Vandaag zijn we maar liefst om 7.30u opgestaan. Wat het grote voordeel met zich meebrengt dat het bijzonder rustig is aan het bijna maagdelijke ontbijtbuffet. En yep, we doen ons opnieuw te goed aan een omeletje en een uitgebreid English Breakfast.

Na het ontbijt pakken we onze spullen bij mekaar en reserveren we een taxi via eCabs. De taxi brengt ons naar de ferryterminal van Ċirkewwa voor een bezoekje aan het eiland Gozo. We zijn mooi op tijd voor de ferry en het is warm genoeg om de iets meer dan twintig minuten varen naar de ferryterminal van Mġarr op het buitendek door te brengen en te genieten van het prachtige uitzicht op Gozo, waar zon en schaduw het landschap er steeds anders uit doen zien.

Op de boot zelf kopen we al een ticket voor de hop on hop off bus. We krijgen de meest uitgebreide uitleg aller tijden over alle mogelijke stopplaatsen van de de hop on hop off bus, waardoor we bijna als allerlaatsten de ferry verlaten. We moeten niet lang zoeken naar de hop on hop off bus, nemen wegwerpoortjes in ontvangst voor de meertalige uitleg op de bus en veroveren een plekje op het open bovendek van de dubbeldekkerbus.

We laten een aantal stops passeren en stappen af in Dwejra om de Dwejra Inland Sea te bewonderen. Dit is ook de plek waar zich het helaas nu ingestorte Azure Window bevond. De Inland Sea is een natuurlijk zoutwatermeer dat via een groot gat en een tunnel verbonden is met de zee. Volgens de uitleg in de folder, is het mogelijk om met een vissersbootje een kort boottochtje te doen doorheen de tunnel naar wat grotten. Helaas vallen er nergens bootjes te bespeuren. En door de lelijke huizen rondom het meer is dit eigenlijk ook niet zo’n heel mooie plek.

We keren de Inland Sea de rug toe en lopen even binnen in de pittoreske Kappella Sant’ Anna. We zijn teleurgesteld dat we geen boottochtje kunnen doen, maar de kustlijn van Dwejra met prachtige kliffen is spectaculair genoeg om ons te troosten. Veel mooier dan de Inland Sea!

Op naar de volgende halte: de basiliek van Ta’ Pinu, waar de dubbeldekkerbus tien minuten stopt zodat we dit prachtige heiligdom kunnen bezoeken. In marstempo marcheren mijn vriend en ik naar de kerk en proberen we op zo kort mogelijke tijd het interieur in ons op te nemen. Het interieur zelf is veel minder spectaculair dan andere kerken op Malta. Het is vooral de kerk zelf en zijn prachtige locatie die mijn hart sneller doen kloppen (of misschien een neveneffect van al dat gehaast?). De basiliek is een vrij recent bouwwerk, wat het sobere interieur kan verklaren. Aan het einde van de 19de eeuw hoorde een boerin, Carmela Grima, de heilige maagd tot haar spreken toen ze een kapel op deze plek passeerde. Al snel werd de kapel een bedevaartsoord en werden diverse wonderen die zich voordeden toegeschreven aan de Heilige Maagd Maria. En dus bouwden de inwoners van Gozo in de jaren 1920 hier een indrukwekkend basiliek. Nu nog komen Maltezen van heinde en verre op bedevaart naar Ta’Pinu om te bidden tot Maria.

Volgende stop op onze verkenningstocht van Gozo: Victoria. We bezoeken de fenomenale citadel met zijn smalle straatjes en boeiende geschiedenis die ons een prachtig weids uitzicht op het eiland en de omringende zee biedt. De kathedraal, gelegen binnen de citadel, is een prachtig barok bouwwerk van lokale kalksteen. Door gebrek aan financiële middelen werd de oorspronkelijk voorziene koepel niet gebouwd. Om dit te compenseren, schilderde Antonio Manuele van Messina een plafondschildering, die door de optische illusie op een koepel lijkt. Het barokke interieur is overdadig versierd en in het bijhorende museum kunnen we allerlei kledingstukken van verschillende pausen bewonderen. Vooral Pius IX krijgt een ereplaats omdat hij in 1864 het Rooms-katholieke bisdom van Gozo stichtte en dus een bijzondere plek inneemt in de geschiedenis van Gozo.

Na ons bezoek aan de citadel hebben we toch een klein hongertje gekregen en lassen we een korte pitstop in bij het piepkleine Blooms Cafè. Ik hou het bij een lekkere arancino, mijn vriend speelt een stevig stuk focaccia binnen.

We zijn mooi op tijd voor de bus, al hebben we het vrij fris bovenop de bus met alleen onze fleece om ons tegen de koude wind te beschermen. Toch een beetje underdressed voor ons bezoek aan Gozo. Gelukkig duurt de rit naar de megalithische tempels van Ġgantija niet zo lang. Deze tempels dateren uit de periode 3600-2500 voor Christus en zijn daarmee maar liefst duizend jaar ouder dan de piramiden, maar niet zo oud als de megalitische bouwwerken van Carnac, die we bezochten tijdens onze trip naar Bretagne. Volgens de legende zijn de Ġgantijatempels gebouwd door reuzen die deze tempels als cultusplaats gebruikten. Hoe de tempels in realiteit gebouwd werden, daar bestaan verschillende theorieën over, maar als je naar de reusachtige blokken steen kijkt waaruit de tempels zijn opgetrokken, is het niet moeilijk om te begrijpen dat de inwoners van Gozo dachten dat deze door reuzen gebouwd waren. Geheel terecht werd deze site in 1980 op de lijst van UNESCO-werelderfgoed geplaatst.

Na ons bezoek aan Ġgantija lopen we nog even naar de windmolen van Xagħra voor een blitzbezoek. We willen namelijk de laatste bus naar de ferryterminal van Mġarr onder geen beding missen. Nu de zon onder is, is het effectief te koud om boven op het open dek te zitten en nestelen we ons na ons bezoek aan de windmolen beneden in de warmte van de bus. We twijfelen nog even of we zouden dineren in Mġarr, maar aangezien de bus net aankomt op het moment dat er een ferry op vertrekken staat, besluiten we terug te keren naar Malta. Op de ferry reserveer ik een tafeltje voor twee bij Tango & Fork in Saint-Julian’s om 20u.

Dankzij eCabs vinden we een vijftal minuten na aankomst van de ferry een taxi die ons naar ons hotel terug brengt. Wat een luxe! We frissen ons op en wandelen op het gemak naar Tango & Fork, dat zich een paar straten verder bevindt. Dit gezellige Italiaanse restaurant blijkt een schot in de roos. De pizza-oven mag dan wel buiten gebruik zijn, de Maltese platter als voorgerecht is heerlijk en elk restaurant dat mij octopus serveert, verovert automatisch een plaatsje in mijn hart. We genieten van een heerlijk flesje prosecco bij onze maaltijd en sluiten af met een glaasje grappa, gevolgd door een limocello van het huis.

Een mooi einde van een boeiende dag.