op reis

Würzburg

Toch wel het hoogtepunt van onze trip naar Duitsland. Na onze vertrek uit Mainz, kwamen we zo rond de middag aan in Würzburg. We zagen meteen Festung Marienberg gelegen op een over de Main uitkijkende heuvel. We hadden tijd zat om van te genieten van de aanblik van Festung Marienberg, want we waren in een file terechtgekomen die typisch is voor een stad met te smalle straatjes om al het verkeer te slikken. We reden dan ook de eerste de beste parkeergarage binnen om de rest van de trip naar ons hotel te voet af te leggen.

Lunchen deden we in Brauerei-Gasthof Alter Kranen met een plaatselijke specialiteit Flammkuchen. Daar hadden we alletwee nog nooit van gehoord, dus de keuze was snel gemaakt. Flammkuchen hebben wat weg van een hele platte pizza en hoewel lekker, werd het deeg van zodra het afkoelde wat taaier en lastiger om te eten. Natuurlijk wierpen we ook een blik op de oude kraan waaraan het restaurant zijn naam dankte.

Vervolgens wandelden we op ons gemak naar de hoofdreden van ons bezoek aan Würburg: de Residenz. Jaja, we hebben nogal wat UNESCO werelderfgoed bewonderd tijdens onze trip. De bouw van dit fantastische paleis vond plaats tussen 1720 en 1744 en de belangrijkste architect was Balthasar Neumann. De pracht en praal van het interieur vallen haast niet te beschrijven en helaas ook niet te tonen, want fotograferen was er verboden. Jullie zullen dus zelf eens ter plekke moeten gaan kijken. Geloof me, je zal het je niet beklagen. Het verbluffende fresco van de Venetiaanse schilder Giovanni Battista Tiepolo, het grootste ter wereld, alleen al is de trip naar ginder waard. Uren kan je ernaar kijken.

Wat het allemaal nog verbluffender maakt, is dat het paleis volledig uitbrandde tijdens de Tweede Wereldoorlog. De foto’s van de vernielingen vormen een schril contrast met de gerestaureerde schoonheid. Würzburg zelf is net als Dresden bijna volledig platgelegd tijdens een bombardement op 16 maart 1945 dat twintig minuten duurde en 80 procent van de gebouwen van de stad verwoestte. Chilling.

We begonnen onze avond op de Alte Mainbrücke, de oudste brug van Würzburg die volledig autovrij is. Aan het begin van de brug zijn er twee plekken waar er goedkope (maar lekkere) Duitse wijn in royale glazen wordt verkocht. Iedereen staat dan ook te aperitieven met een glas wijn in de hand op de brug, genietend van het uitzicht op de Main en de Festung Marienberg. Uiteraard hadden we er geen probleem mee ons aan de gewoonten van de locals aan te passen. 😉

En natuurlijk eindigden we de dag met Spargel!

Mainz

De hoofdstad van Rijnland-Palts is het bekendst vanwege de prachtige laatromaanse kathedraal, symbool van de macht van de Kurfürsten. De beroemdste inwoner van Mainz moet wel Johannes Gutenberg zijn, met een standbeeld en een eigen museum. Het grootste deel van de Kaiserdom dateert van 1081-1137 en 1183-1239 maar de oudste onderdelen stammen uit het begin van de 11de eeuw. De imposante kathedraal is een absolute must see, maar ook het lieflijke Kirschgarten is niet te missen. Kirschgarten raakte tijdens de Tweede Wereldoorlog ernstig beschadigd, maar de oude huizen uit de 16de-18de eeuw in vakwerk werden mooi gerestaureerd. Toen wij er waren, was er een gezellige markt met allerlei streekproducten en uiteraard massa’s spargel. Heerlijk om rond te kuieren. Jammer dat onze tijd in Mainz zo kort was.

 

Rheintal

De Rijn. Ach, de Rijn. 1320 km lang, ontspringt in Zwitserland, vloeit door Liechtenstein, Duitsland, Luxemburg en Nederland naar de Noordzee. We verkenden maar een klein stukje van haar waterloop, maar wat een schoonheid. Wijnranken, kastelen en natuurlijk, de beroemde en beruchte Loreley. Wij groetten haar en nuttigden ons avondmaal vlak tegenover haar steile wand in restaurant Loreleyblick (origineler kan haast niet).

Stolzenfels

Aan de oevers van de Rijn ligt een sprookjesachtig Kasteel dat dateert uit de 13de eeuw. Het oorspronkelijke kasteel ging in 1688 in vlammen op. In de vroege 19de eeuw kocht de latere koning Friedrich Wilhem IV de resten op. Het huidige kasteel werd ontworpen door de Pruisische architect Karl Friedrich Schinkel en werd gebouwd tussen 1833 en 1845. Wij stopten er na ons bezoekje aan Koblenz. Beneden aan de toegangspoort stond dat de laatste bezoekers toegelaten werden om 17.00u. Het was vijf voor vijf toen we deze boodschap lazen.

