alumni

Alumni-etentje bij Mykene

Na de succesvolle editie van vorig jaar, tekenden mijn vriend en ik opnieuw present voor het jaarlijkse alumni-etentje van onze oud-studentenvereniging. Dit jaar was de plaats van afspraak restaurant Mykene in de Muntstraat.

Ook deze editie hadden we de gelegenheid om opnieuw te connecteren met een oude kameraad (eentje voor wie ik ooit nog als referentie gediend heb! hij heeft de job gekregen ;-)). De kameraad woont tot mijn grote verbazing eigenlijk gewoon bij mij om de hoek. Vreemd dat we elkaar nog nooit tegen gekomen zijn in het Leuvense. Moeten zeker binnenkort nog eens afspreken om iets te gaan drinken.

Qua tafelkeuze hadden we dit keer wel minder geluk, we zaten aan tafel bij iemand die aan één stuk door babbelt en daardoor ook alle aandacht naar zich toe zuigt. Niet dat ik daar niet tegen op kan, maar gisteren ontbrak de energie mij een beetje. En het lukte ook niet echt om contact te leggen met de jongere generatie, die duidelijk allemaal nogal schuchter van aard zijn.

Een mindere editie, wat mij betreft, gelukkig was de bloemkoolsteak wel lekker!

Bloemkoolsteak:
IMG_6203

Alumni-etentje

Ik moet zeggen dat ik mij zelfs niet meer kon herinneren wanneer mijn vriend en ik voor de laatste keer een alumni-etentje van onze oud-studentenvereniging hadden bijgewoond, maar gelukkig heb ik een blog die mij kan vertellen dat dat in april 2015 was. Yikes, wist zelfs niet dat dat al zo lang geleden was. Natuurlijk volgden daarna de verhuis naar Zwitserland, de terugkeer naar België en een kleine pandemie, maar kijk, nu kwam het toevallig uit dat zowel mijn vriend als ik deze maandagavond in het land waren en ons vrij konden maken. Dus ja, waarom niet nog eens gaan kijken hoe de jonge generatie het stelde.

Het deed me alleszins plezier om te zien dat onze studentenvereniging nog even vitaal als vroeger is, zij het iets professioneler georganiseerd dan in onze tijd. Ook fijn om vast te stellen dat er nog steeds een aantal dames stand houden in deze voornamelijk mannelijke vereniging. De opkomst voor het etentje was alleszins zeer hoog. In totaal zaten we met 29 leden en oud-leden aan tafel. Een ideale gelegenheid om een aantal oude bekenden terug te zien. Zo zat ik naast een kameraad die ik eerlijk gezegd wat uit het oog verloren was (ironisch genoeg doordat hij verhuisde naar Zürich in Zwitserland). Al moet ik toegeven dat het jaar voor zijn verhuis onze relatie iet of wat getroebleerd geraakte. Maar hey, zand erover. We zijn ondertussen ouder en wijzer geworden.

De Blauwe Schuit zou eerlijk gezegd niet mijn eerst keuze geweest zijn qua restaurant, maar het was zeker gezellig zitten op het mooie terras. Doordat we buiten zaten was het makkelijk om wat rond te wandelen en ook aan de andere tafels een praatje te gaan maken. Ik had hele fijne gesprekken met mijn tafelgenoten. Erg geboeid door de doctoraatsstudent sterrenkunde die naast me zat en die wat meer toelichting gaf bij het onderwerp van zijn doctoraat. Niet dat ik het onderwerp hier zou kunnen herhalen, waarschijnlijk een glaasje cava te veel op. 😉

Het eten was spijtig genoeg behoorlijk middelmatig en toen sommige mensen nog dessert wilden bestellen, waren ongeveer alle desserts op de kaart niet meer beschikbaar. Ik hield het bij een glas sangría als dessert. Het is zomer voor iets, he.

IMG_1433

Volgende keer probeer ik zeker weer van de partij te zijn!

Alumni-etentje

De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik in eerste instantie niet zoveel zin had in dit alumni-etentje. De huidige ploeg aan het stuur van mijn oud-studentenvereniging ligt me niet zo goed. Maar enfin, als oude zak moet je je niet moeien met de nieuwe generatie. Het is hun recht om de vereniging een nieuwe richting te geven en nieuwe modellen van dienstverlening te ontwikkelen.

Een goeie vriend en mede-oude zak liet echter een dag op voorhand weten dat hij wat vroeger in Leuven zou zijn voor een vergadering en vroeg of er iemand zin had om samen met hem te aperitieven. Aangezien ik die dag thuis werkte om wille van de staking, zag ik dat zeker zitten. We sprake om kwart na zes af aan de Kotmadam (for old times sake) en gingen van daar uit op zoek naar een terras in de zon. Helaas valt er rond dat tijdstip niet meer veel zon te bespeuren in het Leuvense en de paar terrassen waar wel nog een streepje zon op viel, die waren natuurlijk allemaal bezet.

