El mar de mi infancia

En mi niñez cada verano mi familia y yo pasábamos dos semanas en el Mar del Norte. Cada año mi madre, mi padre, mi hermano y yo volvíamos al mismo hotel. Los propietarios del hotel eran una pareja de ancianos que nos trataban como amigos. Aunque el hotel era muy viejo, me gustaba muchisimo. Los azulejos antiguos en el suelo, los muebles de madera oscura, las cortinas florales, las sansevieras, los techos altos, el olor de las habitaciones (que me sonaba a mi abuela), el cuarto de baño pasado de moda,… El desayuno era muy simple: con pan, mermelada y jugo agridulce, pero no me importaba. El aroma del café que bebían mis padres en la mañana me hacía feliz, porque sabía que era el inicio de un nuevo día, lleno de experiencias agradables.

Después del desayuno ibamos al mar llevando cubos, palas, rastrillos y cedazos para jugar en la playa. El murmullo del mar, las caricias del viento, el agua salada, el calor del sol en mi piel, el arena mojada bajo mis pies descalzos, el olor particular de la costa que me envolvía, los colores chillones de los bañadores, los gritos agudos de las gaviotas,… son sensaciones que nunca olvidaré.

Mientras nuestros padres se relajaban con un libro en la playa, mi hermano y yo saltábamos las olas y nos tumbábamos en la orilla del mar. Me encantaba bañarme en el mar refrescante, pero no me gustaba el sabor del agua salada en mi lengua. Mi hermano y yo, juntos hacíamos castillos de arena mojada hasta que la marea se les tragaba. A veces nos enterrábamos en la arena, buscábamos conchas para intercambiarlas por aquellas de otros niños o jugábamos a la petanca. Cuando estábamos cansados, nuestra madre nos envolvía en una toalla de baño suave. Después mirábamos las nubes y buscábamos figuras en ellas.

Como me encantaba comer helado, en cuanto oía los gritos del vendedor de helados, corría a mi madre para que me comprara un helado refrescante. Tragaba el helado en algunos momentos. Mi sabor preferido era el chocolate. ¡Naturalmente!
Un día mis padres me regalaron una cometa de colores azul y rojo. Esas vacaciones volar la cometa fue mi ocio favorito. Los movimientos de bailarín de la cometa en el viento me fascinaron. La cometa tiraba de las cuerdas como si quisiera volar con las gaviotas. En cambio las gaviotas se quedaban lo más lejos posible de la cometa.

Al fin de un día en la playa volvíamos a nuestro hotel con los cubos llenos de conchas, el pelo revuelto por el viento, la piel cubierta de una fina película de sudor, arena entre los dedos y cansados por jugar tanto al aire libre.
Hace algunos años la pareja vieja falleció y el hotel ya no existe, borrado como huellas en la orilla, pero los recuerdos se quedarán conmigo para siempre.

(Tegenwoordig moeten wij opstellen schrijven voor de Spaanse les. Dus waarom deze niet delen met het world wide web i.p.v. te laten stof vergaren op mijn harde schijf.)

Fiesta en la clase de español

Vandaag zag de Spaanse les er een tikkeltje anders uit dan gewoonlijk. Eén van onze compañeras de clase trakteerde ter gelegenheid van haar zestigste verjaardag met een glaasje cava en wat hapjes. Het laatste anderhalf uur hadden we bijgevolg rechtstaand rond een tafel met hapjes les. Iedereen weet immers dat met een glas cava in de hand de Spaanse les eens zo vlot gaat. 😉

Que cumpla muchos años más y que nosotros lo veamos!

