Saturdagy night

Gisterenavond hadden mijn vriend en ik een diner date met een bevriend koppel K en R. We zien K en R gemiddeld twee keer per jaar, dus is het steeds een plezier om bij te babbelen. Onze levens zijn zeer verschillend. K en R hebben al twee kindjes en zijn helemaal gesettled. Toch klikt het geweldig goed en gaan de gesprekken over veel meer dan alleen maar kindjes.

Ik kan me de eerste keer dat ik K zag nog levendig herinneren. Dat was op FOSDEM, nerd-event bij uitstek. Ik zat naast hem aan tafel en hij heeft toen in geuren en kleuren de bevalling van zijn vrouw uit de doeken gedaan. Ik was er even niet goed van. 😉

Anyway, het was heel erg gezellig gisterenavond. Na lang nadenken (er zijn ook zoveel restaurants in Leuven) hadden we een tafeltje voor vier gereserveerd bij het Afrikaans restaurant Isimbi. Voor maar twintig euro aten we daar een voorgerecht, hoofdgerecht en dessert. En het smaakte voortreffelijk. Je moet wel beetje een knoflookliefhebber zijn, want toen ik vanochtend opstond, proefde ik de smaak van knoflook nog steeds in mijn mond. 😉

Een wijze uitspraak van K, die ik jullie niet wil onthouden en waar ik me wel in kan vinden: “Veel mensen leven hun leven, in plaats van dit te controleren. Als er dan iets mis gaat, is het altijd de fout van iemand anders, nooit hun eigen fout. Terwijl je zelf mogelijkheden genoeg hebt om je leven te veranderen, als je dit wil.” Een interessante avond, voorwaar.

Italiaans

Vanochtend in de Italiaanse les zijn we aan een nieuw hoofdstuk begonnen met als onderwerp het beschrijven van mensen. Om een beetje op te warmen, moesten we in groepjes van twee praten over een persoon waar we goed mee kunnen opschieten en uitleggen wat we net leuk vinden aan die persoon. Na zo’n groepsgesprekje pikt de juffrouw er meestal een paar leerlingen uit om in het algemeen wat fouten te kunnen verbeteren.

En wie is haar favoriete slachtoffer? Jawel, mijn allerliefste vriendje, natuurtalent Italiaans. :-) Dus vraagt de juffrouw aan hem: “Con chi vai molto daccordo?” Evident antwoord van mijn vriendje (voor de slechte verstaander: mijn vriendje vindt mij wel een toffe, ja). Volgende vraag van de juffrouw: “Perché?” Mijn vriendje: “Euh, perché parla molto…” Stilte. En dat was het enige wat hij wist te verzinnen!

Waar is de romantiek?! 😉

Werkonderbreking

Nadat we gisteren meer dan een halve dag zonder water gezeten hebben, gaf vandaag onze netwerkconnectie de geest. Eén uur zonder netwerk, het gezucht en gesteun was niet van de poes. 😉 Benieuwd wat er morgen defect zal zijn…

Het zal mij eerlijk gezegd worst wezen, want morgen ben ik lekker op verplaatsing naar een studiedag. Een beetje netwerken om de week af te sluiten. Plezant. :-)

Ramp, ramp!

De watertoevoer is nog steeds niet hersteld en nu kan er geen koffie meer gezet worden! De productiviteit daalt hier zienderogen. 😉 (Al een geluk dat ik geen caffeïne nodig heb om mijn motor draaiende te houden.)

Update: Rond een uur of half drie was het probleem opgelost. En het leven ging weer zijn gewone gangetje.

Een dag te laat

Maar toch wil ik nog even de aandacht vestigen op de voorbije Werelddag van Verzet tegen extreme armoede. Extreme armoede is niet alleen een zaak van ontwikkelingslanden, ook in België zijn er mensen die tussen de mazen van het verzorgingsnet doorglippen, die op straat leven, die van dag tot dag (over-)leven omdat ze geen andere keuze hebben.

Armoede is een onrecht dat de wereld uit geholpen moet worden. Voor het grootste deel is dit natuurlijk werk voor beleidsmakers, maar ook als individu kan je je steentje bijdragen. Door je ogen niet te sluiten voor de ellende van anderen. Of door bijvoorbeeld deel te nemen aan de 16de voedselinzameling van de Voedselbanken. Deze actie loopt nog tot en met vandaag (18 oktober). Wat rijst, een beetje pasta en blikvoer, meer hoeft die bijdrage niet te zijn. Een paar euro’s om de minderbedeelden aan eten te helpen. Een mooi initiatief, toch?

Mijn arme blaas

Vannacht of vanmorgen is de hoofdleiding gesprongen in het gebouw waar ik werk. Gevolg: de watertoevoer is afgesloten en het is verboden naar het toilet te gaan. U kan zich de ontzetting bij de vrouwelijke werknemers hier al levendig voorstellen, zeker? Gelukkig kwam er snel een bevredigende oplossing uit de bus: we mogen met z’n allen naar het toilet in het hotel hier tegenover en als troost voor het geleden ongemak krijgen we gratis fruitsap en cake van de Grote Baas.

En zo weten jullie meteen wat hier het gespreksonderwerp van de dag is.

Club Swing

Vanavond begaf ik mij blijgezind naar de Sportoase voor mijn tweewekelijkse groepsles Club Swing. Jaja, die verdomde pasjes beginnen zowaar te lukken. Dat wil zeggen dat ik net iets minder op een dansende olifant lijk. 😉

Wie stond daar echter tot mijn grote verbazing een paar plaatsen achter mij in de (veel te lange) rij aan de kassa te wachten op een ticketje (het betaalsysteem van de Sportoase is zwaar voor verbetering vatbaar)? Tante L, de ex-vrouw van nonkel K en nonkel K zijnde de bereidwillige ziel die mijn dakloze vriend en ik opgevangen heeft.

Ik moet zeggen, het doet toch wel wat raar, in het bijzijn van een (schoon-)tante met je bips staan draaien ende zwaaien. Maar goed, ik wen er best aan, want ze vond het plezant en was zeker van plan om meer te komen.

Hip!

Nieuw tv-programma

Naar ‘t schijnt is er iets nieuws op tv. Iets met Willy’s en Marietten (An heeft mij in het oor gefluisterd dat het eigenlijk Marjetten is). De jongens van mijn werk geraakten er gisteren tijdens de lunchpauze maar niet over uitgepraat.
“Dat met die aliens, joh, niet te doen. En die ontrouwe vent.”
“En dat met Fata Morgana.”
Hilariteit alom. Ze hebben ongeveer de hele aflevering nagespeeld, vermoed ik. En ik, ik voelde mij vereerd getuige te mogen zijn van deze schitterende live-opvoering.