Voor onze jaarlijkse citytrip met de ouders van mijn vriend kozen we dit jaar Porto uit. Een bestemming die al lang op mijn lijstje stond, maar waar ik wegens te dure vluchten nog niet geraakt was. En eerlijk, ook nu waren de vluchten naar Porto aan de dure kant, maar hey, ‘t is niet dat we tegenwoordig veel interest op ons spaargeld krijgen, he? We werken hard genoeg! En sinds de ouders van mijn vriend aan een cursus beleggen begonnen zijn, heb ik de indruk dat er ook wat meer af kan. 😉

We treffen de ouders van mijn vriend om 12u in Zaventem, waar we eerst gezellig samen lunchen bij Le Pain Quotidien, ondertussen bijna een traditie! Ik geniet van een lekkere avocado toast met ei. Alvast een goed begin van onze trip.

Tot onze niet geringe verbazing (we zijn het anders gewoon) verloopt alles vlotjes en zitten we mooi op tijd op het vliegtuig, dat stipt volgens de planning vertrekt.

We landen zonder problemen in Porto, halen onze valiezen op en wandelen naar de uitgang; waar de chauffeur van onze taxi al op ons staat te wachten. Vlotjes!

Het is vrij druk op de route van de luchthaven naar ons hotel, omdat het spitsuur is. De taxichauffeur is heel vriendelijk en babbelt honderduit.

Rond half vijf zijn we in het Legendary Porto Hotel, gelegen in het hart van Porto. De kamers vallen mee en ook de locatie lijkt op het eerste gezicht ideaal.

We frissen ons wat op en trekken om zes uur de stad in. We stoten meteen al op een groep van vier in het zwart uitgedoste mannen die op de trappen van de Santo Ildefonso kerk fado brengen. We slenteren vervolgens wat rond op een marktje dat zich op het plein voor ons hotel bevindt. De kraampjes verkopen veel handwerk en lokale producten. De ouders van mijn vriend kopen meteen al een bolletje kaas voor de buurvrouw die op hun katten past. Kunnen we dat ook al van de lijst schrappen.

Vervolgens wandelen we langs de gerestaureerde restanten van de oude Fernandomuur uit de veertiende eeuw naar de Ponte Dom Luís I, een indrukwekkende stalen constructie ontworpen door ingenieur Théophile Seyrig, een Belgische compagnon van Eiffel. Het fijne aan deze brug is dat er enkel sporadisch een tram passeert en je verder als voetganger gans de breedte van de brug kan innemen. Het uitzicht vanaf de brug op de Douro en omgeving in het avondlicht is prachtig.

Tijd voor het avondmaal! Ik reserveerde een tafel voor vier bij Brasão Coliseu. Op voorhand kon ik kiezen in welk gedeelte van het restaurant die tafel zich bevond en ik koos op goed geluk voor “bij de muur”, in de hoop dat dit een iet of wat rustigere plek zou zijn. Dat blijkt jammer genoeg niet het geval. De muziek staat redelijk luid, wat het voor de moeder van mijn vriend (die een hoorapparaat draagt) moeilijker maakt om ons te verstaan. Helaas niets aan te doen. We maken er het beste van.

We bestellen een karaf sangría als aperitief, omdat naar mijn bescheiden mening Portugezen betere sangría maken dan Spanjaarden. En jawel, de sangría stelt niet teleur. Voor het voorgerecht volgen we de suggesties van onze vriendelijke dienster en bestellen we een aantal verschillende kroketten. Alles is heel lekker en de portie is perfect als voorgerecht.

Voor het hoofdgerecht ga ik (dat spreekt voor zich) voor de Portugese steak. Het vlees is perfect saignant gebakken en boterzacht. Heerlijk. De moeder van mijn vriend en ik hebben na het voor- en hoofdgerecht nog een gaatje om een dessertje te delen. We volgen opnieuw de suggestie van onze dienster en bestellen een citroentaart. De buitenkant van de citroentaart is een soort meringue die de eerst moet kapot slaan. De perfecte mix van zoet en zuur. Natuurlijk sluiten we onze eerste avond af met een glaasje porto. Hoe kan het ook anders!

Om ons eten te laten verteren, maken we een avondwandeling door de mooi verlichte straten van Porto. De wandelen naar de kathedraal, die met werkelijk verblindende spots is uitgelicht. Boven de kathedraal cirkelen meeuwen, ongetwijfeld aangetrokken door het felle licht. Nu ben ik persoonlijk een fan van mooi verlichte gebouwen, maar hier is toch duidelijk iets fout gegaan. De kathedraal zou veel beter tot zijn recht komen met een iets subtielere belichting. De lichtvervuiling die de veel te straffe spots veroorzaken, is ook gigantisch.

We keren terug naar de Ponte Luís I voor wat mooie nachtfoto’s van de sfeervol verlichte gebouwen en wandelen dan naar ons hotel, zodat we op tijd in bed kunnen kruipen om goed uitgerust te zijn voor onze eerste volledige dag in Porto!