Vandaag wat langer in ons bed blijven liggen, want we moeten pas om 10u in de Stephansdom zijn voor een rondleiding in de catacomben onder de dom. We ontbijten in een bakkerij met wat koffiekoeken of broodjes. Het valt ons op dat hier elke bakkerij een mooi aanbod heeft aan kant en klare belegde broodjes, die het mogelijk maken snel en efficiënt te ontbijten. En de broodjes zijn nog lekker ook!

We wandelen te voet naar de Stephansdom. Een fijne wandeling langs de statige huizen en galerijen van Wenen. We organiseren een kleine fotoshoot aan de Hofburg, springen even binnen in de prachtige Peterskirche en zijn mooi op tijd voor de rondleiding in de catacomben.

Ik verwachtte een redelijk klein groepje voor de rondleiding, maar wanneer we bij het startpunt van de rondleiding aankomen, staat daar al massaal veel volk. De rondleiding in de catacomben is heel boeiend. De meer dan twee meter lange gids met een diepe, ver dragende stem spreekt uitstekend Engels en doorspekte zijn toelichting met grapjes. Echt een aanrader. Alleen spijtig dat het niet toegelaten is om foto’s te nemen uit respect voor de doden. Al blijven de catacomben van Parijs toch veruit mijn favoriet. En daar is het wel toegelaten foto’s te nemen!

De jongedames vinden de rondleiding maar eng, vooral de gedeeltes waar je echte beenderen van overleden mensen kan zien. Mij blijft vooral bij dat de urnen met de longen, harten en hersenen van de Habsburgers die er op sterk water bewaard worden zo nu en dan beginnen lekken en dan in een nieuwe container geplaatst moeten worden. Tof werkje! En al een geluk dat ik een vestje mee had, want de jongste stond in de catacomben te bibberen van de kou.

Tijd om aan onze beklimming van de zuidelijke toren te beginnen. 343 treden later staan we op de hoogste verdieping, waar een souvenirshop gevestigd is en waar we wat foto’s kunnen nemen vanuit de openstaande raampjes. Het is er behoorlijk druk, wat zowel de klim als de afdaling soms behoorlijk uitdagend maakt. Niet geschikt voor de iets volumineuzere medemens.

Vervolgens begeven we ons naar de noordelijke toren die is uitgerust met een piepklein liftje dat bediend wordt door een bijzonder vriendelijke Oostenrijker. Hij maakt voortdurend grapjes wat de nogal claustrofobische tocht naar boven iets aangenamer maakt. Het uitkijkplatform van de noordelijke toren is veel ruimer dan de nogal krappe torenkamer in de zuidelijke toren. Alhoewel de zuidelijke toren hoger is, maak ik bijgevolg meer foto’s vanaf dit uitkijkplatform.

Door een supervuil raam bewonderen we de grote klok Pummerin, die in 1711 uit Turkse kanonnen is gesmeed. Helaas stortte de originele klok bij de brand van de Dom in 1945 naar beneden. In 1951 werd een nieuwe klok gegoten uit de restanten van de vorige klok.

Rond twaalf uur begeven we ons naar het Dom Museum voor een zeer aangenaam bezoek aan dit kleine, maar leuke museum (met een fantastisch proper toilet!). Het museum brengt oude religieuze kunstvoorwerpen samen met moderne kunst. Er is redelijk veel interactiviteit voorzien en de jongedames vinden het echt geweldig. Vooral de tekenfilm The Jungle Book van Disney waarbij elk personage gedubd word in een andere taal, valt in de smaak. Klein maar fijn!

Van al dat torens beklimmen en kuntst bekijken, krijgt een mens honger. Omdat het middelste nichtje graag een poké bowl wilde eten, zoek ik een poké zaak in de buurt. Honu blijkt een gezellige plek met een mooi aanbod aan verse ingrediënten. Normaal stel ik mijn poké bowls volledig zelf samen, maar deze zaak heeft niet zo’n handig bestelscherm zoals de Hawaiian Poké bowl en aangezien ik weinig zin heb om een hele waslijst extra’s af te dreunen in het Duits, beperk ik me tot één van de bowls op het menu. Iedereen vindt het lekker, behalve de oudste die zich duidelijk in haar picky eater levensfase bevindt.

Na de maaltijd wandelen we naar het Kunsthistorisches Museum. De oudste is slecht gezind na de voor haar minder geslaagde lunch, dus haal ik de oudste truc uit het boek boven: omkoperij. Ze krijgt van mij een armbandje met lapis lazuli cadeau en meteen is de donkere bui voorbij. En dat kostte mij niet eens veel geld. 😉

Omdat ik online voor de kinderen geen tickets kon bekomen voor het Kunsthistorische Museum, enkel voor volwassenen, informeer ik bij aankomst aan de kassa of we de kinderen ter plekke nog moeten registreren of aanmelden (ze mogen sowieso gratis binnne). Dat blijkt helemaal niet nodig te zijn, kinderen onder 19 jaar mogen gratis binnen en blijkbaar is dit museum volstrekt niet geïnteresseerd om na te gaan hoeveel bezoekers zich in deze leeftijdscategorie bevinden. Vreemd, maar ok. Twee volwassenen tickets volstaan dus om met ons vijven binnen te geraken.

