Na een redelijke nachtrust (superblij dat de schoonbroer van mijn vriend zich opofferde om samen met zijn jongste dochter in de twijfelaar te slapen, ik denk niet dat mijn vriend en ik een oog dicht gedaan zouden hebben in dat smalle bed) trokken we naar de beste bakker (althans volgens onze gastvrouw) van Bouillon, Philippe Legrand. Wij zijnde, de schoonbroer van mijn vriend, zijn middelste dochter en ikzelf. We kochten voldoende stokbrood, brood en koffiekoeken voor het ganse weekend. Iets te veel, want na al het stokbrood en bijna alle koffiekoeken verorberd te hebben, had niemand nog zin in een gewoon boterhammetje. Oh well, de rest is voor morgen.

Na het ontbijt trokken we onze wandelschoenen aan voor la promenade de la Passerelle du Moulin de l’Epine, een wandeling van acht kilometer die ons langs beide oevers van de Semois zou brengen. Het kostte wat overredingskracht om het middelste nichtje te overtuigen om mee te gaan, want “wandelen is saai”, maar eens ze de coole rotsen in de Semois zag en de steile boswanden, was het zaagmomentje gepasseerd. Het water in de Semois stond trouwens zo laag dat we zonder veel moeite van de ene naar de andere oever hadden kunnen waden. Wegens de lage waterstand gold er spijtig genoeg ook een kajakverbod.

Op het verste punt van de wandeling staken we de Semois over via la Passerelle du Moulin de l’Epine, een 55 meter lange hangbrug voor voetgangers, en keerden we terug langs de andere oever van de Semois. Een beetje verderop troffen we de Abbaye Notre-Dame de Clairefontaine, die we eerder al zagen liggen vanaf de andere oever. Spijtig genoeg opende het abdijwinkeltje pas om 14u.

De wandeling eindigde in het centrum van Bouillon. Het was ondertussen al bijna 14u, dus tijd om op zoek te gaan naar een plekje om de inwendige mens te versterken. Op goed geluk belandden we op het terras van Brasserie Le Figari aan de oevers van de Semois, alwaar ik voor de eerste keer in mijn leven mosselen met escargots at. Al moet ik eerlijk bekennen dat ik al betere mosselen gegeten heb. Gelukkig waren de escargots lekker. Een degelijke brasserie zonder veel franjes.

Na het middagmaal verlieten de mannen ons voor een bezoekje aan de Manufacture de Tabac Semois Jean-Paul Couvert. Ik moet toegeven dat ik mij er helemaal niet van bewust was dat er in België tabak gekweekt werd. Weer iets bijgeleerd.

De zus van mijn vriend, haar drie dochters en ik kozen voor een gezonder uitstapje: waterfietsen op de Semois. We lieten ons gaarne rondtrappelen door het jonge volkje en zagen zelfs enkele watertrappelaars een duik in de Semois nemen. Aangezien wij geen badpak aanhadden, hielden we het liever droog. Best wel aangenaam, zo ronddobberen op een knalroze flamingo.

Na al dat watertrappelen hadden we wel een ijsje verdiend. en zo belandden we bij Artisan Glacier Pierre Gigot, volgens googlemaps de beste ijsjeszaak van Bouillon. Het ijs was dagvers en erg lekker, maar ik was wel teleurgesteld dat er maar drie smaken waren. Terwijl we stonden aan te schuiven voor een ijsje vervoegden de mannen ons opnieuw, een paar dozen sigaren rijker.

Na het ijsje wandelden we op ons gemak terug naar het huisje om wat spelletjes te spelen en te aperitieven met tapas. Aangezien we ‘s middags vrij laat gegeten hadden, gold dat aperitief meteen ook als avondmaal. Speciaal voor de schoonbroer van mijn vriend hadden we een paar flessen primitivo, de typisch druivensoort van Puglia, meegenomen. Een paar jaar geleden verbleef hij immers een paar weken in Puglia voor zijn job en had hij erg genoten van de primitivo. Altijd fijn om samen te kunnen genieten van een goed glas wijn.

Rond 21.00u vertrokken mijn vriend en ik met de drie meisjes opnieuw naar het kasteel van Bouillon, want het toegangsticket dat we gisteren kochten, kwam inclusief toegang voor L’Odyssée de Lumière om 21.30u, een klank- en lichtshow op het binnenplein van het kasteel. En dus hadden de zus en schoonbroer van mijn vriend een romantisch uurtje voor zichzelf. 😉 Het lichtspektakel was, zoals verwacht, een projectie op de muren van het kasteel. Tof, maar vernieuwend kan je zo’n projectie amper nog noemen. En ik heb ondertussen al mooiere projecties gezien, zoals die op Bright Brussels. De meisjes vonden het alleszins fantastisch en dat is het belangrijkste.

Een mooie afsluiter van de avond.