Toch een hardnekkig beestje, dat coronavirus. En dus mag ik de komende week braaf van thuis uit werken. Wel jammer van het geplande uitstapje in Brussel met een vriendin. Dat zullen we moeten uitstellen naar een alter moment. Blah.
COVID-19
Tweede boosterprik: check!
Laat ons hopen dat nu ik deze herfst en winter van dat onfortuinlijke virus bespaard blijf!
Eerste dosis moderna: check!
En ik kreeg er nog gratis en voor niks een mooi fietstochtje heen en terug naar de Brabanthal bij cadeau. Een goede besteding van mijn middagpauze, want anders had ik toch maar doorgewerkt. Echt onder de indruk van de efficiënte organisatie ter plekke, moet ik zeggen. Op dat kwartier wachten na de prik na, was het letterlijk binnen en buiten.
En nu aftellen naar mijn tweede dosis! Ik ruik de vrijheid!
Guess who’s back from the orange zone?
Mijn vriendje! Net op tijd in België geland voordat Genève om 16u weer een rode zone wordt. Over hoerenchance gesproken, want dat wil zeggen dat hij niet in quarantaine moet! Joy!
Twee keer negatief!
Dat wil zeggen dat ik vanaf nu officieel uit corona-quarantaine mag! Al zou ik dat volgens de nieuwe regels die vanaf 1 oktober ingaan in principe dinsdag al gemogen hebben, want ik had een negatieve test op zak die op dag vijf na het hoog-risicocontact was afgenomen.
Maar goed, het is altijd fijn om zeker te zijn. Dus nu kan ik dit weekend met een gerust gemoed de trein naar Herentals nemen.
Negatief!
Nog nooit werd het woord negatief zo positief onthaald als vandaag. Al vond ik het wel ontluisterend te moeten vaststellen dat het 72 uur duurde alvorens ik over mijn resultaten kon beschikken.
In quarantaine
Deze namiddag minder goed nieuws gekregen. Eén van de collega’s met wie ik maandag in vergadering zat, heeft positief getest op COVID-19. Gelukkig heeft hij geen symptomen en gaat het verder prima met hem. Uiteraard belde ik meteen naar mijn dokter van zodra ik het nieuws hoorde, om zo snel mogelijk zelf een test te laten afnemen. Dat kon gelukkig nog vlak voor sluitingsuur.
Terwijl ik ongeduldig zat te wachten tot ik op mijn fiets kon springen om mij als de bliksem naar de terreinen van OHL te begeven, kreeg ik telefoon van een vriendelijke dame verantwoordelijk voor de contact tracing. Ze bezorgde mij alle nodige informatie zodat ik gratis een test kon laten afnemen en deelde mij mee dat ik (en de andere aanwezigen van mijn team die op de vergadering waren) tot maandag 28 september in quarantaine zal moeten. Dat is uiteraard een stevige streep door mijn rekening, want ik had de komende werkweek gepland vier keer naar Brussel te gaan om een aantal vergaderingen fysiek mee te maken, maar goed, iedereen zal het met mijn digitale aanwezigheid moeten stellen. En ook het gepland kennismakingsetentje met de vriendin van mijn vader zal even de koelkast in moeten. Liever dat dan ongewild iemand ziek maken.
Het afnemen van die test viel trouwens heel goed mee. Ik zal niet zeggen dat het aangenaam was, maar ik had mij aan veel erger verwacht. Ik kreeg zelfs complimentjes voor mijn koelbloedigheid van de zeer sympathieke arts die de test afnam.
En nu is het wachten op de uitslag.
Virtueel verjaardagsfeestje
Ter ere van de verjaardag van onze kameraad-whiskyliefhebber organiseerden we een klein virtueel feestje. Toegegeven, de opkomst was met drie personen erg beperkt te noemen, maar we kunnen het er allemaal over eens zijn dat het de kwaliteit is die telt en niet de kwantiteit. Mijn vriend en ik trokken een flesje rode wijn open, terwijl onze kameraad genoot van een geuze met een infusie van basilicum (I know, ik vond het ook een bizarre combinatie).
Naast het uitwisselen van coronavirus war stories, hadden we het ook over de afstand die onze kameraad van zijn vriendin scheidt, die in Australië woont. Op zich al niet evident om zo’n long distance relationship te onderhouden in normale tijden, al slagen ze daar wonderwel in. Maar op dit moment is het zelfs niet mogelijk om te voorspellen wanneer ze elkaar opnieuw fysiek zullen kunnen vastpakken. Ik sympathiseer enorm, want ik mag er niet aan denken in deze periode van mijn vriend gescheiden te zijn. Ok, helemaal alleen is onze kameraad niet: zijn twee dochters komen regelmatig over de vloer, maar toch, je partner moeten missen op dit moment, het is niet evident. En dan mogen we ons nog gelukkig prijzen dat de moderne communicatiemiddelen contact houden zo eenvoudig maken. Dat was vroeger wel anders.
Enfin ja, het was fijn om te kunnen bijkletsen en het deed deugd te horen dat het, gezien de omstandigheden, goed ging met onze kameraad.
PS: Het ideale tegengif in coronatijden: chocolade van Bittersweet!
En als uitsmijter nog een mooie zonsondergang:
Home cooked food!
Als er één drastische verandering is die deze coronavirussituatie in mijn leven teweeg gebracht heeft, dan is het wel het feit dat ik schoorvoetend mijn kookkunsten vanonder het stof gehaald heb. Toegegeven, onder het toeziend oog van mijn vriend, die duidelijk de masterchef in huis is. Maar hey, toch al een paar keer in de potten geroerd tijdens deze lockdown. Deze avond bereidden mijn vriend en ik een wokgerecht met rundsvlees, paddenstoelen en broccoli. Helemaal niet slecht, al zeg ik het zelf!
En daar kregen we nog gratis een spectaculaire zonsondergang bovenop!
Lang leve de moderne technologie
Want hoe zouden we ander met elkaar communiceren in deze barre tijden (just kidding, of course, ik ben mij er terdege van bewust dat mijn vriend en ik niet veel hebben om over te klagen)? Dankzij Zoom, Facetime, Whatsapp en Microsoft Teams is het mogelijk om via een scherm met elkaar te communiceren en hoewel ik het ermee eens ben dat er niets boven ‘the real thing’ gaat, het doet echt deugd een beetje het gevoel te hebben dat je er een sociaal leven op nahoudt.
Deze avond spraken we af met onze vrienden uit Herent en hun twee getalenteerde dochters. Door het coronavirus konden de twee jongedames hun favoriete hobby, acrogym, helaas niet meer beoefenen, maar dat hield hen alleszins niet tegen om thuis de gekste capriolen uit te halen. Huiswerk maken stond duidelijk niet al te hoog op hun lijstje. De dames hebben genoeg brains om zich aan een snel tempo door de opgelegde oefeningen te werken.
Onze vrienden stelden het ook goed. Allebei hard aan het werk van thuis uit. En hoewel ze familieleden hadden die getroffen waren door het virus, was niemand van hun naasten zo ziek dat een ziekenhuisopname zich opdrong. Opgelucht om dat te horen.
Toch fantastisch dat de moderne technologie ons de mogelijkheid biedt om sociale contacten in stand te houden. En superblij dat (voorlopig) niemand die ik ken ernstig getroffen is door het virus. Laten we hopen dat dat zo blijft.