Ook vandaag zijn we weer als eerste aan het ontbijt. We proberen zo vroeg mogelijk te eten om de hitte voor te zijn, zodat we net als gisteren in de voormiddag een wandeling kunnen maken en dan in de namiddag wat kunnen ontspannen.

Vandaag staat een wandeling in het natuurgebied Alvor op het programma. We rijden opnieuw met de wagen naar het startpunt van de wandeling. Deze wandeling is echt toegankelijk voor iedereen: brede vlonderpaden maken dat ook mensen in een rolstoel of met een kinderwagen, probleemloos van de schoonheid van dit natuurgebied kunnen genieten.

Tijdens de wandeling zien we ontelbaar veel krabben, vogels en heel bijzondere planten die zich staande houden in dit zanderige gebied. Her en der staan infoborden die uitleg verschaffen over de fauna en flora in dit bijzondere natuurgebied. Op de terugweg kiezen we ervoor de vlonderpaden te verlaten en wandelen we een stuk langs het strand terug. Aangenaam.

Na de wandeling keren we terug naar Portimão om zeker op tijd te zijn voor de boottocht van 14.30u. Ik ben ook mijn pilletjes tegen de zeeziekte vergeten in de rugzak te steken en ik wil ten alle tijden vermijden dat ik ziek word op de boot.

In ons guesthouse maken we gebruik van de mogelijkheid om onze voeten af te spoelen bij het zwembad. Dat fijne witte Portugese zand plakt immers enorm aan de voeten en we willen toch een beetje deftig voor de dag komen om ergens te gaan lunchen.

Voor het middagmaal wandelen we naar de straat vlakbij ons guesthouse ,waar we ondertussen al een aantal keer zijn gaan eten. We zetten ons aan een tafeltje op het terras van restaurant Kibom en genieten van een simpel middagmaal: een portie schelpen voor mij en een Griekse salade voor mijn vriend.

Na de lunch wandelen we een stevig eindje naar het vertrekpunt van de boottocht. Het vertrekpunt bevindt zich vlakbij de kloosterruïne en even twijfelen we of we wel juist zijn, want het ziet er nogal uitgestorven uit op de parking die dienst doet afspreekpunt. Gelukkig duurt onze twijfel niet lang, want al snel duikt er iemand op van de crew om ons naar de aanlegsteiger te begeleiden.

De boot waarmee we uitvaren is een speedboot. Alle passagiers krijgen een zwemvest en we moeten schrijlings op een baar zitten waarrond we onze benen klemmen. En ja, we moeten ook een mondmasker dragen. Enigszins overbodig lijkt mij, maar regels zijn regels. De boot vaart aan een zeer stevig tempo, en vertraagt zo nu en dan om uitleg te geven bij de bezienswaardigheden en de passagiers toe te laten foto’s te nemen.

Het is zeer indrukwekkend om de kliffen met daartussen prachtige standen en pittoreske dorpjes vanaf de zee te bewonderen. Maar het hoogtepunt van de trip is het bezoek aan de fabuleuze zeegrot Benagil. Een populaire plek, waar we even in de bootfile moeten wachten om te kunnen binnen varen. Je kan deze prachtige grot immers alleen via het water bereiken.

Op de terugweg krijgen we de gelegenheid om te zwemmen. Wanneer de crew vraagt wie zin heeft om in het water van de Atlantische oceaan te duiken, blijk ik de enige kandidaat te zijn. Daar trek ik me niets van aan en terwijl ik me ontdoe van het kleedje dat ik over mijn badpak had aangetrokken, zie ik dat ook andere passagiers mijn voorbeeld volgen. Ik laat me vanaf de rand van de boot in het water vallen en geniet van mijn zwempartij!

Op de terugtocht naar Portimão geeft de bestuurder stevig gas en razen we aan een indrukwekkend tempo over de golven. Ik moet me stevig vasthouden. Alvast blij dat ik op voorhand een pilletje tegen de zeeziekte heb ingenomen!

