bozar

Sensatie en Sensualiteit

Een tijdje geleden had ik het geluk om via mijn werk de tentoonstelling Sensatie en Sensualiteit. Rubens en zijn erfenis te kunnen bezoeken. Iets minder dan twee uur lang werden we door een gids in Bozar rondgeleid. Het was even wennen aan de veelvuldige langgerekte “euh’s” waarmee de uitleg van de gids doorspekt was, maar haar enthousiasme maakte dit meer dan goed. Bij elk meesterwerk van Rubens wist ze wel een interessante anekdote te vertellen (zo blijkt dat Rubens wel een beetje een oude snoeper was die op de rijpe leeftijd van 53 jaar hertrouwde met een jonge deerne van amper 16 jaar). Maar Rubens was natuurlijk eerst en vooral een geniaal schilder. Wat een fantastische erfgoed heeft het atelier van Peter Paul Rubens ons nagelaten. Ik was echt onder de indruk van de werken die na zovele jaren nog niets aan zeggenschap ingeboet hebben.

De tentoonstelling Sensatie en Sensualiteit. Rubens en zijn erfenis is opgedeeld in zes thema’s: geweld, macht, lust, compassie, elegantie en poëzie en bevat niet enkel de absolute topstukken van Rubens, maar ook werken van kunstenaars die zich door zijn werk lieten inspireren. Zo worden werken van Van Dyck, Manet,Rembrandt en zelfs Picasso geconfronteerd met de voorbeelden van het genie Rubens. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat de werken van Rubens in de meeste gevallen echt wel superieur zijn. Het was alleszins interessant om te zien hoe ver (in tijd en ruimte) de invloed van Rubens reikt.

Ik heb enorm genoten van deze tentoonstelling en ik besef maar al te goed dat ik met mijn gat in de boter ben gevallen dat ik een werkgever heb die zulke uitstappen mogelijk maakt.

Als uitsmijter: er is zelfs een soundtrack bij deze geweldige tentoonstelling!

Frida Kahlo

De tentoonstelling van Frida Kahlo in de Bozar stond al lang op mijn verlanglijstje en ja, op het allerlaatste nippertje (de tentoonstelling loopt dit weekend af) zijn we er toch nog geraakt. Voor we ons in de wereld van Frida onderdompelden, aten we een snelle sushihap in restaurant Anata. Zeker niet de beste sushi die ik ooit at, maar we kregen snel ons eten en het was niet duur. Al wist mijn vriend me te vertellen dat de toiletten niet zo geweldig waren.

De tentoonstelling zelf bestond uit een bescheiden collectie werken. De schaars verlichte ruimte met enkel verlichting op de schilderijen deed de werken alle eer aan. Alleen maakte de schaarse verlichting het moeilijk om het programmaboekje te lezen. Ook jammer dat het er superdruk en bijgevolg superwarm was. Frida Kahlo is een persoonlijkheid die tot de verbeelding spreekt en haar schilderijen zijn afspiegelingen van haar turbulente en tragische leven. De beeldtaal die ze gebruikt spreekt veel mensen aan, dat is zeker.

Gelukkig lukte het mits wat manoeuvreerwerk toch om elk schilderij van dichtbij te bewonderen. Alleen jammer dat de slideshow van foto’s en dagboekfragmenten zo klein geprojecteerd werd. De onderschriften van de foto’s waren bijna niet te lezen en technisch leek het me perfect mogelijk om de projectie te vergroten.

Ook heel leuk om te bekijken waren de Alebrijes, Mexicaanse fabelachtige figuren van papier-maché of hout.

Een klein uurtje is ruim voldoende om de tentoonstelling te bezoeken, maar ik vond het zeker de moeite waard.

China@Bozar

Mag ik jullie deze geweldige tentoonstelling in de Bozar aanbevelen? Donderdagavond, na een walking dinner in een internationaal gezelschap (ik sprak met mensen uit Nederland, Engeland, Italië, Bulgarije en Oekraïne), kregen we de gelegenheid om deze tentoonstelling in de Bozar te bezoeken. Ik werd echt van mijn sokken geblazen door de fascinerende, duizenden jaren oude objecten.

Doordat ik in een boeiend gesprek met een collega verwikkeld was, kon ik echter niet mijn volle aandacht aan de objecten in de tentoonstelling schenken. Maar wat ik zag, smaakte naar meer. Ik zal dus zeker nog eens terug gaan. Bij voorkeur op een donderdagavond als ik geen Russisch heb, want op donderdag blijft de Bozar open tot negen uur ‘s avonds. Ideaal om op je gemak na het werk eeuwenoude kunstvoorwerpen te bewonderen.

BGGD #14

Eindelijk nog eens een Brussels Girl Geek Dinner in onze sympathieke hoofdstad! Ik heb het even opgezocht, het was al bijna een jaar geleden dat ik nog een Girl Geek Dinner bijwoonde. Maar dit keer had ik op donderdagavond 13 augustus geen enkele verplichting en zorgde ik ervoor dat mijn naam op de gastenlijst stond.

Met Els Vermang hadden de organisatoren een zeer boeiende spreker in huis gehaald. Vol passie sprak Els over de realisatie van de kunstwerken van LAb[au] waarbij gebruik gemaakt wordt van de modernste technologie. Van al de girl geek dinner-presentaties die ik al meegemaakt heb, vond ik dit één van de boeiendste. Al moest ik me tot het uiterste inspannen om alles goed te verstaan. De akoestiek in de Bozar liet te wensen over, zeker als je op de laatste rij zat (wat misschien niet zo’n strategische keuze was). De Dexia-toren in Brussel kende ik natuurlijk, maar het interactieve kunstwerk dat LAb[au] realiseerde met de verlichting van de toren, had ik om de één of andere reden gemist (waarschijnlijk omdat het rond de kerstperiode was). Jammer, want het spreekt me aan om als toeschouwer zelf te kunnen ingrijpen in een kunstwerk.

Vóór de uiteenzetting van Els Vermang pikte ik nog de tentoonstelling van de Young Belgian painters Award 2009 mee. Niet alle werken spraken me aan. Sprongen er voor mij uit: de foto’s van Winterslag van Lara Mennes (het Limburgse mijnverleden boeit me sowieso), het grappige kaartenkasteel van Caroline Pekle (ik heb me moeten inhouden om het geen duwtje te geven) en de fascinerende installatie Frameworks 5x5x4 van Els Vermang.

De avond werd afgesloten met lekkere, verzorgde broodjes, stukjes quiche, gazpacho, glaasjes witte wijn, dessertjes en fijne gesprekken. De Bozar mag nog eens een girl geek dinner hosten, wat mij betreft. 😉

Rest me nog Clo te bedanken voor alweer een geslaagd event.