Uiteindelijk belandden we op het in de schaduw liggende terras van de Savoye. Beetje frisjes, maar gelukkig was het gezelschap hartverwarmend en waren er fleece dekentjes om mij warm te houden. Een glaasje roze prosecco deed de rest. Het was fijn om wat meer te vernemen over de nieuwe job van mijn vriend en onze plannen voor de toekomst. Ik ben er zeker van dat hij het schitterend zal doen.

Om acht uur hadden we afgesproken in de Wiering (ik weet niet hoe dat met jullie zit, maar ik ben echt geen fan van de Wiering: middelmatig eten en slechte bediening). In totaal waren we met vijftien oudgedienden en een stuk of tien huidige medewerkers. En zoals dat meestal gaat als je ergens geen zin in hebt, blijkt het achteraf toch erg meegevallen te zijn. Ik had een heel fijne avond en genoot ervan al die oude bekenden nog een keer terug te zien.

Oja, mijn pangasiusfilet was effectief zeer middelmatig en de bediening vond het niet nodig om regelmatig nog eens te komen informeren of we nog iets wilden drinken. Typisch de Wiering.

IMG_6847

Alumnibijeenkomst

Donderdagavond brachten mijn vriend en ik door in het gezelschap van de nieuwe en oude medewerkers van onze studentenvereniging. Een jaarlijkse traditie door mezelf in gang gezet toen ik nog actief was binnen de vereniging en die nu wordt verdergezet door de nieuwe generatie.

We hadden afgesproken in The Lodge in Heverlee en waren met een stuk of zestien personen. Een mooie opkomst! Wat mij nog het meest tevreden stelde, was het feit dat er maar liefst vier vrouwen aan tafel zaten! Ikzelf, een andere alumnus (alumna?) en twee spiksplinternieuwe medewerksters. Het vermelden waard, vooral als je weet dat er sinds het ontstaan van onze vereniging in 1994, slechts drie  vrouwen medewerker geweest zijn. Maar nu staat de teller dus op vijf, bijna een verdubbeling!

Al was het ook confronterend te zien hoe jong die nieuwe medewerkers wel niet waren (of hoe oud dat wij ondertussen geworden zijn). We zaten aan tafel met mensen die nog nooit van Terbank of MUD’s gehoord hadden en voor wie het internet altijd aanwezig geweest is in hun leven. Maar de jonge mensen aan tafel zaten vol ambitie en wie weet, misschien gaan zij de wereld wél veranderen.

Een fijn weerzien

Vrijdagavond bracht ik door in het gezelschap van één jongedame en zestien charmante heren. De Ming was het decor voor de jaarlijkse reünie van leden van mijn oud-studentenvereniging, die voor de allereerste keer sinds 2001 (man wat vliegt de tijd) niet door mij georganiseerd werd. Mijn vriend moest spijtig genoeg afhaken wegens ziekte. En dat was zonde, want de avond vloog voorbij. Fijn om al die oude bekenden nog eens terug te zien en herinneringen aan vroeger op te halen. Per slot van rekening ben ik toch een groot deel van mijn eerste en tweede universitaire studie lid geweest van deze vereniging. Het verbaasde me echter hoe snel de herinneringen beginnen te vervagen. Gelukkig kan ik bij het herinneringen ophalen rekenen op al die andere hersenen én is er fotografisch bewijsmateriaal.

Ik kijk al uit naar volgende jaar.

Vrijdagavond

Alumnibijeenkomst van licentiaten informatica en hun partners. Het gebeurt niet vaak, maar ik had er totaal geen goesting in. Jaja, en dat voor iemand die altijd op de eerste rij staat als het over feestjes gaat. Zelfs het vooruitzicht interessante nieuwe mensen te leren kennen, kon me niet over de streep trekken. Mijn vriendje was echter één van de organisatoren, dus kon ik niet afwezig blijven. Dik tegen mijn goesting sleepte ik me naar restaurant De Klimop en het eerste kwartier heb ik zowat zitten zuchten en naar het plafond zitten staren. Tot ik mezelf bedacht dat dit een absoluut belachelijk houding was en ik beter wat moeite kon doen om mij te amuseren. Ik bestelde mij een glaasje cava, leerde de mensen rondom mij aan tafel kennen, at een overheerlijke filet pur met champignonsaus en guess what, ik amuseerde mij geweldig.

Les geleerd: mokken is een nutteloos tijdverdrijf.