De Zeepeduinen en varen op het Grevelingenmeer – 20 april 2025

Stipt om 9u zaten we op deze mooie, zonnige Paasdag aan de ontbijttafel. Deze ochtend stond er een wandeling in de Zeepeduinen in Burgh-Haamstede op het programma. Het leuke aan deze wandeling was dat we onderweg vragen moesten oplossen om dan uiteindelijk een woord te vormen met de oplossingen van al de vragen. Met zoveel doorgewinterde quizzers en slimme mensen in ons gezelschap zou dat beslist een fluitje van een cent zijn.

We reden met de wagen naar het startpunt van de wandeling en parkeerden onze wagens op de parking van de plaatselijke Albert Heijn. De wandeling bleek een schot in de roos, het was echt een genot om te wandelen doorheen het witte zand van de prachtige Zeepeduinen. Onderweg kwamen we langs een bunker, een overblijfsel uit de tweede wereldoorlog en we kruisten drie Shetland pony’s die op hun gemak stonden te grazen op het pad, zonder zich ook maar iets aan te trekken van de mensen die langs kwamen.

Helaas bleken de vragen die we tijdens de wandeling moesten oplossen veel moeilijker dan gedacht en slaagden we er met de beste wil van de wereld niet in een samenhangende zin te vormen met de letters die we verzameld hadden. We besloten het dan maar op te geven en terug te keren naar de wagen. Uiteindelijk moesten we de antwoorden opzoeken, omdat we er onmogelijk zelf uit geraakten.

In de namiddag hadden we een boottocht op het Grevelingenmeer gepland. Aangezien het al kwart na twaalf was toen we terug op de parking van de Albert Heijn stonden en het van daar uit nog een half uur rijden was naar het vertrekpunt van de boot (gepland vertrek om half twee), besloten we snel wat koffiekoeken in de Albert Heijn te gaan kopen om tijd te sparen. De kans dat we ergens een restaurant zouden vinden waar we op drie kwartier gegeten en afgerekend zouden hebben, leek ons niet zo groot te zijn.

Omdat het niet zo lang duurt om een koffiekoek te eten, waren we natuurlijk een half uur te vroeg bij de boot. Gelukkig mochten we al op het dek plaatsnemen en konden we zo een goeie plaats voor ons gezelschap van zes bemachtigen. De zon scheen volop, dus we smeerden royaal zonnecrème op onze gezichten.

Stipt om half twee vertrok de boot. En alhoewel ik oprecht genoot van de rustige vaartocht in het mooie landschap, moet ik zeggen dat zeilen op het Grevelingenmeer toch iets leuker is. En ik miste ook mijn telelens (die samen met mijn digitale reflex camera in Leuven was gebleven) om foto’s te maken van de shetlandpony’s en de vogels op de vele eilanden die we passeerden.

Om kwart na vier meerden we opnieuw aan en besloten we naar Brouwershaven te rijden voor een iets uitgebreider bezoek aan dit mooie stadje. We parkeerden onze wagen op dezelfde parking als gisteren en bewonderden de Nicolaaskerk, vernoemd naar de beschermheilige van de zeevaart, de heilige Nicolaas. De kerk zelf dateert uit 1293, wat haar één van de oudste kerken van Zeeland maakt. De imposante gotische kerk kan terug blikken op een zeer bewogen geschiedenis die haar transformeerde van een katholieke kerk naar een protestantse. Na de waterramp van 1953 stond ze maar liefst negen maanden onder water. Wat meteen duidelijk maakt waarom het interieur zo spartaans aandoet.

We maakten ook kennis met Jacob Cats, dichter en de eerste Zeeuwse regeringsleider van Nederland. Tot mijn grote scha en schande moest ik toegeven dat ik nog nooit van de man gehoord had.

Aan het havenkanaal van Brouwershaven liepen we een leuke winkel binnen met keiveel souvenirs. Mijn oog viel spontaan op een mooie regenjas die mij ideaal leek om mogelijk slechte weersomstandigheden in Hokkaido (onze reisbestemming deze zomer) te trotseren. Ik paste de jas en hij was werkelijk perfect voor een warme zomerse, maar natte bestemming. Niet getwijfeld en gewoon gekocht. Benieuwd of ik hem nodig zal hebben deze zomer.

Na ons bezoek aan Brouwershaven keerden we terug naar ons hotel om te douchen en ons op te tutten voor het paasdiner. Ik had deze avond namelijk een tafel voor zes personen gereserveerd in Alexander’s restaurant, het restaurant bij ons hotel. Het menu was een verrassing, maar na wat aandringen kregen we toch een overzicht van de gerechten op het menu. Alles zag er even lekker uit, dus we gingen meteen voor de full option: zeven gangen! Want hoe vaak krijgen we de gelegenheid om samen met onze vrienden Pasen te vieren in Zeeland?

Het eten was trouwens uitstekend. En ja, ik durfde het aan om nog een bordje oesters te bestellen, dat ik deelde met de dochter van onze vrienden. De oesters waren uitstekend, net zoals de rest van de gerechten die we gepresenteerd kregen. De aangepaste wijnen bij elke gang waren eveneens uitstekend, al vond ik het ergens wel jammer dat Alexander’s restaurant enkel Spaanse wijnen serveerde. Je zou toch verwachten dat er minstens één wijntje van Schouwen-Duiveland zelf geschonken zou worden bij één van de gerechten. Wel zeer blij dat we zowel bij de kaas als het dessert een dessertwijntje kregen.