omdat ik toegangstickets heb voor het tijdslot 9.45u – 10.00u voor de volledig uitverkochte Vermeertentoonstelling in het Rijksmuseum staan we ook vandaag op tijd op. Geen tijd om uit te slapen deze zaterdagochtend! Al blijven we toch iets te lang aan de ontbijttafel zitten, waardoor de stress toeslaat wanneer de stagiaire aan het onthaal er niet in slaagt de boeking die het werk van mijn vriend maakte, correct af te sluiten en vervolgens om te zetten naar een privéboeking voor de laatste nacht van ons verblijf in Amsterdam.

Ik vrees even dat we niet tijdig in het Rijksmuseum zullen geraken en dat ons de toegang tot de razend populaire Vermeertentoonstelling zal ontzegd worden. Mijn vriend en ik breken dan ook alle fietssnelheidsrecords en komen tot mijn grote opluchting vier minuten voor tien uur in het Rijksmuseum aan. Helaas hielden we het ook deze fietstocht niet droog. De weergoden zijn ons in Amsterdam nog niet echt goed gezind geweest.

We worden zonder problemen in het Rijksmuseum binnen gelaten en volgen de blauwe lijnen naar het begin van de Vermeertentoonstelling. Tot onze grote vreugde zijn er lockers waar we onze spullen in kwijt kunnen. Dat de Vermeertentoonstelling populair is, blijkt duidelijk uit de massale hoeveelheid volk die zich voor de in totaal 27 schilderijen verdringt. De schilderijen zijn meesterlijk, maar echt genieten van de verstilde schoonheid van de werken van Vermeer is tussen al dat volk niet zo evident.

Na ons bezoek aan Vermeer lassen we een middagpauze in bij het Grand Café van het Rijksmuseum. We moeten kort aanschuiven, maar krijgen dan een plekje aan het hoge tafel toegewezen. Mijn vriend laat zich verleiden door de dronken hoenderpastei, een gerecht geïnspireerd door Vermeer en ik bestel een aspergesoep met achterham. Beide gerechten zijn erg lekker en verzorgd en we genieten allebei van het Oud Hollandsch likeurtje van ‘Van Wees’ dat bij de Vermeer koffie special van mijn vriend wordt geserveerd. Het likeurtje draagt de poëtische naam bruidstranen en er drijven zowaar goud- en zilverblaadjes in de likeur.

Na deze verkwikkende lunch bezoeken we de rest van het Rijksmuseum. Ook hier is er massaal veel volk aanwezig in alle zalen, met als uitschieter uiteraard de Nachtwacht van Rembrandt. De rijkdom van de collectie is overweldigend en op een gegeven moment merk ik dat mijn hersenen al deze culturele rijkdom niet meer verwerkt krijgen. We wandelen dan ook op een iets sneller tempo door de laatste zalen.

Op naar onze volgende bestemming: een kaas- en wijnrondvaart die vertrekt vanaf het station van Amsterdam-centraal. We fietsen (door de regen, we zijn het ondertussen al gewoon) naar Amsterdam-centraal en parkeren onze fiets in de ongelooflijk fantastische en gloednieuwe, ondergrondse fietsenstalling Stationsplein aan de Prins Hendrikkade. Een vriendelijke meneer overhandigt ons een dagpas waarmee we onze fiets gratis 24 uur mogen parkeren. Wat een luxe!

We zijn een kwartier te vroeg voor onze rondvaart met Flagship Amsterdam en sluiten aan bij een rij wachtende mensen. Blijkt dat dit de deelnemers zijn voor de rondvaart van 17.15u en niet die van 17.30u waarvoor wij tickets hebben. Uiteindelijk loodst de zeer vriendelijke meneer van Flagship Amsterdam ons naar de juiste boot die aan een andere aanlegsteiger ligt. De boottocht was niet wat ik oorspronkelijk voor ogen had: ik wilde graag een boottocht maken waarbij je aan boord een menu kon consumeren. Helaas was ik te laat om nog zo’n boottocht te kunnen boeken. Mijn vriend vond als alternatief een tocht van één uur met kaas en wijn.

De rondvaartboot is met plastic schermen afgedekt zodat we beschermd zijn tegen de regen, maar de plastic raampjes dampen al snel helemaal aan door de vochtige kledij van alle aanwezigen, waardoor we eigenlijk niet veel kunnen zien. Het kaasbordje bestaat uit standaard Hollandse jongen en oude kaas en de wijn, geserveerd in plastic bekertjes, is zowat de goedkoopste Zuid-Afrikaanse wijn die je op de markt kan krijgen. Al ben ik wel gecharmeerd door het enthousiasme van de Mexicaanse jongedame die ons van uitleg voorziet tijdens onze tocht. Het merendeel van de deelnemers aan de boottocht zijn Amerikanen, die maar al te graag een Heineken drinken. Enfin, ik zou de boottocht persoonlijk niet aanraden, al vermoed ik dat de ervaring met een open boot en mooi weer heel anders zal zijn.

Na de boottocht trekt de hemel open en kunnen we op weg naar restaurant MAX een paar prachtige foto’s maken van de weerspiegeling van de herenhuizen in de grachten.

Wanneer we in restaurant MAX aankomen, zit aan het tafeltje naast ons hetzelfde Amerikaanse koppel waarmee we een uurtje geleden op de boot zaten. Het is ook in Amsterdam een kleine wereld! Mijn vriend en ik bestellen de Indonesische rijsttafel en genieten van al het lekkers dat de Indonesische keuken ons te bieden heeft. Een tweegangenmenu voor 39 euro, daar kan een mens niet voor sukkelen. De gerechten zijn erg smakelijk en ook de wijn is heerlijk. Een verademing na de Zuid-Afrikaanse wijn op de boot.

Javanese chicken satay on a crispy marinated vegetables:

Beef rendang slowly cooked with coconut and spices, giant shrimps in red curry cream, Balinese chicken curry, Spicy egg plant curry, Oriental spiced soy chicken, egg in yellow sauce, vegetable curry in Indonesian coconut sauce, spicy shrimp crackers, aromatic pandan rice, gado gado, a fresh vegetable salad with spicy Javanese peanut sauce dressing:

We sluiten de maaltijd of met een lekkere oude jenever en klinken op onze laatste avond in Amsterdam. En ja, ook nu houden we het bij de terugtocht naar het hotel niet volledig droog. We zijn er ondertussen al aan gewend geraakt.

We informeren aan de hotelbalie of het, na al dat gepruts deze ochtend, gelukt is beide boekingen correct aan te rekenen. De vriendelijke dame kijkt het na voor ons en komt tot de conclusie dat onze extra privénacht aangerekend is op de kredietkaart van het werk van mijn vriend. Ze stelt ons echter gerust dat ze dit nog kan corrigeren. Tja, stagiairs maken nu eenmaal fouten.