한국어

Voilà, de kop is eraf. De eerste les Koreaans van het nieuwe schooljaar is achter de rug. Ik moet eerlijk toegeven dat het even slikken was, na tweeënhalve maand geen woord Koreaans meer gesproken of gelezen te hebben. Van mijn goede voornemen om wat Korean drama te kijken, was evenmin iets in huis gekomen. De nieuwe juffouw schoot als een veer uit de startblokken en ik moest echt elke seconde mijn volle aandacht bij de les houden om niet reddeloos verloren te lopen. Niks herhaling, gewoon direct een nieuw thema met nieuwe woordenschat aansnijden. Those Korean teachers don’t mess around.

Niet dat ik klaag, na dit jaar zal ik hopelijk voldoende basis hebben om mij in het Koreaans uit de slag te slaan. Dat wordt veel woordjes van buiten leren.

Bring it on!

Aftellen naar het nieuwe schooljaar

Voilà, bij deze ben ik ingeschreven voor Spaans 9 – Effectiveness A (even wennen aan de nieuwe indeling die het CLT hanteert) en Koreaans Beginner 2. Wel spijtig dat ik mij vanaf september op woensdag zal moeten kapot haasten om ‘s avonds na mijn werk om 18u in de les te geraken en op zaterdagochtend vroeg zal moeten opstaan om de trein naar Brussel te nemen. ‘t Was dat of de salsalessen op maandagavond schrappen. Aangezien salsa de enige hobby is die mijn vriend en ik delen, vond ik het doodzonde om dit op te geven. Een jaartje op de tanden bijten, dus.

Ach ja, what’s another year?

Korean Ceremony

Al sinds de start van het schooljaar stond donderdag 23 juni in mijn agenda geblokkeerd. Toen wist ik natuurlijk nog niet of ik erin zou slagen het eerste jaar Koreaans met succes te doorworstelen, maar na de examens was ik er erg gerust in. Naar goede gewoonte was het weer onduidelijkheid troef. Serieus, wat is er nu zo moeilijk aan om alle geslaagde leerlingen een mailtje te sturen met het exacte aanvangsuur en een woordje uitleg over het evenement? En neen, een facebook-communicatie via een leerling telt niet als officiële communicatie.

Via via vernam ik dat partners welkom waren, dus trommelde ik mijn vriend op met het excuus: er zullen hapjes zijn, Koreaanse Hapjes! Alvorens we aan de hapjes toekwamen, moesten we wel nog eerst één voor één ons diploma op het podium in ontvangst nemen. De eerste keer in mijn leven dat ik zoiets moet doen, zelfs bij de diploma-uitreiking aan de universiteit werd dit niet van ons gevraagd. Jawel, u leest het goed, het podium op voor de Officiële Uitreiking van het Certificaat Beginner 1. En nadien een groepsfoto van de ganse klas, allemaal stralend met hun certificaat. Lichtelijk hilarisch, maar tegelijkertijd was ik stiekem wel een beetje trots op mijn prestatie:

IMG_0158

Nadat het officiële gedeelte achter de rug was, was het de beurt aan de studenten. Een aantel groepjes hadden een act voorbereid om op het podium te brengen. Allemaal in het Koreaans. De opvoeringen overstegen het niveau van een erg amateuristisch schoolfeest niet, maar ik kon de energie die in de voorbereiding gestoken was, wel waarderen. Per slot van rekening moet je het maar doen: het podium opkruipen en het beste van jezelf geven in een vreemde taal. Jammer genoeg verstond ik slechts hier en daar een woord, maar dat geeft me iets om naar te streven, volgend jaar! Natuurlijk had niemand van onze klas iets voorbereid omdat onze juffrouw dit slechts zijdelings ter sprake had gebracht vijf minuten voor het einde van de voorlaatste les van het jaar.

Enfin ja, de optredens hadden wat mij betreft gerust een beetje korter mogen zijn, maar de Koreanen vonden het overduidelijk geweldig om al die buitenlanders hun taal te horen verkrachten. 😉 Gelukkig waren de hapjes uitstekend én overvloedig. Al was ik wel lichtelijk teleurgesteld dat er enkel fruitsap geschonken werd. Stiekem had ik gehoopt dat bij deze feestelijke gelegenheid de 소주 rijkelijk zou vloeien.

