Deze namiddag spoorde ik heen en terug naar Antwerpen voor het verjaardagsfeestje van mijn jongste achterneefje. Hij vierde zijn eerste verjaardag en tot mijn scha en schande moet ik toegeven dat dit de eerste keer was dat ik hem in het echt kon vastpakken. Net als (bijna) al zijn andere neefjes en nichtjes heeft hij blauwe ogen en blond haar. It runs in the family. Als ik hem zou kidnappen zou iedereen meteen geloven dat het mijn kind was. 😉

Alhoewel ik met een eivolle agenda zit, vond ik het toch belangrijk om aanwezig te zijn op dit feestje om bij te praten met mijn nonkel en tante en de vier neven, die ik alweer veel te lang niet meer gezien had. Mijn tante sukkelt de laatste tijd erg met haar gezondheid, maar ik was blij om vast te stellen dat ze aan de beterhand is. Al vrees ik dat ze na haar COVID-19 besmetting nooit meer helemaal de oude zal worden.

Er waren pannenkoeken, wafels (de specialiteit van mijn nonkel), Freixenet en rosé. Mijn broer en zijn vriendin waren er ook en de zon was zelfs van de partij. Gelukkig had ik zonnecrème meegenomen! Een ideaal recept voor een fijne namiddag. Mijn vriend was in Leuven gebleven om een paar praktische zaken af te handelen in ons appartement en omdat we deze zaterdagavond nog plannen hadden, bleef het bij een zeer kort bezoekje.

En jawel, natuurlijk brak er net tijdens de fietstocht terug naar Antwerpen-Centraal een stevig regenbuitje los. Geen erg, het was warm en de regendruppels waren een aangename verfrissing. En tegen dat ik op de trein zat was ik alweer min of meer opgedroogd. Ik zat samen met een moeder en haar twee kinderen op de trein die er duidelijk een bezoekje aan de zoo op hadden zitten. De twee kinderen waren bijzonder actief, maar charmant en communicatief. En zo werd het een fijne, geanimeerde rit terug naar Leuven.