We starten de dag met een beetje chaos aan het ontbijt. Het is zo druk dat er geen vrije tafels meer zijn. We worden naar een soort gang geleid waar we vriendelijk verzocht worden te wachten tot iemand van de bediening ons komt halen. Er staan daar nog wat mensen te draaien, dus we zijn niet de enigen die in het ontbijtspitsuur beland zijn. 8.30u is duidelijk het favoriete ontbijtuur van veel gasten in dit hotel.

Na een dikke tien minuten wachten, krijgen we een tafel voor vier toegewezen. We genieten uitgebreid van het ontbijtbuffet. Applaus voor de English breakfast opties en heel veel vers gesneden fruit. Er is ook een bijzonder interessante pannenkoekenmachine die volautomatisch pannenkoeken maakt. Je hoeft enkel te zwaaien voor de sensor en er komt na een drietal minuten zowaar een kant en klare pannenkoek uit. Je hoeft zelfs geen deeg of iets dergelijks toe te voegen, dat doet de machine allemaal zelf.

Aangezien we om drie uur in de namiddag een food tour gepland hebben, zijn we van plan het middagmaal over te slaan en de eetlust op te wekken door een wandeling in de buurt. Ik heb in mijn boekenkast nog een oude Capitool gids van Portugal terug gevonden en het hoofdstuk over Porto heeft een wandeling. Ideaal, dus.

Spijtig genoeg is een groot gedeelte van Porto getransformeerd in een enorme bouwwerf voor de nieuwe, roze metrolijn (Linha Rosa). Gigantische bouwputten en grote machines laten littekens na in het stadsweefsel. Uiteraard kan ik alleen maar toejuichen dat Porto volop de kaart van het openbaar vervoer trekt. Alleen loopt deze nieuwe metrolijn, zoals zoveel openbare werken van dit kaliber, serieuze vertraging op. Benieuwd wanneer de metrolijn effectief zal open gaan.

Soit, we starten de wandeling in het station van São Bento dat van binnen versierd is met prachtige azulejos. Alleen jammer dat over een aantal tegeltaferelen een soort gaas geplakt is (als bescherming?) waardoor de kleuren wat doffer zijn.

Onze volgende stop is de beroemde kathedraal en bijhorend klooster van Porto. De kloostergang is prachtig en ook hier treffen we talrijke azulejos aan. De plafonds van het klooster zijn rijkelijk versierd met houtsnijwerk en plafondschilderingen. We beklimmen de toren van de kathedraal en genieten van het uitzicht. In de kathedraal zelf bewonderen we het overdadig met verguldsel versierde koor. In het koor vindt op dat moment een kleine plechtigheid plaats voor Amerikaanse pelgrims. We zien hier in Porto trouwens heel veel peregrinos onder weg naar Santiago de Compostela. De Sint-Jacobsschelpen zijn overal in het straatbeeld aanwezig.

Aan hetzelfde plein als de kathedraal ligt ook het voormalige bisschoppelijk paleis. Dat vooral de moeite waard is omwille van de prachtige monumentale trap. We bezoeken de pompeuze vertrekken van de voormalige bisschoppen, die duidelijk ontworpen zijn om zoveel mogelijk indruk te maken op de bezoeker en bewonderen de religieuze kunstvoorwerpen die in het paleis tentoongesteld staan. Vanaf de achterzijde van het paleis hebben we een prachtig zicht op de Ponte Dom Luís I.

We ronden ons bezoek af in het Gardens café. Helaas hebben ze geen sangria en moet ik dus noodgedwongen een theetje drinken.

We zetten onze wandeling verder en passeren langs een kapel waar peregrinos een stempel kunnen krijgen in hun boekje. De vriendelijke dame geeft graag een woordje uitleg bij de Capela Nossa Senhora das Verdades die een miraculeus Mariabeeldje uit de veertiende eeuw bevat, geplaatst in een barok altaar.