Op naar het tweede jaar!

Culinaire zaterdag

Zaterdagen behoren traditioneel tot de drukste dagen in mijn agenda, maar vandaag was zelfs voor een zaterdag uitzonderlijk. Eerst en vooral had ik een heel lijstje boodschappen af te werken: met vier paar schoenen naar de schoenmaker, nieuwe bh’s en een nieuw badpak kopen voor de aankomende vakantie, een bongobon kopen voor de verjaardag van mijn broertje én nieuwe teva’s voor lange zomerse wandelingen. Elke boodschap werd met succes afgehandeld, behalve de aankoop van de nieuwe teva’s. Na de aankoop van maar liefst drie nieuwe, bijzonder prijzige, maar erg mooie bh’s besloot ik dat mijn oude teva’s nog wel een jaartje langer dienst konden doen.

Ik had mijn winkelronde afgestemd op mijn lunchafspraak om 12u in de Baracca en ik arriveerde stipt op tijd op het terras alwaar al twee klasgenootjes Spaans zaten te wachten. (De ironie om te gaan eten in een Italiaans restaurant met de klasgenootjes van de Spaanse les ontgaat me niet.) Ik had een tafel voor tien personen gereserveerd voor de afsluitende lunch van dit schooljaar. Een feestelijke lunch was wel op zijn plaats, want na twee jaar onder de hoede van juffrouw Isabel ons Spaans verfijnd te hebben, gaan de wegen van mezelf en mijn klasgenootjes uit mekaar. Zes van de acht medeleerlingen stopten en onze leerkracht zelf geeft geen les in het zesde jaar Spaans.

We bestelden allerlei tapas, die me spijtig genoeg, wat minder goed bevielen dan de vorige keer dat ik er met de ladies ging dineren. Ik denk dat het vooral aan de keuze van mijn tafelgenoten lag (ik lust alles, dus liet hen kiezen). Mocht ik zelf gekozen hebben, zou ik voor heel andere gerechtjes gegaan zijn (niemand die eraan dacht vitello tonnato te bestellen, stel je voor!). Bevielen me wel uitstekend: de fregola sarda, de polpo salad en de pizza cremosa. Wat pizza’s betreft, blijft de Baracca op eenzame hoogte staan. Alleen moesten we wel heel erg lang wachten op onze pizza’s. Sommige van mijn tafelgenootjes begonnen al ongemakkelijk op hun stoel te schuiven omdat ze vreesden de match van de Belgen te missen.

Helaas liet het zomerse weer dat ik besteld had, het volledig afweten. Gelukkig is de luifel van de Baracca goed bestand tegen een stevige regenbui, want we kregen er wel een stuk of vier over ons heen en elke keer beloofde één van mijn klasgenootjes dat het de laatste bui zou zijn. Quod non. De fleece dekentjes op de terrasstoelen kwamen alleszins goed van pas. Juni heeft het tot nu toe op weerkundig vlak dik laten afweten. Hopelijk komt daar snel verandering in.

Fregola Sarda

Polpo salad

Zupetta Fragole

PIzza Cremosa

Pizza Napoli

Na de maaltijd deelde Isabel onze verbeterde examens uit ter inzage. Best wel surreëel om op een terrasje je examen in te kijken. Ik was alleszins meer dan tevreden met mijn resultaat en maakte een hoop goeie voornemens om deze zomer veel Spaanse boeken te lezen. (We zullen zien hoe ver ik daarmee geraak.)

IMG_0081

Na de lunch haastte ik mij naar de schoenmaker om net voor sluitingsuur mijn mooi herstelde schoenen op te halen. En toen was het alweer bijna tijd om te vertrekken naar de tweede culinaire afspraak van de dag bij onze vrienden in Rijmenam.

