aangeplant waren door de grootvader van onze gastheer. Onze gastheer kende de naam van werkelijk elke bloem, plant en boom op zijn domein. Alsof we door een botanische tuin wandelden.
Ik heb ondertussen al stevig wat rondleidingen in wijngaarden gekregen, maar het is de eerste keer dat iemand mij zo gedetailleerd toelichtte hoe het proces om tot de beste druiven te komen, verloopt. Hij vertelde ons over de ideale afstand tussen de wijnstokken, het belang van de aanwezigheid van water, het snoeien van de wijnranken, het uitdunnen van de druiventrossen en nog veel meer. Hij wist ons in het bijzonder te boeien met zijn uitleg over het belangrijkste proces om tot sappige druiven te komen: de fotosynthese. Onder invloed van zonnewarmte en licht zet de druivenstok immers water en koolstofdioxide om in suiker. Ik was diep onder de indruk van de passie van onze gastheer, die het onderhoud van de tuin én de wijngaarden helemaal op zijn eentje doet. Chapeau! Ik leerde ook dat wanneer je druivenoogst half mislukt, je er nog altijd schuimwijn van kan maken, terwijl rode wijn het moeilijkste is om te maken. Vandaar dat je in België rode wijn het minst aantreft.