Dat de lokale bevolking de toeristen graag ziet, blijkt ook uit het feit dat een paar meter verder een bewaker ons binnen wenkt in het paviljoen waar hij werkt. Het is duidelijk dat hij graag de schatten achter deze gevel met ons deelt. En idd, met Europees geld is hier een constructie gebouwd die het mogelijk maakt de verschillende bouwlagen van Porto te bewonderen. De oudste ondergrondse sporen dateren uit de IJzertijd en er zijn ook restanten van een oude Romeinse weg te bekijken

We ronden de wandeling af en stappen richting het vertrekpunt van de foodtour, Mercado do Bolhão. Onderweg komen we langs een modern winkelcentrum, dat we even binnen lopen. Het gonst er van de bedrijvigheid en de vele eetgelegenheden doen ons beseffen dat het van deze ochtend geleden is dat we nog gegeten hebben. We passeren vervolgens de prachtige Capela das Almas de Santa Catarina die langs de buitenkant volledig bedekt is met blauwe azulejos. We lopen even binnen om wat foto’s van het vrij sobere interieur te nemen.

Om kwart voor drie komen we aan bij de ingang van Mercado do Bolhão. Nog geen spoor van de gids, dus terwijl mijn vriend aan de ingang wacht, verken ik samen met zijn ouders een stukje van de bovenste verdieping van de markt, waar kraampjes met allerlei prullaria staan. Leuk: in het midden bevindt zich een reusachtig uitvergroot blikje met sardines. Portugal is uiteraard beroemd om wille van zijn conserven.

Na wat geposeerd te hebben bij het reusachtige conservenblik, krijgen we bericht van mijn vriend dat de gids is gearriveerd. We maken kennis met Pedro, een zeer joviale kerel met veel kennis van de eetcultuur in Porto. We zijn met best wel een grote groep, bestaande uit Amerikanen, Canadezen, Engelsen en Fransen. Een bont gezelschap.

We starten in Confeitaria Deu-Lá-Deu, een bakkerij die net buiten de markt gelegen is, waar de marktkramers van Mercado do Bolhão zelf eten vóór en na de start van de markt. We proeven een pastel de Tentúgal, een zoet gebakje gecreëerd door Karmelieten. Pedro is een begenadigd verteller en slaagt er moeiteloos in de aandacht van zijn publiek vast te houden.

Vervolgens is het tijd om de Mercado do Bolhão zelf te verkennen. We starten bij Bolhão Wine House met een licht glaasje rode wijn “M.O.B. Lote 3″ uit de Dão regio. Daarbij smullen we van heerlijke lokale charcuterie gemaakt van varkensvlees. We proeven:

• Salpicão do cachaço de Porco Preto, “Soledo” de Mértola
• Chouriça Regional, “Fumeirinho de Gouveia” de Gouveia
• Paiola de Porco Preto, “Soledo” de Mértola

We schakelen over op een glaasje vinho verde “Chapeleiro, Alvarinho”. Een beetje ongewoon om te starten met rood, maar doordat de rode wijn vrij licht was, kan het wel. Bij deze vinho verde genieten we van drie lokale kazen:

• Queijo de vaca curado picante, “Paços” de Paços de Ferreira (gemaakt van koemelk)
• Queijo de cabra serrano, “Queijaria do Bolhão” de Celorico da Beira (gemaakt van geitenmelk)
• Queijo da Serra curado, “Queijaria do Bolhão” de Oliveira do Hospital (gemaakt van schapenmelk)

We eindigen ons bezoek aan de Mercado do Bolhão met een gezonde fruitbeker met seizoensfruit. Kwestie van toch iets gezonds achter de kiezen te hebben deze food tour.

Bij onze volgende stop, Flor dos Congregados, het oudste restaurant van Porto genieten we van een alles behalve gezond broodje met geroosterd varkensvlees (sandes Terylene), dat voor de smaak nog eens extra in het vet gedoopt is. Zondig lekker. Dat broodje spoelen we door met een royaal glas Vinho Espumante Tinto Bruto, “Quinta de São Domingos” uit de Bairrada regio. De sfeer wordt er alleen maar beter op.

