De weersvoorspellingen voor deze zaterdag zijn werkelijk desastreus. Een lange wandeling in de natuur zal er vandaag helaas niet in zitten. Maar niet getreurd, uiteindelijk hebben we al meer kunnen wandelen dan gehoopt en dit regenachtige weer geeft ons de gelegenheid om wat cultuur op te snuiven in het hart van Doornik.

We doen ons best om het gigantische ontbijt weg te werken samen met de olijfjes en kaasjes van gisteren, maar falen. Energie zullen we de eerstkomende uren alvast niet tekort komen.

Na een korte rit parkeren we onze cambio op een parking net buiten de ring van Doornik. Voorlopig is het nog droog, maar het ziet eruit alsof er elk moment een gigantische stortbui kan losbarsten. We wandelen langs het Musée des Beaux-Arts naar het Musée d’Histoire naturelle & Vivarium, het museum dat mijn vriend uitkoos. Helaas, we zijn een klein detail uit het oog verloren: zonder reservatie kan je tegenwoordig geen museum meer bezoeken en helaas, het Musée d’Histoire naturelle & Vivarium is voor de ganse dag volgeboekt. We kunnen onszelf wel voor het hoofd slaan. De vriendelijke dame aan het onthaal geeft nog mee dat we op een later moment op goed geluk kunnen terug komen, in de hoop dat sommige mensen met een reservatie niet komen opdagen, maar dat risico willen we liever niet nemen.

We zoeken snel online op welk museum er wel nog tickets beschikbaar heeft. TAMAT, Musée de la Tapisserie et des Arts Textiles heeft nog plekken vrij om 11u. Het is ondertussen 10.55u, dus we haasten ons naar TAMAT, dat gelukkig vlak om de hoek ligt. Jaja, Doornik heeft zelfs iets wat lijkt op een museumkwartier.

Het is meteen duidelijk dat TAMAT niet het meest bezochte museum is. De onthaalbediende heeft ongeveer tien minuten nodig om ons aan een toegangsticket te helpen. We zien hem allebei sukkelen met het computersysteem en tevergeefs de stappen volgen die op een briefje aan het raam van het onthaal hangen. Uiteindelijk kunnen we toch binnen. Onze hoofdreden om TAMAT te bezoeken is de collectie wandtapijten uit de vijftiende en de zestiende eeuw, vervaardigd door textielkunstenaars uit Doornik. In die periode was Doornik, de zetel van een rijk bisdom en een Franse enclave in Bougondië, immers een belangrijk productie- en handelscentrum van wandtapijten in Europa.

Ik moet zeggen dat het museum zelf niet echt uitblinkt in vernieuwende scenografie, maar de wandtapijten op zich zijn uiteraard prachtig en het is mooi om te zien dat deze eeuwenoude traditie ook vandaag de dag verder gezet wordt.

De oude wandtapijten:

En de hedendaagse wandtapijten:

Het museum stelt ook nog andere textielkunst tentoon:

Na ons bezoek aan TAMAT wandelen we naar de befaamde kathedraal met de vijf torens van Doornik, die sinds 2000 de titel van UNESCO werelderfgoed mag dragen. Jammer genoeg raakte de kathedraal zwaar beschadigd in WOII, waardoor één van de zijkapellen volledig vernietigd werd. Een tornado in augustus 1999 richtte bijkomende zware schade aan en bracht de stabiliteitsproblemen van het gebouw aan het licht. De Tour Brunin hing gevaarlijk scheef (een afwijking van 80 cm tussen de basis van de toren en de top) en grondige stabiliteits- en restauratiewerken drongen zich op. De restauratiewerken zijn op dit moment helaas nog steeds niet afgerond, al zijn de grootste stabiliteitsproblemen ondertussen opgelost. Ik vermoed eerlijk gezegd dat de middelen ontbreken om de restauratie volledig af te werken, want de uitleg in de kerk over de stabiliteitsproblemen dateert van 2003 en ook het wikipedia-artikel stopt abrupt in 2011. Zelfs in zijn onafgewerkte toestand is de kathedraal een indrukwekkend bouwwerk, de moeite van een bezoek meer dan waard.

