De Balokken in Komen-Waasten – 2 november 2022

Onze laatste voormiddag in gîte Le Domaine des Saules in Richebourg. We ontbijten voor de laatste keer samen en pakken op het gemak al onze spullen bijeen, want we mochten van de vriendelijke eigenaars tot ‘s middags in het huisje blijven. Vervolgens rijden we naar Wervik, het vertrekpunt van onze wandeling door de Balokken en Komen-Waasten, ondertussen de grens met Frankrijk weer overstekend. De regenwolken van gisteren zijn volledig opgelost en de zon is weer volop van de partij. De Balokken is een mooi natuurgebied gelegen tussen de nieuwe en de oude Leie. We genieten van de wandeling door de mooie natuur, de prachtige Leie en de zon op ons gezicht. Al genieten de kinderen volgens mij nog het meeste van de twee zaken chips die we meegenomen hebben.

IMG_7625

IMG_7626

IMG_7627

IMG_7629

IMG_7635

IMG_7637

IMG_7641

IMG_7645

Na de natuur is het tijd voor een streepje cultuur: we lopen even binnen in de prachtige katholieke kerk in neobyzantijnse stijl van Saint-Chrysole in Komen. Magnifiek! Al deelt duidelijk niet iedereen mijn enthousiasme voor kerken en glasramen. 😉

IMG_7649

IMG_7654

IMG_7656

IMG_7657

IMG_7664

Van al dat wandelen krijgt een mens honger, dus stoppen we onderweg voor een late lunch (het is ondertussen al 14u) in Italiaans restaurant La Storia. Iedereen kiest voor pizza of spaghetti, maar ik doe graag tegendraads en ga voor de kroketjes met Italiaanse ham en burrata. Lekker!

IMG_7665

IMG_7673

IMG_7675

IMG_7676

IMG_7685

IMG_7687

IMG_7688

We maken onze wandeling verder af en nemen rond 17u afscheid van onze vrienden. Zij rijden nog even langs familie en mijn vriend en ik vertrekken richting Geel om de jongedames bij hun ouders af te leveren. De papa is spijtig genoeg aan het werk, maar de mama heeft aperitiefhapjes voorzien voor ons. Supervriendelijk, maar we hebben zoveel geaperitiefd dit weekend dat mijn vriend en ik even ons verzadigingspunt bereikt hebben. De jongedames delen enthousiast de verhalen van ons weekend met hun mama. En dan is het tijd om afscheid te nemen, want mijn vriend en ik moeten nog een uur terug rijden naar Leuven.

Moe maar tevreden na een fijn weekend kruipen we in bed. Volgend jaar opnieuw, maar dan zonder pretparkbezoek, wat mij betreft.