Toch besloten we het erop te wagen en de steile klim naar boven aan te vangen. Bezweet kwamen we een tiental minuten later bij de kassa aan. Het geluk was aan onze kant, want de rondleiding ging net beginnen en we kochten de twee allerlaatste kaartjes voordat de kassa sloot. En zo maakten we kennis met dit magnifieke kasteel met een al even fabuleus uitzicht. Het kasteel onderging nog niet zo lang geleden een ingrijpende restauratie. In de loop der jaren was de constructie langzaam beginnen wegzakken en er waren grote stabiliteitswerken nodig om de verzakking tegen te gaan. De gids wees ons op de scheuren in de muren, die nu gelukkige gestopt zijn met groeien.

Absoluut een bezoek waard!

 

Enkele uurtjes in Koblenz

Met al die drukte rond Leuven in Scène zou een mens nog bijna vergeten dat we het verlengde Hemelvaartsweekend vier dagen in Duitsland vertoefden. Een land dat me steeds opnieuw weet te bekoren met zijn vriendelijke mensen en kraaknette toiletten. Het huwelijk van onze vrienden in Beieren was de ideale gelegenheid voor een roadtrip. Het werd een fabuleuze vierdaagse met stralend zomerweer dat echt deugd deed na al die koude en kille lentedagen. Het leek wel alsof de zon begon te schijnen vanaf het moment dat we de grens tussen Nederland en België overschreden. Het zou een absoluut perfect weekend geweest zijn, ware het niet dat we de maandag daarop mondeling examen Spaans hadden en mijn vriend daardoor niet onbezorgd kon genieten. Gelukkig blijken lange autoritten ideaal om conversaties Spaans te oefenen. 😉

Eerste halte op onze trip: Koblenz. Een stad die ik beslist langer had willen verkennen. Nu beperkten we ons bezoek tot een wandeling langs de Rijn en de Moezel en een korte verkenning van de Duitsches Eck. Alleen de auto parkeren bleek niet zo evident. Het mooie weer en het feit dat er één of ander festival aan de gang was, had hordes Duitsers naar de stad gelokt. Eén ding is zeker: de volgende keer dat we in Koblenz komen, neem ik beslist de kabelbaan!

Teva The List

Goed, de vriendelijke mensen van Echanté vroegen mij iets te schrijven over de nieuwste campagne van Teva. Ik moet daar eerlijk in zijn, ik vind Teva’s niet bepaald het meest elegante schoeisel. In het echte leven zal u mij dus eerder op hakken aantreffen dan op dit makkelijk schoeisel dat waarschijnlijk honderd keer beter is voor je voeten.

Maar! Die dingen zijn wel ongelooflijk handig als je op reis bent! Ik kocht mijn eerste paar Teva’s vlak voordat we naar Australië trokken en die sandalen zijn de komende drie weken enkel van mijn voeten gekomen om te slapen, te zwemmen en te snorkelen. Robuuste dingen die de voet toch de nodige steun en bescherming bieden om stevige wandeltochten te ondernemen.

Enfin, een nieuwe campagne dus. Ter gelegenheid van de lancering van een nieuwe sneaker die de naam Fuse-Ion kreeg. Je leest er hier alles over. Er is een Facebook app die je toelaat  jouw verhaal  in een ‘storyboard’ te gieten met foto’s, items en tekst. De campagne loopt nog tot 11 juni en deelnemers maken kans op verschillende Teva prijzen en GoPro cams. Het verhaal met de meeste stemmen wint de ultieme prijs: het avontuur beleven van een van de andere top tien verhalen, waar ook ter wereld. Welke reis dat wordt ligt in de handen van een officiële jury, de team riders van Teva.

Budapest highligts: Margiteiland

Wie Budapest bezoekt, moet zeker een wandeling maken op Margiteiland. Auto’s worden hier geweerd en het ganse eiland is een prachtig park waar je kan wandelen, sporten of de ruïnes van oude kloosters bezoeken. Er is een kleine dierentuin (nuja, eerder een kinderboerderij) en de Donau is nooit meer dan een paar meter stappen verwijderd. We hadden het geluk dit eiland te bezoeken onder een staalblauwe hemel en al was het niet veel warmer dan een graad of zes, de zon op ons gezicht deed deugd.

Terug van een fantastische vierdaagse in Duitsland

De zon liet zich eindelijk nog eens van haar beste kant zien, onze vrienden gaven elkaar het jawoord op één van de meest romantische locaties ooit en we maakten kennis met een boel toffe mensen.

Een uitgebreid verslag volgt nog, nu verdient mijn cursus Spaans voor een dag of twee mijn volledige aandacht. Mijn Duits is er de voorbije dagen beslist op vooruit gegaan, jammer genoeg kan dat niet van mijn Spaans gezegd worden.