Gisterenochtend dropte de zus van mijn vriend drie goedgezinde meisjes af op ons appartement in Leuven. Helemaal klaar voor een lang Allerheiligenweekend in Momignies en omstreken. Helaas zagen de weersvoorspellingen er niet al te fameus uit, met dank aan Storm Ciarán. Het contrast met het prachtige weer dat we vorig jaar hadden, kon amper groter zijn. We lieten het echter niet aan ons hart komen en laadden de auto vol met spelletjes en eten zodat we de grootste storm zonder problemen konden doorstaan.

Voor de lunch stopten we bij La Trattoria in Binche. Toen wij er binnen stapten, hadden we de zaak bijna voor ons alleen, maar al snel druppelden andere klanten binnen die ook geen zin hadden om zelf te koken op deze druilerige Allerheiligendag. Ik genoot van mijn heerlijke stukje tarbot met prosecco. Heel lekker, maar de portie mocht echt wat groter zijn, gelukkig kreeg het oudste nichtje haar pasta niet op en kon ik mij opwerpen als redder in nood. De zaak was trouwens heel leuk versierd voor Halloween (al blijf ik een koele minnaar van al die uit de VS geïmporteerde commercie).

Filet de turbot rôti, crème de prosecco, poires rôties, crème de chou-fleur et romanesco:

De rest van de rit naar Momignies verliep vlekkeloos en we kwamen rond 14.30 aan bij onze Gîte de la Dame au Lit, een mooi vernieuwde gite mét pooltafel, pingpongtafel en kickertafel. Ideaal voor wanneer de weergoden je in de steek laten! We laadden onze wagen uit en de koelkastenvol. Kwestie dat de drank koud zou zijn tegen het aperitief ‘s avonds! Onze vrienden met hun twee zonen arriveerden niet veel later. Nog meer spullen om in de koelkasten te proppen! Van honger zouden we zeker al niet omkomen. 😉

Omdat het regende, brachten we de rest van de namiddag door in de gezellige gite. Echt één van de best uitgeruste huizen die we tot nu toe gehuurd hebben. En nog goedkoop ook!

Rond vier uur besloten we toch de gezellige warmte van het huisje achter ons te laten en in de omgeving een wandeling van een paar kilometer te maken. De weersvoorspellingen gaven een droge periode aan, dus we waagden het erop.

Een kleine autorit later parkeerden we aan de start van de wandeling. Het was behoorlijk drassig in het bos en sommige stukken van de wandeling voelde ik mijn (lage) wandelschoenen bijna helemaal in de modder wegzakken. Gelukkig slaagde ik er door allerlei toeren uit te halen, mijn voeten min of meer droog te houden. En jawel, het laatste half uur van de wandeling begon het dan toch te regelen. Eerste lichtjes en dan gingen tien minuten later de hemelsluizen volledig open. Gelukkig hield mijn regenjas het meeste water tegen, maar de nichtjes van mijn vriend hadden helemaal niet zo’n goeie jassen aan, dus die werden goed nat. Iedereen was alleszins blij toen de wagens opnieuw in zicht kwamen.

Terug in onze gite, verspreidden we de natte jassen overal in het huis zodat ze konden drogen en staken we meteen al de modderige broeken in de wasmachine. Het deed deugd om in de aangename warmte van de gite wat te bekomen van de wandeling met een glas champagne en een aperitiefhapje. Voor het avondmaal had onze fantastische vriendin Mexicaanse wraps voorzien, zodat we de rest van de avond gezellig konden cocoonen en spelletjes spelen.