Opgestaan met de hallucinante taferelen op de luchthaven van Kaboel. Arm Afghanistan dat opnieuw in de klauwen de Taliban is terecht gekomen. Ik maak me geen illusies wat dit betekent voor de rechten van Afghaanse vrouwen en meisjes…

Mijn vriend en ik genieten samen van het ontbijt in de gezellig ontbijtruimte van onze boerderij. Het ontbijt is vrij simpel, maar bereid met verse producten van de boerderij (dat fruit, met bonuspunten voor die heerlijk vijgen!). De boer is duidelijk trots op de vruchten van zijn arbeid en biedt ons een zelfgekweekt minibanaantje en een passievrucht aan om te proeven. Ook de zelfgemaakte yoghurt valt in de smaak.

Gelukkig is het vandaag iets minder warm als gisteren, dus besluiten we ons aan een wandeling te wagen. We rijden naar de Tourist Information in het centrum van Monchique, vlakbij een prachtige ondergrondse parking, die om de één of andere onduidelijke reden niet toegankelijk is. Het kost ons redelijk wat tijd en geduld om elders een parkeerplaats te vinden. Monchique heeft duidelijk een parkeerprobleem. Uiteindelijk parkeren we een stuk verder bij de helihaven van het ziekenhuis en wandelden we van daaruit te voet terug naar de Tourist Information.

Het aanbod aan wandelingen in de buurt valt iet of wat tegen. Uiteindelijk kiezen mijn vriend en ik voor een wandeling van 6,8 km rond de berg Fóia. Dat moet te doen zijn bij deze warme temperaturen. De wandeling start op de parking bovenop de berg waar we gisteren ook al waren. Na onze wagen geparkeerd te hebben op de grote parking, beginnen we meteen aan de wandeling want doordat we meer tijd verloren hebben in Monchique dan gepland, is het ondertussen al twaalf uur gepasseerd.

Rond één uur passeert de wandeling langs het restaurant waar we gisteren gegeten hebben. Goedkoop eten, vriendelijke bediening én een mooi uitzicht, we twijfelen niet en slagen er gelukkig in een tafeltje voor twee te bemachtigen. Ditmaal vermijden we de gerechten met ajuinen, want hoewel het heel lekker was, hebben we allebei serieus wat verteringsproblemen gehad. Ik hield het bij een lichte lunch met garnalen, groenten en kippensoep. Mijn vriend ging voor de tonijnsteak.

Na de lunch wandelen we op het gemak verder. Het is ondertussen toch weer stevig warm en veel schaduwrijke plekken komen we onderweg niet tegen, dus we doen het rustig aan. Op de ganse wandeling komen we in totaal slechts vier andere mensen tegen: een Duits gezin dat duidelijk ook wat last had van de warmte.

Op het einde van de wandeling belonen we onszelf met een heerlijke sangría van onze favoriete foodtruck Alecrim. Er is een stevig windje opgestoken, maar dat trekken we ons niet aan. We genieten samen van het prachtige uitzicht.

Na de sangría wandelen we terug naar de wagen en besluiten we nog een klein ritje te doen naar de top van de andere berg in Monchique, de Picota (750 meter hoog). Na een  klein uurtje keren we terug naar het centrum van Monchique om daar een terrasje te doen om wat vloeistof bij te tanken. Aangezien we allebei niet veel honger hebben, lassen we een stop in bij de Intermarché en kopen we daar wat kaas, tomaatjes, gevulde pepers, radijsjes, hummus en daarbij een flesje wijn voor het avondmaal.

We versieren een scherp mes en twee borden in onze Agriturismo en genieten van een rustige avond op ons terrasje. We zien de zon ondergaan en genieten van de prachtig maan die het landschap met in de verte Portimão verlicht.