Terug aan land wandelen mijn vriend en ik met onze natte zwemkledij onder onze kleren naar NoSoloÁgua, een beachbar die ik al gespot had op googlemaps, om wille van de bijzondere locatie aan de monding van de Arade Rivier, vlakbij het begin van Praia da Rocha. De bar kreeg een speciale vermelding tijdens de boottocht, een reden te meer om daar iets te gaan drinken.

Aan de ingang melden we ons aan bij een knappe jongedame met oortjes en een microfoontje, die ons naar een vrij plekje in de beach bar brengt. Het voelt alsof we in een andere werled terecht komen. De bar zit stampvol knappe, afgetrainde, jonge mensen die de ene na de andere dure cocktail, sterke drank of fles champagne bestellen. De knappe jonge mannen en vrouwen van de bediening zijn allemaal getooid met een traditionele Indiase verentooi. Niet ok, maar daar maalt blijkbaar niemand om. Elke fles champagne die een klant bestelt, wordt door de knappe bediening voorzien van vuurwerk en veel egards aan tafel gebracht. Kwestie dat iedereen in de omgeving gezien heeft dat je champagne hebt besteld. Weinig subtiel, moet ik toegeven, maar mijn vriend en ik kijken onze ogen uit.

Vlak bij ons zien we een dame met duidelijk chirurgisch verbeterde lippen en boezem in een zeer minieme tangabikini wild staan dansen. Ze bestelt één van de duurste flessen champagne op de kaart en kort daarna een kan sangría, maar drinkt helemaal niets. De drank staat gewoon op haar tafeltje warm te worden. Doodzonde. Ze doet even een poging om aan te pappen met de gespierde jongemannen aan het tafeltje naast ons, maar vangt bot. Ze had míj nochtans wel mogen uitnodigen om samen met haar een glaasje te drinken!

Hoewel we deze ervaring vanuit antropologisch erg kunnen waarderen, moeten mijn vriend en ik veel te lang op onze kan sangría wachten. En als we eerlijk zijn, de sangría van de lunch was goedkoper en een pak beter. Maar goed, je betaalt natuurlijk ook voor de omgeving. Fijn om zoveel mooie mensen rondom ons te zien, maar een efficiëntere bediening has ik toch wel op prijs gesteld.

Na dit bijzondere aperitief wandelen mijn vriend en ik naar de dijk van Praia da Rocha. We belanden op het terras van O Farol en bestellen eindelijk een skewer. Dat was er deze vakantie nog niet van gekomen! Ik ga voor de skewer met octopus en gambas vergezeld van gestoomde groenten. Erg lekker! Voor het dessert kiezen mijn vriend en ik allebei een stuk gebak uit een mooie glazen desserttoonbank. Mijn taart met vijgen en zoete aardappel is echt fenomenaal. Bij ons eten drinken we twee flesjes van 37,5 cl, een vinho verde en een witte wijn. De maaltijd sluiten we af met een glaasje medronho.

Wanneer we deze copieuze maaltijd beëindigen is de zon al een tijd achter de horizon verdwenen. Toch besluiten we ons aan een strandwandeling in het donker te wagen. Het is zo donker dat we ons moeten bijlichten met onze smartphones om niet te struikelen. We hebben de afstand van de dijk tot aan de zee onderschat, maar uiteindelijk kunnen we toch onze voeten in het water steken.

We twijfelen even of we een taxi naar ons guesthouse zouden nemen, maar besluiten toch maar voor de sportieve optie te gaan. Kunnen we wat calorieën verbranden na de uitspattingen van deze avond. We wandelen naar de promenade langs de Arade rivier die ‘s avonds barst van het leven. Overal zijn er kleine marktjes waar je kledij en andere prullaria kan kopen, het wemelt er van de straatmuzikanten en het is er gezellig druk.

We kunnen de verleiding van een laatste glas witte wijn op een terras niet weerstaan en klinken op onze laatste dag in Portimão. Morgen trekken we het binnenland in en laten we de kust achter ons.

Moe na een goed gevulde dag kruipen we in bed.