We bergen onze spullen op in de lockers en beginnen aan onze verkenning van het Kunsthistorische Museum. Aangezien het voor mij de eerste keer is dat ik dit museum bezoek, wist ik op voorhand niet goed wat te verwachten. Qua omvang en gestolen kunstschatten blijkt dit museum het Neues Museum in Berlijn te benaderen. Wat een overvloed! We spreken op voorhand af dat we ons zullen beperken tot de afdelingen met Egyptische, Griekse en Romeinse kunst. Maar dan belanden we in de Kunstkammer, tjokvol met prachtige en waardevolle objecten en moet ik de dames tot ietwat spoed aanmanen. We willen immers op tijd terug op ons appartement zijn om ons op te tutten voor het concert deze avond in het Börse paleis.

De aantrekkingskracht van de museumshop blijk echter te groot en de dames moeten toch even wat prulletjes als souvenir kopen. Daar maken de zus van mijn vriend en ikzelf dankbaar gebruik van om de prachtige marmeren trap te beklimmen en de grandeur van het gebouw in ons op te nemen. Het gebouw zonder de onbetaalbare kunstvoorwerpen is op zich al de moeite waard. De grandeur van het voormalige keizersrijk is hier voelbaar in elke steen en marmeren trede.

Bij het buiten komen, merken we dat het weer is omgeslagen. De zon is verdwenen achter dikke grijze wolken die eruit zien alsof ze elk moment hun lading regen willen lossen. We zitten om half vijf op de metro naar onze appartement, iets later dan ik had gehoopt. En ja, natuurlijk net wanneer we gehaast zijn, slagen we er met ons vijven in de halte te missen. We moeten uitstappen bij Schottentor U, maar zijn in de war, omdat we ‘Universität’ zien staan bij de halte. Bij nader inzien blijkt dat dus Schottentor Universität te zijn, maar dan is het al te laat en hebben we onze halte gemist.

We stappen af aan de volgende halte Schottenring en nemen de tram terug. Terwijl we wachten aan de tramhalte steekt er een stevige wind op en voelen we de eerste dikke regendruppels. Gelukkig zitten we net op tijd op de tram om de bui te vermijden.

Helaas, bij aankomst in Schottentor U hebben we minder geluk. De regenwolken lossen hun lading en er rest ons niets anders dan door de regen naar ons appartement te wandelen. Gelukkig is het niet ver!

We moeten om 18.10u in het Börse paleis zijn, dat zich gelukkig vlakbij ons appartement bevindt. Tot mijn grote verbazing slaagt iedereen erin gedoucht en helemaal opgetut (inclusief make-up en fancy oorbellen) op tijd te klaar te zijn voor het concert.

De regenbui is gelukkig over getrokken en de frisse geur van pas gevallen regen hangt in de straten. We wandelen op het gemak naar het Börse paleis, dat zich letterlijk op een paar minuten stappen van ons appartement bevindt. Alleen is het Börse paleis behoorlijk uitgestorven wanneer wij aan de inkom staan. Dat lijkt niet zoals het hoort, dus ik spreek wat mensen op straat aan om de weg te vragen. Die mensen negeren mij in eerste instantie volkomen, maar geven dan uiteindelijk toch aan dat we de ingang om de hoek moeten nemen.

En ja, om de hoek van het gebouw staat helder en duidelijk aangegeven waar zich de ingang bevindt voor de concerten. Achteraf gezien een beetje onnozel, want op de tickets staat het exacte adres heel duidelijk geschreven. Ik maakte de beginnersfout om gewoon ‘Börse paleis’ in te geven in googlemaps ipv het exacte adres, waardoor we aan de foute ingang stonden.

Ondanks mijn nagivatiefoutje zijn we mooi op tijd voor het concert. We nemen plaats op de tweede rij vlakbij het podium en wachten af tot de muzikanten het podium betreden. We zitten vlakbij het podium wat de beleving voor de jongedames extra speciaal maakt. Eerlijk: de muzikanten zijn niet allemaal van hetzelfde niveau en ik hoor hier en daar een valse noot in de bekende klassiekers, maar voor beginnende muziekliefhebbers als de nichtjes van mijn vriend is dit een fijne kennismaking met de wereld van de klassiek muziek. Dat de muzikanten voor bepaalde nummers het gezelschap krijgen van een duo balletdansers en operazangers maakt dat ze zich geen moment vervelen. Tijdens de pauze kopen we drankjes aan werkelijk spotprijzen en we klinken samen op een fantastisch weekend.

Na anderhalf uur (pauze inbegrepen) is het concert gedaan en wandelen we samen door de nog natte straten (er is een stevig onweer gepasseerd toen wij in de concertzaal zaten) naar restaurant Salzamt. Ik heb een tafel voor vijf gereserveerd om 20.30u. We zijn een tikkeltje vroeger, maar onze tafel staat al klaar.

Omdat het onze laatste avond is, mag het wel wat meer zijn. ik bestel twee oestertjes om de maaltijd te beginnen, vergezeld van een glaasje bubbels. Als hoofdgerecht ga ik voor de zeebaars met mosseltjes en patatjes met een karafje Sauvignon blanc. Voor het dessert delen we een crème brûlée, een chocomousse en topfensmarren (een variant op kaiserschmarren). Ik sluit de maaltijd af met een glaasje Gölles Alter Apfel Edelbrand. Een waardige afsluiter van onze laatste avond in Wenen.