Goed geslapen, maar allebei opgestaan met het gevoel dat een beetje langer in bed liggen welkom was geweest. Gelukkig wachtte er in het grote restaurant van het hotel een fantastisch ontbijt op ons. Zoveel keuze! Al hield ik het vooral bij mijn favorieten: scrambled eggs, zalm en groentjes. Er waren heerlijk verse smoothies en de aardbeienkwark was zalig lekker met wat vers fruit. Een stevig bodem om de dag mee te beginnen.

In tegenstelling tot onze trip naar Barcelona had ik ditmaal helemaal niks gepland. Ik had enkel voor zaterdagavond een restaurant in Groningen gereserveerd en verder zelfs niet eens opzoekingen gedaan wat er allemaal in onze omgeving te beleven viel. Al had ik wel gezien op de website van het hotel dat je bij de Waddenzee kon wadlopen. Helaas, bij nader onderzoek bleek dat het ideale wadloopseizoen van juni tot september valt. Afgaande op de foto’s in de toeristische gids die in het hotel lag, was het nu gewoonweg veel te koud om aan zo’n avontuur te beginnen. En we hadden duidelijk niet het juiste schoeisel hiervoor bij.

Geen erg, we dokterden snel een plan B uit en reden met de wagen naar Lauwersoog gelegen aan de Waddenzee. We parkeerden onze wagen per toeval in een parking vlakbij de ferry naar Schiermonnikoog. En alsof het zo moest zijn: bleek dat over een dik half uur de ferry van 12.30u vertrok naar dit eiland. Mijn vriend en ik twijfelden niet en boekten ons een ticket voor de tocht heen en terug. Altijd al een fan van eilanden geweest!

We keken nog even rond in de buurt van de aanlegplaats van de ferry en gingen dan aan boord. Ondanks de stralende zon was het behoorlijk fris, maar mijn vriend en ik besloten toch op het zonnedek plaats te nemen. Gelukkig had ik ‘s ochtends dikke kousen en een dikke trui aangedaan, zodat ik geen kou moest lijden. De tocht duurde drie kwartier en verliep rimpelloos. Zalig, die zon op ons gezicht!

Toen we de ferry afstapten, stond een hele rij bussen op ons te wachten. Het openbaar vervoer is hier immers afgestemd op de uren van de ferry. Mijn vriend en ik namen de bus naar het centrum van Schiermonnikoog, omdat daar de wandeling vertrok die ik had opgezocht tijdens de ferrytocht.

We sloegen eerst proviand in bij een lokale bakker: wat koffiekoeken om uit het vuistje te eten, want we verwachtten onderweg niet al te veel eetgelegenheden tegen te komen en van wandelen krijgt een mens honger. We liepen ook nog even de Spar binnen, maar daar kwamen we van een kale reis terug. Het enige wat ons daar aansprak, waren de cashewnootjes, die we dan maar kochten.

Op Schiermonnikoog was het iets minder zonnig dan op het vasteland en dus ook een beetje frisser. Jammer, maar niets aan te doen. Het iets mindere weer belette ons alvast niet om van de wandeling te genieten. We weken her en der wat van de wandelroute af. Zeg nu zelf, een bezoekje aan de Wassermann bunker konden we toch niet overslaan? En een wandeling op een eiland dat geregeerd wordt door zee, zand en wind zonder het strand zelf gezien te hebben, dan kan niet. Dat strand was trouwens indrukwekkend breed. We waren er natuurlijk bij laag tij, maar toch, zalig om zo’n strand bijna voor jou alleen te hebben.

Tijdens de wandeling zagen we talloze vogels. Vooral de enorme hoeveelheid grazende brandganzen zal me bijblijven. Nog nooit in mijn leven zoveel ganzen bij mekaar gezien. Wat me wel opviel was dat er merkelijk meer bomen op Schiermonnikoog stonden, dan ik had verwacht. De toenmalige eigenaar van het eiland, de Duitse graaf Von Bernstorff, heeft blijkbaar honderd jaar geleden een bos van Corsicaanse dennen aangeplant, waarvan de meeste bomen nu langzaam aan het afsterven zijn. Ook in overvloed aanwezig: berken, waarvan de jonge zaailingen door Natuurmonumenten verwijderd worden om het natuurlijke duinenlandschap te herstellen.

Onderweg hielden we halt bij Restaurant Noderstraun voor een drankje en een sanitaire stop. Mijn vriend ging voor een typisch Belgisch biertje St Bernardus Abt. Ik hield het bij een glaasje cava.

Bijna op het einde van de wandeling (tegendraads als we zijn, deden we de wandeling in de omgekeerde richting) stopten we bij de Westerplas, één van de schaarse plekken op Schiermonnikoog met zoet water. Vanuit de kijkhut konden we de ontelbare vogels stiekem begluren.

Uiteindelijk deden we veel langer over de wandeling dan de voorziene drie uur en dertig minuten. Op het eind sneden we zelfs een stukje af omdat het echt té koud begon te worden. We waren pas iets na 18u terug in het centrum en om 19u moesten we de bus nemen om de laatste ferry naar Lauwersoog te halen.

De plannen om nog iets te eten op Schiermonnikoog borgen we op en we hielden het bij een glaasje wijn in de zeer gezellige wijnbar/restaurant De 4 dames. Echt, de chardonnay die ik daar dronk was fenomenaal lekker. Mijn vriend was het duidelijk met mij eens, want na een glas rood, schakelde hij voor zijn tweede glas ook over naar de chardonnay. Terwijl we van ons drankje genoten, reserveerde ik snel een tafel om 21.15u in het restaurant van ons hotel. Kwestie van zeker nog eten te hebben ‘s avonds.

De elektrische bus bracht ons mooi op tijd naar de ferry, die stipt om 19.30 vertrok. Ondertussen was het echt te fris om nog op het zonnedek te zitten, dus zochten we een gezellig plekje bij het raam binnen in de warme kajuit.

Na een autorit van drie kwartier kwamen we rond 21u aan in ons hotel. We fristen ons snel op in onze kamer en haastten ons naar het restaurant beneden. Het restaurant was echter al aan het sluiten, maar de vriendelijke ober stelde ons gerust, de keuken was nog niet dicht en we konden van dezelfde menukaart iets bestellen in de bar. Oef!

We hadden ondertussen allebei stevig honger, dus een voorgerechtje kon er wel bij. Ik ging voor de kippensoep en mijn vriend voor de carpaccio. Daarna genoot ik van een heerlijk gerecht met lamsvlees en mijn vriend van een lekkere zalmmoot. Een fijne afsluiter van een vermoeiende dag.