Mijn vriendje! Net op tijd in België geland voordat Genève om 16u weer een rode zone wordt. Over hoerenchance gesproken, want dat wil zeggen dat hij niet in quarantaine moet! Joy!

Nog nooit werd het woord negatief zo positief onthaald als vandaag. Al vond ik het wel ontluisterend te moeten vaststellen dat het 72 uur duurde alvorens ik over mijn resultaten kon beschikken.

Deze namiddag minder goed nieuws gekregen. Eén van de collega’s met wie ik maandag in vergadering zat, heeft positief getest op COVID-19. Gelukkig heeft hij geen symptomen en gaat het verder prima met hem. Uiteraard belde ik meteen naar mijn dokter van zodra ik het nieuws hoorde, om zo snel mogelijk zelf een test te laten afnemen. Dat kon gelukkig nog vlak voor sluitingsuur.

Terwijl ik ongeduldig zat te wachten tot ik op mijn fiets kon springen om mij als de bliksem naar de terreinen van OHL te begeven, kreeg ik telefoon van een vriendelijke dame verantwoordelijk voor de contact tracing. Ze bezorgde mij alle nodige informatie zodat ik gratis een test kon laten afnemen en deelde mij mee dat ik (en de andere aanwezigen van mijn team die op de vergadering waren) tot maandag 28 september in quarantaine zal moeten. Dat is uiteraard een stevige streep door mijn rekening, want ik had de komende werkweek gepland vier keer naar Brussel te gaan om een aantal vergaderingen fysiek mee te maken, maar goed, iedereen zal het met mijn digitale aanwezigheid moeten stellen. En ook het gepland kennismakingsetentje met de vriendin van mijn vader zal even de koelkast in moeten. Liever dat dan ongewild iemand ziek maken.

Het afnemen van die test viel trouwens heel goed mee. Ik zal niet zeggen dat het aangenaam was, maar ik had mij aan veel erger verwacht. Ik kreeg zelfs complimentjes voor mijn koelbloedigheid van de zeer sympathieke arts die de test afnam.

En nu is het wachten op de uitslag.