We willen graag de schatkamer van de kathedraal bezoeken, maar aan de ingang staat aangegeven dat je enkel cash kan betalen. En natuurlijk hebben we net ons laatste cash geld in een offerblok ter ondersteuning van de restauratie van de kathedraal gestopt… Op naar de ons ondertussen bekende geldautomaat op de Grote Markt! De man aan het onthaal van de schatkamer heeft uiteraard geen wisselgeld, dus moeten we ons inkomgeld naar boven afronden. Zo geraakt die kathedraal hopelijk ooit nog eens gerestaureerd! Foto’s nemen is niet toegestaan in de schatkamer, maar ik nam er stiekem toch een paar. Dikke aanrader!

Na het bezoek aan de schatkamer lijkt het weer wat beter, dus wagen we ons aan de stadswandeling van 5 km doorheen het historische hart van Doornik. Als er alsnog een regenbui losbarst, zullen we hopelijk wel ergens kunnen schuilen. De wandeling vertrekt op de Grote Markt met het Belfort en brengt ons langs het mooiste onroerend erfgoed van Doornik.

Philippe-Christine de Lalaing, een edelvrouw die een uitzonderlijke rol speelde in het Beleg van Doornik (1581):

Martine, in Vlaanderen beter bekend als Tiny:

Église Saint-Jacques:

Jardin de la Reine:

Grote reconstructiewerken aan de Pont des Trous:

Wandelen langs de oevers van de Schelde:

Église des Rédemptoristes de Tournai met op de achtergrond de vijf torens van de kathedraal:

Net op het moment dat we de Schelde over steken via de Pont de Fer breekt er een stevige regenbui los boven onze hoofden. Geheel verwacht, want we hadden de dreigende wolken al een tijdje in de mot. Helaas bleek het ijdele hoop dat deze wolken wel zouden overwaaien. We halen dus onze regenjassen boven en spoeden ons verder in de richting van het station in de hoop daar te kunnen schuilen tot de bui over is. Van dat gedeelte van de wandeling zijn er uiteraard geen foto’s. Gelukkig duurt de bui niet al te lang en kunnen we onze tocht verder zetten, terwijl de laatste druppels op ons neder dalen.

Grafheuvel waarin de restanten rusten van de Franse helden die in 1914 hun leven gaven om Doornik te verdedigen tegen de Duitse troepen:

Église Saint-Brice:

Gelukkig komt na regen altijd zonneschijn! En ja, dan krijgt een mens zin om een terrasje te doen. Helaas zijn we niet de enigen die van de zonnestralen willen profiteren. Het is bepaald druk op de Quai du Marché au Poisson. Gelukkig slagen we erin een plekje te bemachtigen op het terras van La Vie est Belge. De mojito royal smaakt heerlijk en mijn vriend geniet van zijn plaatselijk biertje. Minder leuk is dat één van de leveranciers, die bakken bier het café binnen draagt, erin slaagt om vlak aan mijn voeten een flesje bier kapot te laten vallen door heel nonchalant met die bak rond te zwaaien. Mijn schoenen en benen hangen onder het schuim. Oh well, straks duiken we toch de douche in… Ik verwijder de grootste spatten met een papieren zakdoekje en geniet verder van mijn mojito royal.

Bizar baksel:

We ronden onze wandeling af, zodat we op tijd onze Take-away.com bestelling bij Belga Poke kunnen ophalen. Een poké bowl gaat er altijd wel in, en van gisteren hebben we onthouden dat we de avondmaaltijd best licht houden. We willen immers optimaal genieten van de hapjes in de wellness! Gelukkig moeten we ditmaal op de terugweg van Doornik naar Aquavert geen zondvloed trotseren.

Net zoals gisteren halen we een flesje wijn uit de frigo en dineren we met z’n tweetjes in de gezellige eetruimte van Aquavert.

De rest van de avond brengen we heerlijk ontspannen door in de wellness. We hebben er allebei deugd van.

Na uitgebreid van sauna, zwembad en jacuzzi genoten te hebben, werpen we een blik op de weersvoorspellingen van zondag. Die zijn zo desastreus dat we beslissen zondag na het ontbijt gewoon naar huis terug te keren. Kwestie van het weekend in schoonheid te eindigen.