Gelukkig had onze vriend en kok van dienst allemaal lichte gerechtjes klaar gemaakt: waterkerssoep als voorgerecht en een heerlijke Thaise curry met jasmijnrijst als hoofdgerecht. Die twee margarita’s als aperitief en de daarop volgende glazen wijn zie ik maar even door de vingers.

Het was voor ons de eerste keer dat we in hun nieuwe huis kwamen. We kregen een rondleiding door hun gigantische woonst (ons appartementje paste er met gemak drie keer in) en bewonderden de grote tuin. Nu, voor een gezin met vijf heb je natuurlijk wel wat ruimte nodig. Het contrast met het voormalig arbeidershuisje dat ze huurden in Leuven kon amper groter zijn. Toch jammer dat de huizenprijzen in Leuven zo uit de pan swingen en de meeste gezinnen met kinderen die wij kennen noodgedwongen moeten uitwijken naar elders om een betaalbare woning te vinden.

IMG_0086

Ook fijn om de drie kinderen nog eens te zien, dat was ondertussen al een hele tijd geleden. De oudste dochter was totaal niet in vorm en hing wat rond op de bank voor de tv, maar het klikte geweldig met de jongste zoon. Wat een schat van een ventje!

Fijne zaterdag!

Het laatste examen

Allez, toch van deze reeks. Mondeling Koreaans. Piece of cake, echt waar. Mijn partner (een schitterend voorbeeld van deutsche Gründlichkeit, gehuwd met een Koreaanse schone) en ik mochten twee kaartjes uitkiezen en moesten daar wat zinnetjes over zeggen. Op tien minuten waren we buiten en van die tien minuten hebben we hoop en al vijf minuten Koreaans gebabbeld. De juffrouw had niets dan lof voor onze prestaties dit jaar. En eerlijk, ik ben zelf ook erg tevreden als ik terugblik op het voorbije jaar. Mijn resultaten liegen er dan ook niet om: 9/10 op de luistertest, 30/30 op de grammatica en 10/10 op de leestest. Alleen de schrijftest had de juffrouw nog niet verbeterd. Daar heb ik al zeker geen maximum op gescoord, want er is zeker al één woord dat ik fout geschreven heb. 😉

En dan te bedenken dat ik vorig jaar gestart ben met nul voorkennis in een klas waar meer dan de helft van de studenten al iets van voorkennis hadden. Super fier op mezelf. Ik kijk echt al uit naar het moment van de officiële ‘diploma’-uitreiking volgende week.

Vakantie!

Allez, toch wat de cursus Spaans betreft. Deze ochtend mijn mondeling examen gedaan en overwegend positieve feedback gekregen van de leerkracht. Zesde jaar, here I come! Ik zal wel moeten gewoon worden aan het feit dat de cursus Spaans komend jaar op een weekdag zal plaatsvinden, maar hey, alhoewel het lastiger zal zijn om na mijn werk op tijd in de les te zitten (18u is nipt voor mij), kijk ik er stiekem enorm naar uit om weer te kunnen uitslapen op zaterdagochtend.

Nu nog de examens Koreaans door spartelen en laat de zomer dan maar losbarsten!

Switched

Zelfs onoverwinnelijk gewaande leerkrachten Koreaans kunnen geveld worden door ziekte. Al heb ik persoonlijk veel moeite om mij onze tough cookie juffrouw al rillend onder een dekentje voor te stellen.

Onze ganse klas Koreaans was bijgevolg even uit het lood geslagen toen er woensdag opeens een andere dame vooraan stond. Eentje met een totaal andere stijl van lesgeven. Deze leerkracht legde veel meer de nadruk op wat we goed deden en gaf veel positieve feedback. En iet of wat meer pedagogisch verantwoorde aanpak dan we van onze eigen juffrouw gewoon zijn. En naar het schijnt geeft deze charmante dame ook les in het tweede jaar. Duimen dat ik volgend schooljaar bij haar terecht kom!