Klinken op de vriendschap in Victor Bozar Café en BrewDog

Gisterenavond had ik afgesproken met een oud-studiegenoot die nu in Mechelen woont, maar net als ik in Brussel werkt. Origineel kon je de plek die ik had uitgekozen voor het diner niet echt noemen, want net als bij onze vorige afspraak had ik een tafel voor twee in het Victor Bozar Café gereserveerd. Naar goede gewoonte was ik eerst op de plek van afspraak en maakte ik van die gelegenheid gebruik om nog wat mails te beantwoorden. Een paar minuten later wandelde mijn date het restaurant binnen met een prachtige bos bloemen! Helaas waren de bloemen niet voor mij bestemd, maar voor zijn vrouw. Ze vierden namelijk de volgende dag hun huwelijksverjaardag. Wat een romanticus!

Mijn oud-studiegenoot wilde de bloemen eerst gewoon naast mij op de zitbank leggen, maar dat leek me toch geen goed idee. Ik vroeg heel vriendelijk aan onze ober of we een emmer voor de bloemen konden krijgen en prompt verscheen er een met water gevulde ijsemmer aan onze tafel. Wat een service!

IMG_1625

Vervolgens genoten we samen van een lekker hoofdgerecht en omdat de porties bij Victor Bozar heel redelijk zijn, hadden we allebei nog plek voor een dessert. Want ja, hoe kon ik neen zeggen tegen het dessert van de dag? Een overheerlijke sabayon!

IMG_1623

IMG_1626

IMG_1627

Terwijl ik en mijn date gezellig aan het eten zaten, was mijn vriend met Swissair onderweg naar België. Ik had mijn vriend op voorhand gezegd dat ik een afspraak had met onze kameraad en dat ik hem van zodra hij geland was zou laten weten of het nog de moeite was om te vervoegen. Dus na het dessert vroeg ik of onze kameraad nog iets wilde drinken. En jawel, dat was het geval. We zakten met ons tweetjes af naar de Brewdog vlakbij Brussel-centraal en, na ongetwijfeld een memorabele spurt om de trein in Zaventem te halen, sloot mijn vriend rond kwart na negen aan bij ons gezelschap. Onze kameraad en ik hadden al een flesje witte wijn achter de kiezen, dus mijn vriend had een lichte achterstand, die hij snel wegwerkte met een speciaal biertje. 😉

We bleven nog meer dan een uur plakken in de Brewdog om vervolgens ietwat aangeschoten de trein terug naar Leuven en Mechelen te nemen. Echt een supertoffe avond. Voor herhaling vatbaar!

Samen naar 2025

Vandaag bracht ik samen met mijn collega’s van het management en middenkader door in het literair salon van Muntpunt voor een brainstorm over de toekomstplannen van het komende jaar en het verder op poten zetten van ons stakeholdermanagement. En omdat hersenen nu eenmaal brandstof nodig hebben, was dit meteen de ideale gelegenheid om ‘s middags met alle collega’s samen te tafelen bij de L’Ogenblik, een klassiek Brussels restaurant waar het personeel werkelijk geen woord Nederlands kan, gelukkig is het eten er lekker. Spijtig genoeg was er ergens een miscommunicatie ontstaan (lost in translation?), want onze veggie collega’s kregen net als de rest van het gezelschap als voorgerecht ravioli met wild voorgeschoteld. Gelukkig werd dit euvel snel rechtgezet en kregen onze collega’s, iets later dan gehoopt, toch een veggie voorgerecht geserveerd. Klinken deden we (nog) niet: omdat er in de namiddag hard gewerkt moest worden, hielden we het alcoholvrij. Al was het dessert op zich al voldoende om voor een stevige namiddagdip te zorgen. Veel te zwaar!

IMG_0126

IMG_0129

IMG_0131

Na rond een uur of vijf de laatste conclusies geformuleerd te hebben, gingen we met ons gezelschap van zo’n twintig personen op zoek naar een plek om op het nieuwe jaar te kunnen klinken. Helaas had niemand van de staf eraan gedacht dat je met zo’n grote groep best reserveert, waardoor onze groep wat besluiteloos stond te talmen in de Brusselse straten. Uiteindelijk nam ik dan maar het initiatief en stelde ik voor naar de Brewdog te gaan, een gigantisch grote bar vlakbij Brussel-centraal. Bleek dat wij niet de enige groep waren die op het nieuwe jaar wilden klinken, want het café zat al stampvol. Er was wel nog een gedeelte leeg, maar dat was gereserveerd voor een heel grote groep die nog moest komen. Ik trok mijn stoute schoenen aan en vroeg aan de organisator van de bijeenkomst of we misschien voor één drankje gebruik konden maken van de gereserveerde plek. De organisator zei dat dat geen enkel probleem was. Alleen deed het personeel van de Brewdog zelf daar om één of andere reden wat moeilijk over. Uiteindelijk mochten we tot mijn grote opluchting toch plaatsnemen op de stoelen en banken en konden we alsnog een drankje bestellen om te klinken op het nieuwe jaar. Al bleek de whisky sour niet echt een succes te zijn…