Ok geslapen op onze mansarde. Al ben ik echt geen fan van de luid krakende trap die volgens mij ‘s nachts tot buiten te horen is.

We ontbijten met charcuterie, lokale kazen en Frans brood. We krijgen enorm veel tips van de eigenaars van de B&B, die duidelijk graag een babbel slaan.

Na het ontbijt pakken we onze spullen bijeen en rijden we naar Dijon. We parkeren onze wagen in een ondergrondse parking met maar liefst zeven verdiepingen. De bochten bleven maar komen en ik dacht even dat deze parking ons naar het middelpunt van de aarde zou leiden.

Spijtig genoeg kwakkelt het weer een beetje. We duimen dat we het droog houden… We wandelen meteen naar de toeristische dienst om een (Nederlandstalig) boekje te kopen met daarin het parcours voor een uiltjeswandeling doorheen Dijon. Nu horen jullie het ongetwijfeld in Keulen donderen, maar de uil is de mascotte van Dijon. Het meest bekend uiltje van Dijon is terug te vinden aan de buitenkant van de Église Notre Dame de Dijon. Het uiltje aanraken zou geluk brengen. Dat er veel mensen zijn die wat geluk kunnen gebruiken, blijkt uit de hoge mate van slijtage die het uiltje in de loop der tijden heeft opgelopen. Helaas zijn er ook ongelukszaaiers: één of andere onverlaat hakte een tijd geleden het uiltje los van de kerk. Een schandalige daad van vandalisme. Gelukkig kon het uiltje hersteld worden. Al zal het beeldje voor altijd getekend blijven door het incident en wordt het nu 24 op 24 bewaakt door camera’s.

Aangezien het nu wel duidelijk is dat er elk moment een stevige regenbui kan losbarsten, besluiten we de wandeling voor de namiddag te houden en bezoeken we eerst het archeologisch museum gelegen in een oude benedictijnerabdij. Het gebouw op zich is al indrukwekkend, maar de archeologische collectie zelf mag er ook zijn. De route doorheen het museum start met voorwerpen uit de prehistorie, vervolgens kunnen we artefacten uit de Romeinse tijd bewonderen in combinatie met afbeeldingen van goden die dateren van vóór de komst van de Romeinen.

De oude slaapzaal van de abdij met de vele pilaren is behoorlijk indrukwekkend. En in de prachtige keldergewelven treffen we votiefbeelden aan van een Gallo-Romeins heiligdom gelegen aan de bronnen van de Seine, die getuigen van de cultus rond de vermeende geneeskracht van de godin Sequana.

Beeld terug gevonden in het heiligdom aan de bronnen van de Seine:

Vermoedelijk beeld van de godin Sequana:

Houten votiefbeelden die in een speciale kamer bewaard worden om aftakeling te vermijden:

Het zijn echter de vele grafmonumenten in de prachtige kelder met booggewelven die mij het meest zullen bijblijven. Sommige grafmonumenten zijn versierd met afbeeldingen uit het dagelijkse leven van de toenmalige inwoners van Dijon. Vooral de afbeelding van een wijnzaak, die toont hoe kopers met hun eigen kruik wijn kwamen kopen, is zeer boeiend. Het doet me denken aan de artefacten die we in Napels zagen. Dit museum is alvast de moeite van een bezoek waard.

Wijnzaak uit de tijd van de Romeinen:

Voordat we op zoek gaan naar een plek om te lunchen, haasten we ons naar de overdekte markthallen Les Halles, want ik zag op googlemaps dat deze sluiten om 13u. We wandelen nog even rond tussen de marktkramen, maar de meeste zijn spijtig genoeg al aan het sluiten. Gelukkig blijft de bar in Les Halles iets langer open dan de marktkramen en zijn we dus nog net op tijd voor een aperitief. We genieten van een glaasje wijn en ik slaag erin bij een sluitende zaak op de valreep een paar oesters vast te krijgen. heerlijk!

Als lunch eten we een hartige pannenkoek op het terras van Crêperie des Beaux Arts. de pannenkoek is lekker, maar net als mijn broer heb ik wat bedenkingen bij de hygiëne van de zaak.

Het ziet ernaar uit dat we het deze namiddag droog zullen houden. We beginnen dus aan onze uiltjeswandeling bij het Palais des Ducs et des États de Bourgogne en volgen de aanduidingen op de grond naar de Église Notre Dame de Dijon, alwaar we het befaamde uiltje kunnen bewonderen. Uiteraard strijken zowel de vriendin van mijn broer als ikzelf met onze linkerhand over het uiltje en doen we een wens. De mannen zijn uiteraard te stoer voor zulk belachelijk bijgeloof. De vriendin van mijn broertje heeft iets met uiltjes, dus die mag twee keer een wens doen!

Vervolgens passeren we langs een prachtig historisch huis waar er binnen moderne kunst tentoongesteld staat. Het is vrije inkom, dus werpen we even een blik op de kunst, maar het is vooral het interieur dat mij weet te bekoren.

Dijon is bekend om zijn mosterd en dat zullen we geweten hebben. Elke straat heeft hier wel een mosterdwinkel met keuzes uit ontelbaar veel verschillende soorten mosterd. In de meeste zaken kan je proeven zodat je zeker niet met een miskoop naar huis gaat.

In de prachtige vakwerkhuizen zijn veel leuke winkels gevestigd. Wij kunnen het niet laten en stappen een chocolatier binnen om wat macarons te kopen. Heerlijk.

Ik ben echt gecharmeerd door Dijon, wat een mooie en propere stad. Het is echt fijn om door de straten slenteren en de route van het uiltje te volgen. Ergens in de helft van de wandeling lassen we een pauze in met een glas wijn op het zonnige terras bij wijnbar Valentine et Hugo. De wijnen op de kaart zijn duidelijk kwalitatief, maar spijtig genoeg is het aanbod per glas eerder beperkt. Tot afgrijzen van mijn broer durf ik het aan om een glas wijn te bestellen dat niet uit Bourgogne komt. Soms ben ik een echte rebel!

We wandelen verder naar de kathedraal van Dijon en eindigen de wandeling in Jardin Darcy. Omdat we onderweg nogal veel gestopt zijn om foto’s te nemen  en een macaron te eten en een glas wijn te drinken) zijn we er niet in geslaagd om de ganse wandeling af te werken. Geen erg! Morgen is er nog een dag.

Tijd voor het avondmaal in le Bistrot des Halles, een restaurant dat ons aangeraden werd door de uitbaters van onze B&B. Het eten is zeker lekker, maar het is er niet zo gezellig zitten en de bediening is eerder onverschillig. Uiteraard bestel ik de Sint-Jacobsvruchten, gevolgd door de octopus, die in een wel heel bijzondere saus wordt opgediend. Het is lekker, maar naar mijn aanvoelen is de saus te overheersend in vergelijking met de subtiele smaak van de octopus. Uiteraard drinken we daar een lekker glaasje Bourgondische wijn bij.

Mijn broer is zo vriendelijk om aan te bieden bob te zijn en ons terug naar Châteauneuf te rijden. We komen er net op tijd aan om vanaf het uitkijkpunt nog een streepje zonsondergang mee te pikken. Een gepast einde van een boeiende dag.