Na alweer een redelijke slechte nacht ontbijten we voor de laatste keer op het binnenkoertje van onze B&B. Ik begin de polenta en het toastbrood nu echt wel beu te worden. Na het ontbijt pakken we onze valiezen en laten we deze achter in onze B&B.

We wandelen op het gemak naar de Torre dell’Orologio waarvoor ik eerder al tickets kocht. Voordat we de trappen van de toren mogen beklimmen, moeten we een formulier tekenen waarbij we aangeven dat we de risico’s aanvaarden. Dat hadden ze ons beter laten ondertekenen toen we de Torre Prendiparte beklommen, want de trappen daar waren in veel slechtere staat dan de trappen die we nu moeten beklimmen.

We genieten van alweer een prachtig uitzicht op Bologna, maar wat mij betreft, is het beste uitzicht van onze trip dat vanaf Torre Prendiparte. We nemen de tijd om nog een laatste groepsfoto te nemen en wandelen vervolgens door Il Quadrilatero, een drukke wijk met kleine straatjes die uitpuilt van de winkels met levensmiddelen en restaurants. We komen een beetje per ongeluk langs het Santuario di Santa Maria della Vita en besluiten deze kerk met bijhorend klooster een bezoek te brengen.

Dé trekpleister is hier de Compianto sul Cristo Morto van Niccolò Dell’Arca. De bekende beeldengroep toont een groep rouwenden rond het dode lichaam van Christus. De beeldhouwer is er meesterlijk in geslaagd de pijn en ontzetting weer te geven op de gezichten van de rouwenden. Echt pakkend.

We bezoeken ook de rest van het complex. Helaas is de museale opstelling van het Museo della Sanità e dell’Assistenza niet te bezoeken. Geen erg, het prachtig oratorium is op zich al de moeite waard. Hier bewonderen we de beeldengroep Transito della Vergine (de tenhemelopneming van Maria) van Alfonso Lombardi.

Omdat we gisteren zo lekker gegeten hadden bij la Drogheria della Rosa besluiten we ons bezoek aan Bologna af te sluiten met een lekkere lunch bij dit restaurant. Helaas, la Drogheria della Rosa blijkt gesloten op maandag. Gelukkig is het restaurant ernaast, Parlor, wel open. En amai, het eten hier is nog een trapje hoger dan bij la Drogheria della Rosa. Mijn tafelgenoten genieten van een charcuterie- en kaasbordje, maar ik kan niet anders dan de Sint-Jacobsvruchten bestellen. Als hoofdgerecht geniet ik van een geweldig lekkere tarbot filet. En ja, het is onze laatste lunch, dus daar drinken we een flesje heerlijke Italiaanse wijn bij. Een mooi culinaire afsluiter!

We keren terug naar de B&B en bestellen via de app een taxi om ons naar de luchthaven te brengen. Om iets na 15u zijn we op de luchthaven. We checken onze valiezen zonder problemen in en mogen zelfs kosteloos de handbagage van de moeder van mijn vriend inchecken.

Tot onze verbazing staat er een gigantische rij aan de security aan te schuiven, tot buiten de luchthaven. We hebben geen flauw idee wat er aan de hand is en niemand rondom ons schijnt over meer info te beschikken. De rij vordert erg traag. Zo nu en dan komt er personeel van de luchthaven langs op zoek naar passagiers voor bepaalde vluchten. Dat stelt ons enigszins gerust, want aan dit tempo gaan we zeker onze vlucht missen. Gelukkig krijgen we tijdens het aanschuiven de melding dat onze vlucht met een uur vertraagd is, van 17u naar 18u. Een geluk bij een ongeluk.

Rond 17u zijn we eindelijk door de security geraakt. We kopen een gelato bij Vecchi om deze verwezenlijking te vieren. Ondertussen horen we via het omroepsysteem van de luchthaven dat er verschillende vluchten afgelast worden. We hebben net onze eerste hap gelato gegeten, wanneer we bericht krijgen dat ook onze vlucht naar Brussel afgelast is. Het zat eraan te komen. Ik krijg een déjà vu naar vorig jaar toen de ouders van mijn vriend en ik in hetzelfde schuitje zaten en zo onverwacht in Nice belandden. De vlucht van mijn vriend, die over Frankfurt naar Genève vliegt, is voorlopig enkel vertraagd. Hopelijk blijft dat zo.

Snel na het bericht van de annulering krijg ik informatie over de herboeking. Jawel, herboekt naar morgen met een tussenstop van vijf uur in Zürich. Echt waar! Hoe is het mogelijk? Ondertussen hebben we nog steeds geen idee waarom er opeens zoveel vluchten geannuleerd worden, aan het slechte weer kan het alvast niet liggen.