We wandelen verder naar Popina, een volks restaurant, geïnspireerd op de Romeinse Popinae, kleine tavernes gespecialiseerd in wijn en kleine, eenvoudige gerechten (petiscos). Wij schuiven onze voeten onder een gezellige lange tafel en smullen van:

• Pataniscas de bacalhau com arroz malandro de tomate (gefrituurde kabeljauw in tomatensaus)
• Alheira (varkensvlees met een saus van gevogelte)
• Uiteraard drinken we daarbij een glaasje vinho branco “Porrais” van de Douro regio.

We sluiten de Downtown en Bolhão Market Tour af met iets zoets, dat onze gids Pedro kocht bij Confeitaria Muralhas do Olival. We proeven van een coquinho, een gebakje van Joodse oorsprong, dat me heel sterk aan onze kokosrotsjes doet denken en waar ik eerlijk gezegd niet zo’n fan van ben.

Aan de gezellige tafel van Popina raken we aan de praat met een gezin (moeder, zoon en dochter) uit Wales. Het klikt en na afscheid genomen te hebben van Pedro en de andere deelnemers van de food tour, besluiten we samen met onze Welsche vrienden te blijven hangen op het terras van Popina. Helaas is dat terras helemaal volzet. Geen erg, mijn vriend vraagt aan de uitbater van de pizzazaak ernaast of we even van hun terras gebruik mogen maken voor één drankje dat van de buren afkomstig is. Mijn vriend stopt hem wat geld toe, zodat de uitbater van de pizzazaak er toch iets aan over houdt.

We geven onze bestelling door en wachten en wachten en wachten. Blijkbaar is het uitschenken van een paar glaasjes wijn alles behalve evident. Uiteindelijk komt de uitbater van restaurant Popina ons zeggen dat ze geen drank serveren op het terras van de buren. Wij leggen uit dat we toestemming gevraagd hebben en dat het voor de uitbater van de pizzazaak geen probleem was, maar de restauranteigenaar lijkt ons niet te geloven. Ook goed, maar had hij dat geen half uur eerder kunnen komen zeggen, in plaats van ons zo lang tevergeefs te laten wachten op een drankje.

Uiteindelijk bestellen we gewoon een drankje bij de pizzabaas. De wijn valt mee en mijn vriend krijgt een goeie porto voorgeschoteld en de reeds betaalde omkoopsom wordt in rekening gebracht van onze drankjes. We krijgen nog wat Porto tips van onze Engelse vrienden, die morgen terug naar Engeland keren. Om hun trip in schoonheid te eindigen, zijn ze van plan naar de zonsondergang boven de Douro te gaan kijken. We nemen afscheid en wensen hen een goede terugreis.

Wij besluiten naar de wijk Praça da Ribeira aan de oevers van de Douro te wandelen. Het avondlicht is fabuleus en zet de gebouwen van Porto in een warme gloed. Tijdens onze wandeling zien we aan de overkant van de rivier in de verte massaal veel volk staan op de heuvel van het Mosteiro de Santo Agostinho da Serra do Pilar. Ongetwijfeld de ideale plek om naar de zonsondergang te kijken. Wellicht staan onze vrienden uit Wales daar ook ergens tussen.

Rond negen uur slagen we erin een wijnbar te vinden met een leuk terras dat uitkijkt op de Douro waar nog een tafel vrij is. Op zo’n mooie zomeravond wil iedereen natuurlijk genieten van een drankje op een terras met zicht op het water.

We genieten op het gemak op het terras van de mooie avond en het prachtige kleurenspel in de lucht. Spijtig genoeg sluit de bar al vrij vroeg, anders waren we er zeker langer blijven zitten. We slenteren langs de drukke oevers van de Douro en genieten van de schoonheid rondom ons.

Om de steile klim te vermijden nemen we de funicular dos Guindais naar boven. We hebben geluk: blijkbaar is dit net de laatste rit. Oef! Boven wacht ons nog een (gelukkig minder steile) klim door een smalle straat met kasseien naar ons hotel, dat op een vrij hoog punt ligt. Maar da’s prima om al dat eten van vandaag te verbranden. 😉

We spoelen het zweet van de dag van ons af onder de douche en kruipen op tijd in bed.