We besluiten het beveiligde gedeelte van de luchthaven te verlaten en nemen dus afscheid van mijn vriend die vandaag nog naar Frankfurt hoopt te vliegen. Het vervelende is dat onze bagage al is ingecheckt en ik dus niets van lenzenvloeistof en andere levensnoodzakelijkheden bij me heb. Voor de zekerheid koop ik dus lenzenvloeistof bij de eerste de beste apotheek, voor het geval we onze bagage niet terug zullen krijgen.

Ik informeer bij de apotheker of hij weet wat er gebeurd is. Hij vertelt ons dat er bij de security een wapen in de handbagage gevonden is, waardoor een aantal vluchten moesten afgeleid worden naar een andere luchthaven. Een veiligheidsincident, dus. De schaarse online berichten lijken dit alvast te bevestigen.

In de inkomhal informeer ik waar we ons moeten aanmelden om een hotel te bekomen. We worden doorverwezen naar een balie helemaal aan het einde van de luchthaven. Daar staat al een flinke rij van passagiers wiens vlucht afgelast werd, aan te schuiven. Na even aanschuiven is het onze beurt. We geven onze namen en vluchtnummers op, die vervolgens door een vriendelijke jongeman met de hand op een blad papier geschreven worden. Serieus? Ik heb onze boarding passen bij de hand. Kunnen ze die niet gewoon inscannen, zodat ze meteen over alle gegevens beschikken?

Ik informeer bij dezelfde jongeman hoe we aan onze bagage kunnen geraken. Hij geeft ons mee dat we opnieuw door security moeten om naar de bagagebanden te gaan, maar als we onze boarding pass tonen en zeggen dat onze vlucht afgelast is, zal het personeel ons via de fast lane door security loodsen. En ja, deze keer zijn we op een recordtempo door security. De allereerste keer in mijn leven dat ik op één dag twee keer door dezelfde security moet, want ja, ook de tweede keer worden onze rugzakken gecontroleerd.

Tot mijn grote opluchting staan onze valiezen mooi op ons te wachten. Toch wel gemakkelijk om over al je spullen te beschikken als je onverwacht een extra nacht op hotel moet doorbrengen. Oef.

We verlaten opnieuw het beveiligde gedeelte van de luchthaven en weten met wat geluk drie zitplaatsen te veroveren niet ver van de balie waar we onze namen hebben opgegeven. Andere gestrande passagiers hebben minder geluk, overal zitten mensen op de grond met hun bagage. En dan begint het lange wachten tot er een bus opdaagt om ons naar een hotel te brengen. Ondertussen lezen we online dat de nieuwe scanner van de security een vals alarm heeft gegeven en dat er zich helemaal geen wapen bevond in de handbagage. Amai, ik zou niet graag in de schoenen gestaan hebben van de onfortuinlijke reiziger wiens handbagage dat vals alarm gegeven heeft. Moet niet zijn of haar beste dag geweest zijn.

Na een paar keer informeren, komt dan eindelijk het nieuws dat een zekere Matteo de passagiers van Brussels Airlines naar de bus zal begeleiden. Opgelucht volgen we Matteo naar de bus. We droppen onze bagage in het bagagecompartiment van de bus en wachten geduldig tot de bus vertrekt. Ons geduld wordt opnieuw op de proef gesteld, want uiteraard ontbreken er nog passagiers en vertrekken we pas een twintigtal minuten later.

Enfin, na veel gedoe, dropt de bus ons iets voor negen uur ‘s avonds af bij het Bologna Airport Hotel. Het is even file aan het onthaal, maar het personeel aan het onthaal is superprofessioneel en zorgt ervoor dat iedereen binnen een paar minuten een kamer heeft. Ik informeer hoe we de dag nadien terug op de luchthaven moeten geraken, maar daar kan het personeel mij voorlopig geen antwoord op geven.

De ouders van mijn vriend en ik droppen onze spullen af in onze kamers en keren dan terug naar het restaurant. Om 21.15u zitten we aan tafel voor het diner. We hebben allemaal honger en alhoewel het eten bijzonder basic is, smaakt het. We durven het zelfs aan een flesje wijn te bestellen. Ondertussen vernemen we dat mijn vriend met vertraging in Frankfurt is geland en daar uiteraard zijn aansluiting naar Genève gemist heeft. Ook hij zal dus noodgedwongen een extra nacht in een hotel moeten doorbrengen. Gedeelde smart…

Na het eten ga ik nog even aan het onthaal informeren naar de modaliteiten voor morgen. Het personeel weet me te zeggen dat de bus ons rond 8.30u zal komen afhalen. Perfect, want onze vlucht naar Zürich vertrekt om 10.45u. Ik spreek af met de ouders van mijn vriend dat we elkaar de volgende dag om 7.30u zullen treffen aan het ontbijtbuffet. Zelf te betalen, maar dat hebben we er graag voor over.

Ik neem nog snel een douche om de stress van de voorbije dag van me af te spoelen en kruip dan in bed.